แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 336
บทที่ 336 ผู้ชายอย่างบุริศร์ช่างเป็นผู้ชายที่เปิดเผยซะจริง
บุริศร์มองหน้านรมนด้วยความเป็นห่วงแล้วถาม：“แน่ใจนะว่าคุณเองไหว？ผมบอกคุณไว้ก่อนเลยนะ เข้าห้องน้ำเสร็จก็ห้ามลุกเดินไปคนเดียว รอผมกลับมาอุ้มคุณ ตอนนี้ ร่างกายของคุณไม่มีแรงไม่ว่า คุณหมอก็สั่งแล้วว่าให้คุณอย่าเคลื่อนไหวให้มาก”
“ฉันรู้แล้ว คุณรีบออกไปเถอะคะ”
นรมนจะอั้นไม่ไหวอยู่แล้ว แต่บุริศร์ก็ยังเอาแต่บ่นอยู่นั่น จะให้เธอฉี่ไม่เนี่ย？
เห็นสีหน้าของนรมนเหมือนจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ บุริศร์ถึงยอมถอยจากไป และเขายังไม่ลืมที่จะช่วยเธอปิดประตู
นี่ถึงทำให้นรมนถอนหายใจโล่งที่นึง
บุริศร์ใส่หัวแล้วก้าวเท้าเดินไปข้างนอก เขาไปขอผ้าห่มบางกับพยาบาลสาวมาได้ผืนนึงและเอากางเกงชุดนอนมาด้วย
ตอนนี้ นรมนเป็นแบบนี้ เขามองดูรอบๆ จากนั้นก็กลับไปอีก จับแขนของพยาบาลสาวแล้วถาม：“คุณครับ ขอถามหน่อยนะครับ ภรรยาผมเพิ่งจะแท้งลูก ตอนนี้ยังมีเลือดไหลอยู่ ไม่ทราบว่าใช้ผ้าอนามัยได้มั้ยครับ ？ผมเห็นทางโรงพยาบาลไม่ได้เตรียมไว้ให้”
พอถามคำถามนี้ออกไป นรมนเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี ประตูห้องผู้ป่วยก็เปิดอยู่ ได้ยินเสียงข้างนอกได้อย่างชัดแจ๋ว นรมนอายจนแทบอยากจะมุดหัวลงดิน
ผู้ชายอย่างคุณบุริศร์ ตอนนี้ช่างเป็นคนเปิดเผยซะจริงนะ！
ถ้าเป็นเมื่อก่อนละก็ คำถามแบบนี้ไม่มีวันออกจากปากของเขาแน่ แต่ตอนนี้กลับเป็นคนริเริ่มเข้าไปดึงแขนพยาบาลสาวถามคำถามนี้ น่าอายซะมัด
เห็นชัดว่าพยาบาลสาวเองก็อึ้งไปครู่นึง เห็นว่าถูกผู้ชายถามคำถามแบบนี้แล้วรู้สึกเขินๆ หน้าแดงโดยไม่รู้ตัว
“โดยปกติแล้ว หลังแท้งลูกไม่กี่วันจะไม่สามารถใช้ผ้าอนามัยได้นะคะ เพราะมันไม่ค่อยสะอาด ฉันว่าใช้กระดาษชำระหลังคลอดไปก่อนจะดีกว่านะคะ แต่ต้องขยันเปลี่ยนบ่อยหน่อยนะคะ มันจะซึมง่ายค่ะ”
พยาบาลสาวรู้สึกหน้าแดงไหม้ไปหมด ที่ต้องมาพูดพวกนี้กับผู้ชายหน้าตาดีและทั้งหล่อแบบนี้ แต่ในใจกลับรู้สึกอิจฉา
ถ้าแฟนหนุ่มของตัวเองสามารถดูแลเอาใจใส่เธอขนาดนี้ก็คงดี
“ขอบคุณมากนะครับ แต่ว่ากระดาษชำระหลังคลอดไปหาซื้อได้ที่ไหนครับ？”
บุริศร์ไม่ได้รู้สึกเขินเลยเวลาถามคำถามนี้ เขาถามอย่างจริงจังมาก
พยาบาลสาวไม่กล้ามองหน้าของบุริศร์แล้วพูดด้วยเสียงเบา：“ถ้าคุณบุริศร์ต้องการ ฉันไปซื้อให้คุณก็ได้ค่ะ เดี๋ยวส่งมาให้นะคะ”
“นั้นขอบคุณมากนะครับ รบกวนเร็วหน่อยก็ดีนะครับ ดูท่าทางแล้วภรรยาผมต้องการใช้มันโดยด่วน”
นรมนแทบอยากจะกระโดดออกมาตีเขา
หมายความว่าไง เธอต้องใช้มันด่วน？
อันที่จริงเธอ……
พอคิดถึงนี่ นรมนกลับหดหู่
เห็นท่าทางแล้ว เธอก็ต้องการมันจริง！
อันเก่าเมื่อกี้ตอนเข้าห้องน้ำก็ได้ทิ้งไปแล้ว ตอนนี้เธอไม่มีที่ให้เปลี่ยนแล้วจริง
แต่ไม่คิดเลยว่า เรื่องละเอียดอ่อนขนาดนี้ คุณบุริศร์เขายังสังเกตเห็น
นรมนทั้งอายทั้งซาบซึ้ง
พยาบาลสาวได้แต่รีบพยักหน้า：“ได้ค่ะ คุณบุริศร์ ฉันจะรีบส่งมานะคะ”
พูดจบ เธอก็รีบวิ่งไปเลย
บุริศร์กลับมาที่ห้องผู้ป่วยใหม่อีกครั้ง เห็นนรมนเปิดประตูห้องน้ำ เขากำลังจะพูด นรมน“ปัง”ดังขึ้นทีนึง ประตูห้องน้ำก็ถูกปิด
“คุณนี้มันกล้าพูดออกไปได้ไงกัน ประธานของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด ไปถามผ้าอนามัยและกระดาษชำระหลังคลอดกับพยาบาลสาว คุณนี่มันช่าง ช่าง……”
“ช่างอะไร？ถ้าผมไม่ถามให้รู้เรื่อง จะให้ผมปล่อยคุณอยู่ในห้องน้ำทั้งคืนงั้นหรอ？”
บุริศร์หัวเราะแล้วใส่หัว จากนั้นก็เปิดประตูห้องน้ำ
“คุณออกไปนะ！”
นรมนรีบปิดที่ช่วงล่างของตัวเองโดยสัญชาตญาณ
บุริศร์อ้ามือเธอออก แล้วเอาผ้าห่มบางปิดที่ช่วงล่างของเธอเอาไว้ แล้วพูดด้วยเสียงเบา：“ถึงห้องน้ำจะมีเครื่องปรับอากาศ แต่ก็ยังอุ่นไม่พอ ตอนนี้ ร่างกายคุณอ่อนแอมาก จะให้ตัวเย็นไม่ได้ห่มเอาไว้ก่อน เดี๋ยวรอให้กระดาษชำระหลังคลอดซื้อมาแล้ว เปลี่ยนเสร็จ ผมค่อยอุ้มคุณออกไป นี่คือกางเกงใส่นอน เดี๋ยวถ้าต้องการให้ผมช่วยก็บอก”
“ไม่ต้อง คุณรีบออกไปได้แล้ว！”
นรมนผลักบุริศร์ออกไปโดยตรง แต่ในใจกลับหวานชื่นมาก
เวลาแบบนี้ ผู้หญิงต้องการความห่วงใยจากผู้ชายมากที่สุด แต่ผู้ชายคนนี้ ไม่เพียงแค่
ห่วงใยเธอ แต่ยังดูแลเอาใจใส่เธอขนาดนี้ จะไม่ให้เธอซาบซึ้งและหวานชื่นได้ยังไงล่ะ？
บุริศร์รู้ว่าเธอขี้อายมาก เลยไม่ล้อเธอเล่นต่อ จึงเดินออกไป เห็นบนเตียงมีคราบเลือดเลอะติดอยู่
เขากลัวว่านรมนออกมาเห็นแล้วจะเศร้าอีกครั้ง เลยรีบออกไปหาพยาบาลสาวอีกคนให้มาเปลี่ยนผ้าปูให้ใหม่
พยาบาลสาวคนก่อนหน้านี้ไม่นานก็กลับมา เอากระดาษชำระหลังคลอดยื่นให้บุริศร์ แล้วพูดด้วยเสียงเบา：“กระดาษชำระหลังคลอดแบบนี้ใช้ดีมากเลยนะคะ ฉันซื้อมาหลายม้วนเลย ถ้าคราวหลังยังต้องการ คุณบุริศร์หาฉันไปซื้อให้อีกได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณมากนะครับ เงินนี่ให้คุณครับ”
บุริศร์ยิ้มอย่างมีมารยาท
“เงินเยอะไปคะ ไม่ต้องให้ถึงขนาดนี้ค่ะคุณบุริศร์”
พยาบาลสาวเห็นเงินเยอะขนาดนี้ รู้สึกตกใจนิดๆ
“ที่เหลือถือว่าค่าเหนื่อยของคุณก็แล้วกันครับ วันหลังยังต้องรบกวนคุณอีกเยอะเลยครับ ”
บุริศร์พูดจบก็ผลักพยาบาลสาวออกไปเลย
ในสายตาของเขานั้น ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายก็ห้ามมองผู้หญิงของเขา
จมูกของพยาบาลสาวเกือบจะชนกับประตูซะแล้ว เห็นเงินที่อยู่ในมือแล้วอย่างกับกำลังฝันอยู่อย่างไรอย่างนั้น
“ทานอีกหน่อยนะ ร่างกายกำลังต้องการสารอาหาร ถึงทานไม่ลงก็ควรจะฝืนใจทางสักหน่อยไม่ใช่หรอ ？ที่สำคัญหัวหน้าคิมตั้งใจทำมาให้คุณโดยเฉพาะเลยนะ”
นรมนพยักหน้า ค่อยๆเพลิดเพลินกับการปรนนิบัติของบุริศร์ จู่ๆรู้สึกหัวใจไม่ได้เจ็บปวดขนาดนั้นแล้ว และรู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะเลย
เวลาผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว ไม่นาน น้ำซุปถ้วยนึงก็ลงท้องไปแล้ว
เธอทานอะไรอย่างอื่นไม่ลงจริงๆ
บุริศร์ก็ไม่ได้บังคับเธอ แล้วพยุงเธอให้นอนลง พูดด้วยเสียงเบา：“อยากจะพักผ่อน？หรือว่าอยากจะฟังผมพูดดี？”
“ได้ทั้งนั้นค่ะ”
ที่จริงนรมนก็ไม่ได้รู้สึกง่วงเท่าไหร่ แค่รู้สึกเพลียๆ แต่ว่าตอนนี้เธออยากจะฟังบุริศร์พูดเป็นพิเศษ รู้สึกว่าเสียงของบุริศร์เป็นโน้ตที่น่าฟังที่สุดบนโลกนี้เลย
บุริศร์พูดด้วยเสียงเบา：“คุณหลับตาพักผ่อนซะ ผมอ่านนิตยาสารให้คุณฟัง？”
“ได้ค่ะ！”
ขอแค่ได้ยินเสียงของบุริศร์ นรมนยังไงก็ได้
บุริศร์รู้ว่าที่จริงแล้ว นรมนมีความเป็นศิลปินอยู่ในตัว เขาเอานิตยาสารมาหลายเล่ม ค่อยๆเปิด จากนั้นก็เริ่มอ่าน
เสียงของเขาราวกับไวน์แดงที่เพิ่งเปิด กลมกล่อมและมีเสน่ห์
นรมนรู้สึกว่าแค่ได้ฟังเสียง เธอก็รู้สึกเหมือนเมาไปทั้งคนแล้ว
ความเจ็บปวดที่เสียลูกไป ภายใต้การดูแลที่เอาใจใส่ของบุริศร์แล้ว ก็ได้ค่อยๆถูกฝังลึกเข้าไปในก้นบึ้งของหัวใจ ไม่ไปสัมผัสมันได้ง่ายๆอีก
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงของบุริศร์น่าฟังมาก หรือว่าเป็นเพราะร่างกายของนรมนอ่อนเพลียเกินไป เธอหลับตาพร้อมรอยยิ้ม ฟังแล้วก็หลับไป
ตอนเห็นเธอหลับสนิทแล้ว บุริศร์ถึงว่างนิตยาสารลงแล้วเอาแขนของเธอเข้าไปไว้ในผ้าห่ม
เวลานี้คิมได้เดินเข้ามา
“หลับไปแล้วหรอ？”
เสียงของเธอเบามาก กลัวว่าจะไปทำให้นรมนตื่น
บุริศร์พยักหน้า แล้วเก็บของอยู่แป๊บยื่นให้กับคิม。
“รบกวนหัวหน้าคิมแล้วนะครับ”
“ไม่รบกวนหรอกค่ะ คุณก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าหัวหน้าคิมหรอกนะค่ะ ตอนนี้ฉันลาออกแล้ว ถ้าคุณไม่ชิน ก็เรียกฉันว่าคุณน้าคิมก็ได้”
ที่จริงแล้ว คิมอยากได้ยินบุริศร์เรียกเธอว่าแม่มากกว่า แต่เรื่องแบบนี้บังคับการไม่ได้
บุริศร์เองก็รู้ว่าคิมเธอคาดหวังอะไรอยู่ แต่ว่าตอนนี้เขาเอ่ยปากเรียกไม่ลงจริงๆ
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเก้อเขินอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของบุริศร์จู่ๆก็ได้ดังขึ้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
650 ตอนยังไม่จบเลยค่ะ...
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...