แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 563

บทที่ 563 ความงามที่สวยเลิศล้ำที่สุด

ขณะที่นรมนอยากพูดอะไรบางอย่างกับฉัตรยา จู่ๆ ฉัตรยาก็ดึงมือนรมนแล้วพูดขึ้น “นั่นเขา!”

คนหนึ่งถูกพาออกมาที่การประมูล หน้าตาหล่อมาก ถ้าฉัตรยาไม่ได้พูดล่วงหน้า นรมนจะคิดจริงๆ ว่านี่คือผู้หญิง ผู้หญิงที่ร่ำลือกันทั่วทั้งเมือง

“เขาเป็นผู้ชายเหรอ?”

คำพูดนรมนทำให้ฉัตรยารีบพยักหน้า

“ใช่ เขาชื่อนภดล”

ตั้งแต่ที่นภดลปรากฏตัวขึ้นดวงตาฉัตรยาก็ไม่ได้ละออกมาเลย

พิธีกรบนเวทีเริ่มแนะนำ

“ทุกคนมองดีๆ นะครับ ความงามนี้หาได้ยากบนโลก เลือดเขาเป็นสีน้ำเงิน เช่นเดียวกับเส้นผม ว่ากันว่าเลือดของเขาสามารถใช้เป็นยาได้ และพวกคุณดูรูปลักษณ์นี้ แค่รูปลักษณ์ก็สวยเลิศล้ำที่สุดหาได้ยากบนโลกใบนี้แล้ว”

นภดลถูกผลักขึ้นมา ทั้งร่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นจ้องมองพิธีกรอย่างดุเดือด แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ดวงตาก็ยังมีเสน่ห์น่าหลงใหล

“ฉันเสนอห้าล้าน”

เริ่มมีคนตะโกนราคา

“ฉันเสนอห้าล้านห้า!”

คนด้านล่างเริ่มขึ้นราคาอย่างบ้าคลั่ง

นรมนมองนภดลด้านล่าง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่ามีคนแบบนี้บนโลกจริงๆ อย่าว่าแต่เขาหน้าตาสวยไม่สวย แค่เลือดสีน้ำเงินนั้นก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน

“เลือดเขาเป็นสีน้ำเงินจริงเหรอ?”

นรมนมองฉัตรยา

ดวงตาฉัตรยามีน้ำตา กัดปากแล้วพูดขึ้น “ใช่ จริงๆ แล้วเขามีโชคชะตาที่ย่ำแย่มาก เขาถูกนำตัวไปที่ห้องปฏิบัติการขณะที่อยู่ในครรภ์ แม่เขาเสียชีวิตเพราะการทดลอง เขาโชคดีรอดชีวิตด้วยการผ่าตัดคลอดออกมา แต่เลือดโดยกำเนิดเขาเป็นสีน้ำเงิน พ่อฉันบอกว่ามันคือการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม ฉันก็ไม่เข้าใจ พวกเขาบอกว่าเลือดของนภดลใช้เป็นยาได้ ตั้งแต่เล็กจนโต เขาเติบโตท่ามกลางสายตาแปลกๆ จากคนอื่น ฉันอยากให้เขาไปซะ ใครจะไปรู้ว่าเขาโดนคนพวกนี้จับตัวมา”

นรมนมองไปทางนภดล

ผิวเขาขาวซีดน่ากลัวมาก เหมือนหิมะเลย

ถ้าเป็นคนปกติล่ะก็ ไม่มีทางมีผิวแบบนี้เด็ดขาด

พิธีกรดึงแขนเสื้อนภดลออกมา บนผิวขาวนั้น เส้นเลือดสีน้ำเงินปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน

เสียงประมูลราคาด้านล่างดังยิ่งขึ้น

“ขอร้อง ชลลี่ แค่คุณช่วยฉันประมูลเขามาได้ คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

ฉัตรยาร้องไห้น้ำตาร่วงดุจลูกแพร์

นรมนพูดเสียงทุ้ม “การประมูลราคาของเขาสูงขึ้นอยู่ตลอด คุณต้องรู้ ราคานี้เราไม่สามารถประเมินได้แน่นอน”

“ขอร้องคุณได้ไหม? ขอร้องล่ะ”

ฉัตรยาดึงมือนรมนไว้แน่น แววตาคาดหวังนั้นทำให้นรมนรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย

อาจจะกลัวนรมนไม่ลงมือ ฉัตรยากัดปากพูดขึ้น “นภดลมีความสามารถอีกหนึ่งอย่าง จมูกเขาดีเป็นพิเศษ ตราบใดที่ให้เขาดมกลิ่นสามีคุณ เขาสามารถช่วยคุณตามหาสามีคุณได้แน่นอน”

“นี่คุณหมายถึงคนหรือหมาเนี่ย?”

นรมนคิดว่าคำพูดเหล่านี้ของฉัตรยาดูเกินจริงไปหน่อย

“จริงๆ นะ ฉันไม่ได้หลอกคุณ”

ฉัตรยารีบพูดขึ้น

นรมนเห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็ถอนหายใจเบาๆ ก่อนพูดขึ้น “ฉันมีเงินไม่เยอะ ตอนนี้มีแค่เงินของสามีฉันเท่านั้น ฉันสัญญากับเธอได้ว่าจะช่วยประมูลเขามาให้เธอ แต่เธอต้องรับประกันกับฉันว่าเขาจะช่วยฉันตามหาสามีของฉันได้”

“แน่นอน!”

ฉัตรยารีบพยักหน้า

เรื่องราวมาถึงตรงนี้ นรมนเห็นแก่ที่ฉัตรยาเหมือนกับตัวเอง ก็ไม่ช่วยไม่ได้

การประมูลราคานั้นพุ่งขึ้นอยู่ตลอดเวลา นรมนไม่ได้เอ่ยปาก การประมูลครั้งสุดท้ายคือสิบล้าน คนรอบๆ ไม่มีใครเสนอตามแล้ว

เมื่อเห็นว่านภดลจะโดนประมูลออกไป นรมนก็กดกริ่งประมูลเบาๆ

“ฉันเสนอสิบล้านหนึ่งร้อย”

เมื่อพูดออกไป ก็ไม่ได้ทำให้คนประมูลโกรธ

“ฉันเพิ่มหนึ่งร้อย”

“ฉันเพิ่มหนึ่งหมื่น”

นรมนประมูลต่อไป

อีกฝ่ายโกรธมากอยากเห็นหน้านรมนชัดๆ แต่ด้วยความเกี่ยวข้องของแสง และเพราะการออกแบบของห้องส่วนตัว เลยไม่เห็นนรมน

“ฉันเพิ่มหนึ่งแสน”

“เพิ่มหนึ่งล้าน”

นรมนประมูลเหมือนไม่ใช่เงิน

อีกฝ่ายไม่ได้ประมูลตามในที่สุด

นรมนประมูลนภดลได้ในราคาสิบเอ็ดล้าน

เมื่อประมูลราคาถึงสิบล้านฉัตรยาก็สีหน้าเปลี่ยนแล้ว นรมนมองออก เธอไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น แต่เรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอจะไม่ประมูลต่อไปก็ไม่ได้เช่นกัน

นภดลถูกพาตัวไปที่หน้าประตูห้องนรมน

“คุณผู้หญิงท่านนี้ ได้โปรดจ่ายเงิน เรายื่นหมูยื่นแมวมาตลอด ความงามนี้จะเป็นของคุณทันทีที่คุณจ่ายเงิน”

นภดลพยายามดิ้นรนอย่างหนัก แต่ทั้งร่างไร้เรี่ยวแรงอย่างหมดหนทาง ทำได้แค่รอพิธีกรอย่างดุเดือด อยากใช้สายตาหั่นเขาเป็นชิ้นๆ

พิธีกรชินกับสายตาแบบนี้ตั้งนานแล้ว ก็เหน็บชา ไม่มีการตอบสนองใดๆ สักนิด

ฉัตรยามองสำรวจไปรอบๆ นภดล

นรมนยืนอยู่ข้างๆ เห็นดวงตาตื่นเต้นของทั้งคู่ ก็อดคิดถึงบุริศร์ไม่ได้

บุริศร์ของเธอตอนนี้อยู่ที่ไหนนะ?

“เอาล่ะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกคุณจะพลอดรักกัน นี่ยาแก้พิษ รีบแก้พิษให้เขาเถอะ ร่างกายอ่อนปวกเปียกแบบนี้ เราจะเอาเขาออกไปไม่ได้”

นรมนโยนยาแก้พิษที่พิธีกรให้มาส่งให้ฉัตรยา

ตอนนี้นภดลมองไปที่นรมนอย่างสงสัย จากนั้นก็มองฉัตรยา แล้วถามขึ้น “เธอสัญญาอะไรกับคุณ? คุณถึงใช้เงินจำนวนมากซื้อฉันมา? ฉัตรยาไม่มีเงินนะ”

“นภดล!”

ฉัตรยาเหมือนรู้สึกกระอักกระอ่วนหลังจากโดนแฉ รู้สึกไม่กล้ามองนรมน

เธอไม่มีเงินจริงๆ และห้ามใช้เงินพ่อด้วย

นรมนมองเธอ ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่มีเงิน ฉันรู้ตั้งนานแล้วล่ะ ที่ฉันซื้อนายมาเพราะเธอบอกฉันว่า นายช่วยฉันตามหาสามีฉันได้ ดังนั้นไม่ว่าจะราคาเท่าไร ฉันก็ไม่สน เมื่อเทียบเงินกับสามีฉันแล้ว มันไม่ได้มีค่าอะไร”

สีหน้าของฉัตรยายิ่งแดง

“คุณชลลี่ ขอโทษค่ะ”

“ช่างเถอะ อย่าพูดอะไรที่ไร้ประโยชน์ ฉันแค่อยากตามหาสามีฉัน ฉัตรยาบอกว่าคุณจมูกดีมาก สามารถตามหาเจ้าของจากกลิ่นบางสิ่งบางอย่างได้ มันจริงไหม?”

นรมนมองนภดล ถามขึ้นด้วยความคาดหวังนิดหน่อย

นภดลมองฉัตรยา ฉัตรยาก็แลบลิ้นออกมา

“คุณนะ พูดไร้สาระอีกแล้ว”

นภดลถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดอย่างรู้สึกผิดต่อนรมน “ขอโทษ ฉัตรยาหลอกใช้คุณแล้ว แต่ไม่ว่ายังไง คุณซื้อฉันมาแล้ว ฉันก็เป็นคนของคุณ คุณอยากให้ฉันทำอะไรฉันก็จะทำ จนกว่าจะครบจำนวนเงินคุณ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัตรยา คุณให้เธอออกไปก่อนได้ไหม?”

“ฉันไม่ไป! ฉันอยากอยู่กับคุณ นภดล!”

ฉัตรยาจับมือนภดลไว้แน่น

นภดลมองเธออย่างเอาอกเอาใจแล้วพูดขึ้น “อย่าโวยวาย ที่นี่มันไม่ใช่ที่ที่ดีอะไร เด็กผู้หญิงคนเดียวอย่างคุณไม่ควรมาที่นี่ และถ้าพ่อคุณรู้ว่าคุณมาตามหาฉัน เขาก็จะโกรธ เด็กดี เชื่อฟังนะ ตอนนี้ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว รอฉันกลับไปก็จะเป็นอิสระจริงๆ ฉันจะไปหาคุณ”

“ฉันไม่ต้องการ!”

ฉัตรยาไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ตอบตกลง

นรมนเห็นถึงตรงนี้ก็เข้าใจอย่างถ่องแท้ ตัวเองก็โง่เหมือนกัน ไม่คิดว่าตัวเองจะเชื่อคำพูดเหลวไหลจริงๆ ว่ามีคนสามารถตามหาคนจากกลิ่นได้ ตอนนี้บอกว่าไม่ผิดหวังก็คงโกหก แต่เธอก็ต้องเริ่มตามหาเขาแล้ว

“เอาล่ะ พวกคุณจะเอายังไงฉันไม่สน ในเมื่อเขาไม่มีความสามารถ งั้นฉันต้องไปตามหาสามีฉันแล้วฉัตรยา จำที่เธอเคยสัญญากับฉันด้วยล่ะ คุณต้องอยู่แทนที่ฉันที่นี่ จนกว่าการประมูลจะเสร็จสิ้น”

นี่คือสิ่งเดียวที่นรมนขอให้ฉัตรยาทำให้ในตอนนี้

เธอห้ามถูกใครจับได้!

ตราบใดที่ฉัตรยาอยู่ที่นี่แทนเธอ เธอจะใช้โอกาสนี้ไปดูด้านหลัง บางทีบุริศร์อาจจะเป็นหนึ่งในนั้นก็ได้นะ? ถึงแม้ความเป็นไปได้นี้จะเท่ากับศูนย์ แต่นรมนก็รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย