แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 38

บทที่ 38 วันนี้ฉันจะบอกเธอให้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไร

“อ้า！”

นรมนร้องตกใจ ตัวล้มลง ร่างกายก็ร้อนผ่าวขึ้นมา

หัวใจลุกลนเพราะกลิ่นกายที่คุ้นเคยและความเฉื่อยชา

เมื่อก่อน เธอตั้งหน้าตั้งรอเฝ้าคอยที่จะได้ใกล้ชิดกับบุริศร์แบบนี้ ไม่ใช่การอยู่แต่บนเตียงเย็นๆเป็นกิจวัตร แต่น่าเสียดายตั้งแต่ที่ท้องตลอดจนคลอด พวกเขาไม่เคยได้เป็นแบบนี้เลย

บุริศร์รู้สึกได้แค่กลิ่นหอมที่เข้ามาในจมูก กลิ่นคุ้นเคยที่ไม่สามารคุ้นเคยได้อีกต่อไปราวกับความทรงจำข้างหมอนทุกครั้งที่ตื่นจากฝัน เขามองอย่างหลงใหลไปชั่วขณะหนึ่ง รู้สึกว่าราวกับเพ้อฝัน

“นรมน……”

บุริศร์พึมพำเสียงต่ำ ใบหน้าหล่อก้มต่ำลงช้าๆ ไปทางริมฝีปากแดงของนรมน

ทันใดนั้น เสียงกริ่งแสบหูก็ดังขึ้น นรมนตื่นจากฝัน ผลักบุริศร์ออก แต่หัวใจดวงนั้นกลับเต้นแรงขึ้นด้วยความเร็ว ราวกับเลือดที่สูบฉีดขึ้นมาเพียงชั่วพริบตา ทำให้เธอร้อนไปทั้งตัว บนหน้ายิ่งร้อนขึ้นเป็นไฟ

บุริศร์ถูกเธอผลักออกแบบนี้ จนอีกนิดเกือบจะตกเตียง ทำให้สร่างขึ้นมา แต่ก็ยังรู้สึกเสียดาย เขามองโทรศัพท์ข้างนรมนที่ยังดังอยู่ตลอด กำลังจะไปหยิบมา แต่นรมนไวกว่าเขาหนึ่งก้าว แล้วกดรับโทรศัพท์

“รเมศ？”

จินตนาการและฝันหวานทั้งหมดของนรมนดับสูญไปทันทีเมื่อมองเห็นสายโทรศัพท์ของรเมศที่โทรเข้ามา

เมื่อกี้เธอเลอะเทอะฟุ้งซ่านเกินไปแล้ว！

ทำไมถึงยังมีความคิดเพ้อฝันแบบนั้นกับบุริศร์อยู่นะ？

นรมนรีบลุกขึ้นนั่ง ถึงแม้จะลำบาก แต่ก็ปฏิเสธความช่วยเหลือและสัมผัสของบุริศร์ไปแล้ว กดปุ่มรับโทรศัพท์

เสียงของรเมศก็แผ่กระจายออกมาทันที

“แคทเธอรี เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม？ฉันได้ยินว่าเธอเกิดอุบัติเหตุในประเทศ ตอนแรกฉันวางแผนว่าจะไปดูเธอ แต่ว่าทางนี้เกิดเรื่องเกี่ยวกับกมลนิดหน่อย ฉันห่างไม่ได้”

เสียงของรเมศเร่งรีบ ความเป็นห่วงเป็นใยนั้นทำให้บุริศร์ที่อยู่ด้านข้างไม่ผ่อนคลายอย่างมาก

เวลานี้นรมนไม่มีเวลามาคิดพิจารณาใบหน้าและอารมณ์ของบุริศร์ เพียงแค่ได้ยินว่ากมลอาการไม่ดี นรมนลุกลี้ลุกลนไปหมดทั้งตัว

“กมลเป็นยังไงบ้าง？อาการหนักใช่ไหม？”

“เธอไม่ต้องกังวลนะ ตอนนี้กมลไม่เป็นอะไรแล้ว เพียงแต่ยังอยู่ห่างไม่ได้ เธอทางนั้น……“

“ฉันไม่เป็นอะไร ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน รเมศ ฉันแค่ได้รับบาดเจ็บที่ขาขวา พักฟื้นอีกไม่กี่วันก็ดีขึ้นแล้ว คุณตั้งใจดูแลกมลให้ดีก็พอดี”

ทั้งใจนรมนตอนนี้มีแต่กมล

เธออยู่ห่างจากลูกสาวเป็นหมื่นไมล์ อยู่ดูแลเธอข้างกายก็ทำไม่ได้ ความรู้สึกที่กัดเซาะหัวใจคนไม่ได้เป็นแม่ไม่มีวันเข้าใจหรอก

บุริศร์มองไปยังตาคู่แดงก่ำของนรมน ท่าทางคับอกคับใจนั่น ไฟร้อนนิรนามก็ปะทุขึ้นทันที

เธอคือผู้หญิงของเขา！แต่ตอนนี้เพราะว่ารับสายโทรศัพท์จากชายอื่นทำให้ท่าทางคับอกคับใจแบบนี้ขึ้น ตกลงเธอกับรเมศเป็นอะไรกัน？

รเมศยังมีเรื่องอยากพูดกับนรมน แต่โทรศัพท์ถูกบุริศร์แย่งไป พูดเสียงเย็นชา“ประธานรเมศดูแลคนในครอบครัวอย่างสบายใจเถอะครับ ส่วนนักออกแบบแคทเธอรี ทางนี้มีผมอยู่นะ ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดีแน่นอน”

“บุริศร์ คุณทำอะไรน่ะ？เอาโทรศัพท์คืนฉันมานะ！”

นรมนกังวลเรื่องกมล ยังอยากคุยกับรเมศอีกมาก ถ้าเป็นไปได้ เธอยังอยากพูดกับลูกสาวด้วยสักสองสามประโยค แต่คิดไม่ถึงว่าโทรศัพท์จะถูกบุริศร์แย่งไปแล้ว

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้น่าเกลียจขนาดนี้？

บุริศร์ไม่สนใจว่าตอนนี้นรมนคิดยังไง ความหึงหวงทำให้เขาสูญเสียการควบคุม ยังไม่ทันรอรเมศพูดต่อ เขาก็กดตัดสายทิ้งทันที หลังจากนั้นก็ปิดเครื่องโทรศัพท์ไปแล้ว

นรมนไฟลุกทันที

“บุริศร์ คุณเป็นโรคเหรอ？นั่นมันโทรศัพท์ฉัน นั่นคือเจ้านายของฉัน เพื่อนของฉัน คุณมีสิทธิ์อะไรมาวางโทรศัพท์ฉัน？”

ตอนนี้นรมนเหมือนกับแมวที่ถูกคนเหยียบหาง ทั้งตัวเต็มไปด้วยเจตนาร้าย สายตาคุ้นเคยที่สาดแพร่กระจายออกมานั้นก็เหมือนกับดาบแหลมคมหนึ่งเล่มแทงเข้าที่กลางทรวงอกของบุริศร์

“มีสิทธิ์อะไรใช่ไหม？วันนี้ฉันจะบอกเธอให้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไร！”

บุริศร์ยอมรับว่าถูกกระตุ้นเข้าแล้ว

เขาถือนรมนเป็นภรรยาของตัวเองมาตลอด ต่อให้ตอนนี้ใบหน้าเธอเปลี่ยน ต่อให้ตอนนี้เธอไม่อยากยอมรับตัวตนของเธอ แต่เธอเปลี่ยนไม่ได้คือสถานะภรรยาบุริศร์ของเขา！

เธอคนเดียวหายไปไร้ข่าวคราวมาห้าปี ตอนนี้กลับมาแล้ว คาดไม่ถึงว่าเธอจะมากุ๊กกิ๊กกับชายอื่นต่อหน้าเขา เธอคิดว่าบุริศร์เขาเป็นคนใจกว้างมากขนาดนั้นเลยจริงๆใช่ไหม？

บุริศร์จับนรมนดึงเข้ามา แล้วจูบลงโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ริมฝีปากเชอรี่นั้นที่เขาคิดถึงมานานและนานมาก นานจนปวดไปหมดทั้งใจ แต่ผู้หญิงไร้หัวใจคนนี้ กลับมาเล่นซ่อนหากับเขาแล้วทิ้งไป ตอนนี้ยังคิดจะไปยั่วแหย่ผู้ชายคนอื่นอีกเหรอ？

เขาไม่อนุญาต！

ได้รับแรงกระตุ้นอย่างรุนแรงของบุริศร์ นรมนสู้ไม่ไหว อีกทั้งยังไม่ทันได้ระวังตัว ช่วงเวลาที่ถูกบุริศร์จูบเข้านั้น ทั้งสองคนชะงักไป

ความรู้สึกที่คุ้นเคยนั้น ความรู้สึกแบบนั้นราวกับว่าหัวใจและจิตวิญญาณไหลแผ่ไปทั่วร่างกาย กระจายไปทั่วทั้งแขนและขา

บุริศร์จำกลิ่นของนรมนได้！

ต่อให้เธอกับใบหน้าก่อนไม่เหมือนกัน ต่อให้เธอไม่ยอมรับตัวตนที่เธอเคยเป็น แต่ว่าเขาจำได้ไม่ผิดแน่

นี่คือภรรยาของเขา！

บุริศร์จูบนรมนอย่างโลภมาก อยากที่นำความคิดถึงทั้งหมดห้าปีที่มีส่งผ่านจูบนี้ไปให้นรมน

นรมนตกใจในตอนเริ่ม สิ่งที่ตามมาจากนั้นคือเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนครั้งนั้น รวมทั้งท่าทางป่วยขั้นอันตรายทุกครั้งของกมล

ผู้ชายคนนี้ไม่คู่ควรกับความจริงใจของเธอเลยสักนิด！

เขาไม่คู่ควร！

นรมนผลักบุริศร์ไม่ออก เลยกัดเข้าอย่างแรงด้วยความโมโห

“โอ๊ย——”

บุริศร์รู้สึกเจ็บที่ลิ้น ปล่อยนรมนออกอย่างไม่รู้ตัว ตามด้วยตบเข้าที่หน้าอย่างดัง

“เขาออกไปแล้ว พฤกษ์มีธุระต้องการพบเขามาก ฉันอยากดูกมล”

“ได้ คุณรอแป็ปนะ”

รเมศวางสาย แล้วต่อสายวีดีโอคอลในวีแชทมา นรมนกดรับอย่างรวดเร็ว

วีดีโอจากฝั่งนั้นปรากฏภาพของเด็กผู้หญิงอายุประมาณสี่ขวบขึ้นมา

เด็กผู้หญิงหน้าสะสวย ราวกับตุ๊กตา แต่สีผิวนั้นขาวซีดเกินไป ทำให้คนที่เห็นกลุ้มใจ

“กมล”

“มามี้！”

เสียงของกมลอิดโรย แต่ก็นำมาด้วยความตื่นเต้นและมีความสุข

“มามี้ มามี้กับพี่ไปไหนกัน？พ่อบุญธรรมบอกว่ามามี้ไปต่างประเทศกัน ทำไมถึงไม่พากมลไปด้วยล่ะคะ？”

กมลกอดตุ๊กตาแพนด้าสีเทา พิงอยู่บนเตียง ปากเล็กเบะลง หน้าไม่พอใจ

นรมนรู้สึกใจแตกสลาย

“มามี้กับพี่ชายมาที่นี่ทำงานค่ะ ยังต้องอยู่ที่นี่สักพักถึงจะกลับ พอกลับไปแล้วมามี้จะเอาของเล่นกลับไปให้กมล ของอร่อยด้วยดีไหมคะ？”

“มามี้ไม่พาหนูไปด้วย เป็นเพราะสุขภาพหนูไม่ดีใช่ไหมคะ？”

อารมณ์ของกมลดาวน์ลง น้ำตาที่เอ่อล้นในดวงตาคู่นั้นแวววาวเป็นประกาย

“ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่ มามี้มาทำงานจริงๆ ถ้าไม่เชื่อลูกถามพ่อบุญธรรมได้เลยนะ กมล มามี้คิดถึงลูกมากนะ แล้วก็รักลูกมากด้วย รอมามี้กลับไปแล้ว อาการป่วยของลูกดีแล้ว ถ้าตอนนั้นมามี้จะพาลูกเที่ยวรอบโลกเลย ลูกอยากไปที่ไหน มามี้จะพาลูกไปที่นั่นดีไหมคะ？”

นรมนไม่อยากร้อง เธอไม่อยากให้ลูกสาวเห็นท่าทางปวดร้าวใจของตัวเอง แต่จมูกกลับฟึดฟัดอย่างอดไม่ได้

ถ้าหากว่าห้าปีก่อนเธอได้รู้จักกับความไร้เมตตาของบุริศร์เร็วกว่านี้อีกหน่อย ล้มเลิกความรักที่สิ้นหวังนี้ได้เร็วกว่านี้อีกหน่อย ลูกของเธอก็คงจะไม่ต้องพบเจอกับความยากลำบากอย่างนี้ใช่ไหม？

เพียงแค่นึกถึงกมลที่นอนอยู่แต่ในโรงพยาบาลตั้งแต่เกิด สี่ปีแล้ว แม้กระทั่งสวนสนุกเธอก็ไม่เคยได้ไปเธอหัวใจผู้เป็นแม่คนนี้เจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหว

กมลเห็นน้ำตาในตาของนรมน ก็ยิ้มแล้วพูดขึ้นทันทีอย่างรู้ความ “มามี้ มามี้ทำงานอย่างสบายใจเถอะ หนูจะอยู่เป็นเด็กดีรอมามี้กับพี่กลับมา ถึงตอนนั้นหนูจะออกไปเที่ยวด้วยกันกับพี่”

“โอเค！กมลต้องเชื่อฟังพ่อบุญธรรมนะ มามี้ต้องไปทำงานแล้ว”

“บ๊ายบายค่ะมามี้！”

กมลมองไปที่นรมนแล้วโบกมือ

นรมนกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้ออกมา เลยรีบตัดสายวีดีโอ แต่แล้วน้ำตาก็ร่วงลงมาอยากอดไว้ไม่อยู่

แต่แล้วตอนนี้ บุริศร์ก็ผลักประตูแล้วเดินเข้ามา

อัพเดทครั้งหน้า วันที่21 ธ.ค. 2019

จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน