แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 450

บทที่ 450 เธอไม่ต้องการความสงสารและความเห็นใจจากใครๆ

“……เธอ ตอนนี้เธอ ตอนนี้เธอ.......”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาโกรธจนชี้ไปที่ตุลยาโดยตรง

ตุลยากลับพูดอย่างเย็นชา“ตอนนี้ฉันทำไม? ตอนนี้แกไม่ชินมากเลยใช่มั้ย? แต่นี่แหละคือตัวตนนที่แท้จริงของฉัน แกไม่รู้เลย ฉันอยู่ต่อหน้าแกต้องแกล้งเป็นคนเชื่อฟัง จนฉันใกล้จะอั้ดอั้นจนบ้าอยู่แล้ว ใช่ ฉันเป็นคนวางสารเสพติดที่อยู่ในร่างกายของแกเอง สิ่งที่แกจะเอาก็คือคำตอบนี้ไม่ใช่เหรอ?”

ได้ยินตุลยาพูดแบบนี้ คุณนายทระพย์ทวีธาดาไม่กล้าเชื่อหูของตัวเองชัดๆ

“เพราะอะไร? ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย? ฉันไม่ดีกับเธอหรือไง? ฉันคิดแทนเธอทุกอย่าง แม้กระทั่งเพื่อเธอแล้ว ฉันยอมขัดใจนรมน ยอมไล่หลานสาวแท้ๆของฉันออกไป ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย? เธอรู้หรือเปล่า ตระกูลทรัพย์ทวีธาดาเป็นตระกูลที่บริสุทธิ์ เป็นตระกูลที่เข้มแข็งกล้าหาญ จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาเจ็บปวดใจสุดขีด แต่สำหรับตุลยาแล้ว พวกนี้ล้วนเป็นเรื่องที่ไร้สาระ

เธอหัวเราะฮ่าๆๆขึ้นมา

“แกมันโง่เอง หลานสาวแท้ๆของตัวเองแกไม่เชื่อ ดันมาเชื่อคนนอกอย่างฉัน แม่ฉันเคยบอกแกแล้ว ตอนนั้นแกเป็นอัมพฤกษ์ นรมนเป็นคนเอายาถอนพิษกลับมาให้แก แกเชื่อหรือยัง?”

“มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย?”

“เป็นเรื่องจริงสิ! อีกอย่างตอนนั้นนรมนยังตั้งครรภ์แล้วด้วย แต่เสียดายเธอไม่รู้ เพื่อยาถอนพิษ ถูกป้าโอกระทืบจนแท้งลูก แกไม่รู้สินะ? นั่นมันกระทืบจนแท้งเลยนะ! ตอนนั้นป้าโออยากจะให้มันตาย ตอนที่บุริศร์ไป ช่วงล่างของนรมนเต็มไปด้วยเลือด และสลบไป ตอนที่ส่งไปโรงพยาบาล หมอเกือบจะช่วยชีวิตเอาไว้ไม่ทัน คือคนพวกนี้ กลัวหลังจากแกรู้แล้วจะเจ็บปวดใจ ทุกคนต่างก็ปกปิดแกหมด นรมนพักฟื้นที่บ้านไปหนึ่งเดือน แต่หมอบอกร่างกายของนรมนต่อไปถ้าอยากท้องอีก มันไม่ใช่เรื่องที่ง่ายขนาดนั้นแล้ว”

ฟังตุลยาพูดพวกนี้ คุณนายทรัพย์ทวีธาดาเหมือนถูกฟ้าผ่ามากลางศีรษะชัดๆ

“นี่เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า? ที่เธอพูดเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

เธอจับแขนของธรณีไว้ และถามอย่างเร่งรีบ แววตาคู่นั้นเห็นได้ชัดว่ามีความเสียใจแล้ว

ธรณีไม่อยากกระทบกระเทือนจิตใจคุณนายทรัพย์ทวีธาดา แต่นี่ก็คือความจริงของเรื่องราว

“ใช่ครับ ตอนนั้นนรมนอยู่ในนาทีความเป็นความตาย พวกเราต่างก็ไม่กล้าบอกคุณแม่ กลัวแม่จะทนรับไม่ไหว แต่ใครจะไปรู้ว่าต่อมาตุลยาบอกว่าเธอเป็นคนช่วยแม่ไว้ ไม่นึกว่าแม่ก็เชื่อเลย พี่สะใภ้คิมก็เคยบอกแล้ว นรมนก็เคยบอกแล้ว แม้กระทั่งบุริศร์ก็เคยบอกแม่แล้วว่านรมนเป็นคนเอายาถอนพิษกลับมา เสียดายแม่ไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดารู้สึกฟ้าหมุนดินพลิก

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

ความจริงทำไมถึงเป็นแบบนี้?

เธอจ้องมองตุลยาอย่างโหด ดูรอยยิ้มที่ได้ใจของตุลยา โมโหจนตบไปหนึ่งฝ่ามือ

เสียงตบใสๆได้ตบจนทุกคนมึนตึ๊บ

เป็นครั้งแรกที่คุณนายทรัพย์ทวีธาดาลงมือตบตุลยา

ใครๆก็รู้ ตุลยาเป็นหัวแก้วหัวแหวนของคุณนายทรัพย์ทวีธาดา ว่าไม่ได้ตีไม่ได้ เธอขออะไรคุณนายทรัพย์ทวีธาดาก็ให้ทุกอย่างชัดๆ แต่ตอนนี้กลับลงมือด้วยตนเอง

ตุลยาถูกตบจนหน้าหันไปข้างนึง ฟันกระทบโดนเนื้อในช่องปาก และมีเลือดไหลซิบออกมา สามารถเห็นได้ว่าคุณนายทรัพย์ทวีธาดาใช้แรงตบมากแค่ไหน

“ทำไมเธอถึงได้อำมหิตขนาดนี้? นรมนเป็นพี่สาวแท้ๆของเธอเชียวนะ!”

“พี่สาวแท้ๆ? ฉันอำมหิต? เมื่อก่อนแกไม่ได้พูดแบบนี้นะ ย่าแสนดีของฉัน ที่ผ่านมาแกบอกว่าฉันจิตใจดีงาม ฉันอ่อนแอ ฉันเป็นผู้ถูกกระทำเชียวนะ เพราะฉะนั้นแกไม่มีแนวความคิดเลยใช่มั้ย? ฉันว่าอะไรแกก็เชื่ออย่างนั้นใช่มั้ย? แกนึกว่าแกดีกับฉันมาโดยตลอด แต่ก่อนที่จะรู้จักแก ฉันอยู่อเมริกา อยู่บ้านฉัน ฉันเป็นเหมือนดั่งเจ้าหญิง ใครกล้าพูดขัดหูฉัน? มาถึงที่นี่ ฉันประจบประแจงอย่างไม่รู้สึกละอาย ทนรับกับความเหนื่อยล้า ทนรับกับการบ่น แกนึกว่าแกหน้าตาสวยมากจริงๆงั้นแหละ? หรือว่าฉันก็เป็นคนที่มีร่างกายเหมาะกับการทรมานอยู่แล้ว ชอบที่ถูกแกทรมาน? ชอบปรนนิบัติแก? ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแกเป็นย่าแท้ๆของนรมน ฉันไม่อยากชายตามองแกเลยด้วยซ้ำ!”

ตอนนี้ตุลยาเปิดเผยทุกอย่างแล้ว

ในเมื่อทุกอย่างกระจ่างแล้ว เธอยังต้องเสแสร้งอะไรอีก

“ฉันเจ็บใจ ฉันกับนรมนคลอดออกมาจากแม่คนเดียวกัน แต่พวกแกดีกับมันทุกคน ฉันก็เป็นคนเหมือนกัน! โดยเฉพาะแม่ของฉัน ฉันแคร์เธอมากขนาดนั้น ประจบสอพลอเธอขนาดนั้น ยี่สิบกว่าปีแล้ว เพื่อให้แม่เหลียวมองฉัน ฉันสู้สุดกำลัง แต่สุดท้ายล่ะ? ในใจเธอมีแต่นรมน! ตอนที่อยู่อเมริกา ฉันแค่ทำนรมนสลบและมอบให้กับประธานรเมศ เธอก็ให้พ่อฉันตีฉันเกือบตายเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ยิ่งแล้วใหญ่จะตัดขาดความเป็นแม่ลูกกับฉันด้วย ความรักจากคนในครอบครัวที่ฉันปรารถนาขนาดนั้น พวกแกกลับให้นรมนอย่างไม่กั๊กไว้เลย ถือสิทธิ์อะไร? สิ่งที่ฉันไม่ได้ นรมนก็อย่าหวังจะได้! นรมนแคร์แกที่สุดไม่ใช่เหรอ เพื่อแกแล้วกระทั่งยอมไปเอายาถอนพิษโดยไม่คิดเอาชีวิต? งั้นฉันก็จะให้มันได้ลิ้มลองรสชาติที่ถูกแกละทิ้ง ถูกแกเพิกเฉยใส่และถูกแกเกลียด!”

หน้าตาและคำพูดที่เหมือนคนบ้าคลั่งของตุลยา ทำให้คุณนายทรัพย์ทวีธาดาโมโหจนพูดไม่ออกจริงๆ

เธอไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ เด็กที่ตัวเองใช้ใจทะนุถนอมจะจิตใจอำมหิตอย่างนี้ ส่วนนรมนที่ถูกทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า กลับบริสุทธิ์ใจปานนั้น

เธอนึกถึงแววตาที่นรมนมองเธอตอนแรกอย่างห้ามใจไม่ได้ ช่างอ่อนโยน ช่างรักและเอาใจใส่ปานนั้น แต่ตอนนี้ล่ะ?

ครั้งสุดท้ายที่นรมนมาตระกูลทรัพย์ทวีธาดา เพราะเรื่องของกมล ตอนนั้น สายตาที่เธอมองตัวเองเหมือนศัตรูยังไงอย่างงั้น

เธอรู้สึกว่าตัวเองทำถูกมาโดยตลอด รู้สึกว่าเป็นความผิดของนรมนตลอด รู้สึกว่าที่นรมนพูดทั้งหมดเป็นการหลอกลวงตลอด เพราะต้องการสร้างความประทับใจให้กับเธอ แต่ตอนนี้เธอถึงรู้ว่าหลานสาวแท้ๆของตัวเอง เพื่อเธอแล้วเคยสูญเสียอะไรไปบ้าง เคยประสบกับอะไรมาบ้าง

ความเสียใจได้วนเวียนอยู่ในใจของคุณนายทรัพย์ทวีธาดา ราวกับภูเขาลูกใหญ่ทับอยู่ในอก ยังไงก็หายใจไม่ออก

“เพราะฉะนั้นเธอเป็นคนวางแผนทุกอย่างใช่มั้ย? เรื่องรูปถ่ายของนรมนเธอก็มีส่วนเกี่ยวข้องใช่มั้ย?”

“เธอรู้หรือเปล่า? ฉันได้เหลือทรัพย์สินครึ่งนึงของตระกูลทรัพย์ทวีธาดาไว้ให้เธอ แต่เธอกลับทำแบบนี้กับฉัน ยัยหนูตุลยา เธอรู้หรือไม่ ฉันสนิทชิดเชื้อกับเธอมากกว่าหลานสาวแท้ๆของตัวเองเสียอีก ฉันนึกมาโดยตลอดว่าเธอดีกับฉันจริงๆ ฉันรู้สึกมาโดยตลอดว่าแม่ของเธอลำเอียงรักยัยหนูนรมนมากกว่าทำให้เธอน้อยใจ ฉันหวังจะสามารถเติมเต็มความรักที่เธอขาดหายไป เสียดายคิดไม่ถึง เธอหลอกใช้ฉันมาโดยตลอด เธอใช้เฮโรอีนควบคุมฉัน อยากทำอะไรกันแน่?”

ตุลยาได้ยินคำพูดของคุณนายทรัพย์ทวีธาดา หยุดนิ่งไปครู่นึงอย่างห้ามใจไม่ได้

เสียใจมั้ย?

เธอไม่รู้ เพียงแต่ตอนที่ได้ยินคุณนายทรัพย์ทวีธาดาบอกว่าอยากเติมเต็มความรักที่เธอสูญเสียไป เธอรู้สึกเจ็บปวดใจและเสียใจเล็กน้อย

แต่ว่าความรู้สึกแบบนี้ได้หายไปในพริบตา

เธอไม่ต้องการความสงสารและความเห็นใจจากใครๆ!

เธอไม่ต้องการ!

ตุลยาหันหน้าไปอย่างแข็งกร้าว มองคุณนายทรัพย์ทวีธาดา พร้อมหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด“ควบคุมแก ก็สามารถควบคุมตระกูลทรัพย์ทวีธาดาทั้งตระกูล แม้กระทั่งยังสามารถขู่นรมนด้วย ถึงแม้ภายนอกมันดูเย็นชาแล้งน้ำใจ แต่กลับใจอ่อนกว่าใครๆ เดิมทีฉันกะจะใช้ชีวิตของแกมาขู่นรมน ฉันจะให้มันตาย!ฉันได้ให้คนแจ้งมันไปแล้ว บ่ายสองให้มันมาตระกูลทรัพย์ทวีธาดา คาดว่านังผู้หญิงโง่คนนั้นตอนนี้ยังลังเลอยู่ว่าจะมาหรือเปล่า ถือว่าฉันเฮงซวย ยังไม่ได้โค่นล้มนรมน แต่กลับถูกพวกแกพบและจับตัวไว้เสียก่อน แพ้เป็นเจ้าชนะเป็นโจร ตอนนี้ฉันพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์แล้ว พวกแกอยากทำอะไรฉันก็เชิญ แต่ถ้าอยากให้ฉันกล่าวขอบคุณและขอโทษพวกแก ฝันไปเถอะ!”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาได้ยินคำพูดของตุลยาแล้ว อึ้งค้างไว้อย่างควบคุมไม่ได้

ในหัวของเธอมีคำพูดนั้นของตุลยาโผล่ขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย

เธอบอกว่า นรมนดูแล้วเย็นชาแล้งน้ำใจ แต่แท้จริงแล้วใจอ่อนกว่าใครๆ

เด็กคนนั้น!

หลานสาวแท้ๆที่ถูกเธอปฏิบัติด้วยวิธีที่ผิด และถูกทำร้ายมาโดยตลอดจะมาจริงๆหรือเปล่า?

ธรณีกลับไม่มีความคิดพวกนี้อย่างคุณนายทรัพย์ทวีธาดา เขามองตุลยาและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“นี่เธอใช้ร่างกายของแม่ฉันมาขู่นรมน? หรือว่าใช้ข้ออ้างอย่างอื่น? ฉันถามเธอ เรื่องที่กมลถูกลักพาตัวไป เธอเป็นคนทำใช่หรือเปล่า? เธอกะจะหลอกใช้อันนี้ล่อนรมนมาใช่มั้ย?”

คำพูดนี้ออกมาปุ๊บ คุณนายทรัพย์ทวีธาดาก็นึกถึงเรื่องนี้ทันที

ใช่สิ!

ครั้งสุดท้ายที่นรมนมาตระกูลทรัพย์ทวีธาดา ก็เพื่อเรื่องที่กมลถูกลักพาตัวไม่ใช่เหรอ?

หรือว่าเรื่องนี้ตุลยาจะเป็นคนทำจริงๆ?