แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 617

บทที่ 617 ช่างโง่เสียจนน่าสงสาร

“คุณนายตระกูลโตเล็กท่านจะใส่ร้ายฉันแบบนี้ไม่ได้!คุณนายคะ คุณนาย!”

ธิดาร้องตะโกนอย่างต่อเนื่อง

“อุดปากของเธอไว้ แล้วนำตัวไป!”

คุณนายตระกูลโตเล็กรีบออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว

คนรอบข้างของธิดารีบอุดปากของธิดาทันใด จากนั้นก็รีบพาตัวเธอออกไป

คุณนายตระกูลโตเล็กยิ้มอย่างดูแคลนแล้วพูดขึ้นว่า “ใส่ร้ายไม่ได้เหรอ ฉันจะบอกให้รู้ด้วยการกระทำนะ ฉันทำได้อยู่แล้ว! เธอคิดว่าฉันโง่ขนาดที่เก็บเธอไว้เพื่อไปฟ้องบุริศร์เหรอ บ้านหลังนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะคนอย่างเธอกับนรมนเป็นคนจะมาออกออกคำสั่ง ฉันยังไม่ตาย”

ธิดา ส่งเสียงกรีดร้อง แต่น่าเสียดายที่ปากโดนอุดไว้ จึงไม่มีเสียงร้องเล็ดลอดออกมา และนรมนที่กำลังนอนพักผ่อน เธอที่ดูเหนื่อยล้ามาก

ความบาดเจ็บของท่อนแขนและแผ่นหลังได้ดึงพลังงานของเธอไปจนหมด ตอนนี้เธอมีเรื่องที่อยากทำมากมาย แต่ทว่าได้นอนพักดีๆสักครู่คงจะดี

การมาของธิดาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยชั่วคราว เพราะว่าธิดามีฝีมืออยู่นิดหน่อย แต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงก็คือ ธิดาถูกคนของคนของคุณนายตระกูลโตเล็กจับตัวไป คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณนายตระกูลโตเล็กจะกล้าลงมือกับเธอ

คุณนายตระกูลโตเล็กพูดกับคนที่อยู่ข้างๆว่า “ นำตัวคนที่หักหลังฉัน ที่ฟังคำสั่งของนรมนก่อนหน้านั้นไปด้วย ชาตินี้อย่าได้ปล่อยให้มาเหยียบที่เมืองชลธีอีกแม้แต่ก้าวเดียวได้อีก”

“ครับ!”

คุณนายตระกูลโตเล็กสามารถเดินมาถึงจุดนี้อย่างวันนี้ได้ ผู้หญิงที่ต่อสู้มาเพียงคนเดียวมาหลายปี อีกทั้งยังจัดการตระกูลโตเล็กได้เป็นอย่างดี ต้องยอมรับว่าเธอนั้นก็มีชั้นเชิงที่ดีเช่นกัน

เรื่องราวทุกอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปในขณะที่เธอนอนหลับ

“หม่ามี้! ผมกลับมาแล้ว! คุณบุริศร์!ผมกลับมาแล้ว!”

เสียงของกานต์ดังลอยมาจากด้านนอก

น้ำเสียงของเขาที่ชัดเจน รีบร้อน และร่าเริง

คุณนายตระกูลโตเล็กขมวดคิ้วขึ้น แล้วพูดกับคนรอบข้างว่า “ไปพาตัวกานต์มาที่ห้องของฉัน อย่าให้มีเสียงนะ บอกไปว่าหม่ามี้ของเขาได้รับบาดเจ็บ กำลังนอนพักผ่อน อย่าได้ไปรบกวน”

“ครับ!”

จากนั้นลูกน้องรีบออกไปทันที

กานต์กำลังเดินเข้ามาที่ห้องรับแขก ก็ถูกลูกน้องขวางเอาไว้

“คุณชายกานต์ครับ”

“หลีกไป ผมต้องการพบหม่ามี้!”

กานต์ที่อยากรู้ว่าสารทุกข์สุกดิบของนรมน

ลูกน้องจึงได้พูดอย่างเคารพว่า “คุณชายกานต์ครับ คุณนายต้องการพบคุณชายครับ คุณนายได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย ตอนนี้กำลังนอนพักผ่อน ไม่อยากให้ใครไปรบกวน”

“ได้รับบาดเจ็บเหรอ นายบอกว่าหม่ามี้ได้รับบาดเจ็บเหรอ ใครเป็นคนทำ คุณบุริศร์ล่ะ ทำไมเขาถึงปล่อยให้หม่ามี้ได้รับบาดเจ็บอีก ไม่ได้ ผมจะต้องไปดูให้ได้”

กานต์พลางพูดพลางจะเดินขึ้นไปบนตึก

“ไม่ได้จริงๆครับ คุณชายกานต์ คุณนายได้กำชับไว้ ไม่ว่าใครก็ตามห้ามไปรบกวนการพักผ่อนของคุณนาย ดูสิครับ คุณนายเรียกคุณชายให้ไปพบ คุณนายเป็นคุณย่าของคุณชาย คุณชายควรจะไปสวัสดีท่านก่อนนะครับ”

คำพูดของลูกน้องทำให้กานต์ชะงักเท้าขึ้น

“ก็ถูกนะ ก็ได้ ผมจะไปสวัสดีคุณย่าก่อน จากนั้นค่อยไปดูหม่ามี้ พวกนายต้องดูแลหม่ามี๊ของผมให้ดีๆนะ

“ครับคุณชายกานต์”

กานต์ไปที่ห้องคุณนายอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

“คุณย่าครับ ได้ยินว่าคุณย่าเรียกหาผมเหรอครับ”

“กานต์กลับมาแล้วเหรอ มา มาให้ย่าดูหน่อยว่าผอมลงไปหรือเปล่า”

คุณนายตระกูลโตเล็กหันไปโบกมือเรียกกานต์อย่างเอ็นดู

กานต์มาถึงด้านหน้าของคุณนายตระกูลโตเล็ก ด้วยท่าทีที่เชื่อฟัง

คุณนายตระกูลโตเล็กรู้สึกพึงพอใจในตัวกานต์มาก ตอนนี้กิจจาก็กลายเป็นแบบนี้ และไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นเช่นไรอีก ตอนนี้กานต์จึงเป็นเพียงชายคนเดียวของตระกูลโตเล็ก

“กานต์ ต่อไปจะวิ่งออกไปข้างนอกคนเดียวไม่ได้แล้วนะ หนูเป็นคุณชายของตระกูลโตเล็ก ต่อไปจะต้องสืบทอดทุกอย่างของตระกูลโตเล็ก หนูดูตัวเองสิว่าเอาแต่ใจมากแค่ไหน ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น หนูจะให้ย่าทำอย่างไร จะให้ตระกูลโตเล็กทำอย่างไร”

ถูกตำหนิโดยคุณนายตระกูลโตเล็ก กานต์รู้สึกเสียใจเล็กน้อย “ก็ผมเป็นห่วงหม่ามี้นิครับ”

“หม่ามี้ของหนูมีแด๊ดดี้คอยดูแล ต่อไปหนูไม่ต้องเป็นห่วง ตั้งใจเรียนรู้ฝึกทักษะความสามารถก็พอ อนาคตจะได้สืบทอดตระกูลโตเล็ก นี่เป็นหน้าที่ของหนูรู้ไหม”

“ครับ!”

กานต์พยักหน้า แต่กลับพูดอย่างไม่พอใจสักเท่าไรว่า “คุณบุริศร์มักจะทำให้หม่ามี้ได้รับบาดเจ็บ ผมต้องปกป้องหม่ามี้ถึงจะถูก”

แววตาคุณนายตระกูลโตเล็กประกายแสงแห่งความอิจฉา

ทำไมบุริศร์ที่ปกป้องนรมนแล้ว ตอนนี้แม้แต่หลานของเธอก็คิดถึงแต่นรมน นรมนคนนี้ช่างน่าขยะแขยงนัก!

แต่ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กก็ต้องข่มความรู้สึกนี้เอาไว้

เธอลูบหัวของกานต์แล้วพูดขึ้นว่า “อยากปกป้องหม่ามี้นั้นเป็นเรื่องที่ดี แต่หนูไม่อยากปกป้องย่าบ้างเหรอ”

“อยากครับ ผมก็อยากปกป้องคุณย่าเช่นกัน”

กานต์ที่ไม่รู้เรื่องอีโหน่อีเหน่ ยังเป็นเด็กที่ประสีประสา

ณ จุดจุดนี้ ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กพึงพอใจเป็นอย่างมาก

ไม่ว่าจะอย่างไร เธอจะไม่ยอมให้กานต์อยู่กับนรมน ไม่อย่างนั้นถ้าต่อไปหลานเกิดไม่ชอบเธอขึ้นมา เธอจะทำอย่างไร

เมื่อเทียบกับบุริศร์ที่ไม่ง่ายแก่การควบคุม กานต์เด็กน้อยคนนี้ช่างทำให้เธอพึงพอใจเป็นอย่างมาก

คุณนายตระกูลโตเล็กยิ้มอย่างเอ็นดู แล้วพูดขึ้นว่า “กานต์ ตอนนี้มีเรื่องที่ต้องให้หนูช่วย หนูจะเต็มใจไหม”

“เรื่องอะไรครับ”

“แขนของหม่ามี้หนูได้รับบาดเจ็บ แด๊ดดี้ของหนูก็อยู่ที่บริษัท มีเรื่องมากมายที่ต้องจัดการ อาจไม่สามารถปลีกตัวมาได้ชั่วคราว แต่ร่างกายของหม่ามี้หนูดูเหมือนจะมีปัญหา ต้องการยาเพื่อใช้รักษา หนูจะไปช่วยหม่ามี้หายาได้ไหม”

“หม่ามี้เป็นอะไรครับ”

กานต์เริ่มกระวนกระวาย

“ได้ๆ ย่ารู้แล้ว รีบไปเถอะ”

การเร่งรัดของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้กานต์รู้สึกอาลัยอาวรณ์

เขามองไปทางหน้าต่างห้องนอนของเรานรมนแล้ว รถก็ค่อยๆเคลื่อนออกไป

เห็นกานต์ได้ถูกนำตัวออกไปแล้ว สีหน้าคุณนายตระกูลโตเล็กก็ขรึมขึ้น

“บอกกับพวกเขาว่า จงคิดหาวิธีให้กานต์อยู่ที่นั่น เขาเป็นอนาคตของตระกูลโตเล็ก เป็นหลานของฉัน เขาจะต้องอยู่ห่างจากนรมน ผู้หญิงไร้ค่าที่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง อย่ามาทำให้หลานของฉันมัวหมองไปด้วย”

“ครับ!”

ลูกน้องรับทราบแล้วรีบไปทำตาม

คุณนายตระกูลโตเล็กหันมาพูดกับคนอื่นๆว่า “พฤกษ์น่าจะใกล้กลับมาแล้วใช่ไหม”

“ใกล้แล้วครับ”

“แล้วกิมจิล่ะ รักษาตัวจนหายดีแล้วไม่ใช่หรอ ให้เขามาพบฉัน”

“ครับ”

เมื่อคุณนายตระกูลโตเล็กได้สั่งกำชับเสร็จแล้ว จึงได้มาที่ห้องของนรมน

นรมนที่ยังคงนอนหลับใหล

มองดูเธอที่นอนอย่างสบาย คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นแล้วก็รู้สึกขวางลูกตา

ล้วนเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้!

ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว อยากจะมาต่อกรกับฉันอย่างนั้นรึ

เธอดูแลตระกูลโตเล็กมากว่ายี่สิบสามสิบปี แค่เพียงไม่กี่ประโยคของเธอจะสามารถมาแย่งไปได้อย่างนั้นรึ

ช่างโง่เสียจนน่าสงสาร!

“ไป ไปเอาน้ำเย็นมาหนึ่งกะละมัง มาราดตัวเธอให้ตื่น”

คำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้ลูกน้องลังเลอยู่สักพัก

“คุณนายครับถึงอย่างไรเธอก็เป็นคุณนาย ถ้าท่านประธานบุริศร์เอาผิดขึ้นมา พวกเราจะ……”

“กลัวอะไร บุริศร์เป็นลูกชายของฉัน นรมนไม่เคารพฉัน ฉันสั่งสอนเธอแล้วยังไง อีกอย่างถ้าพวกนายไม่พูด บุริศร์จะไปรู้ได้อย่างไร ต่อให้เธอนำความไปฟ้อง ก็ยังมีฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ ไปปิดระบบกล้องวงจรปิดทั้งหมดทิ้งซะ”

“ครับ!”

ลูกน้องรีบไปทำตามคำสั่ง

หลายปีมานี้ ตระกูลโตเล็กยังคงถูกดูแลโดยคุณนายตระกูลโตเล็ก ส่วนบุริศร์ดูแลธุรกิจนอกบ้านเท่านั้น ดังนั้นลูกน้องจึงเคยชินกับคำสั่งของคุณนายตระกูลโตเล็ก หรือบางทีลึกๆภายในใจคิดว่าคุณนายตระกูลโตเล็กต่างหากที่เป็นเจ้าบ้านตัวจริง

ลูกน้องได้ยกน้ำเย็นมาอย่างรวดเร็ว

“ราดใส่ตัวมัน!”

คุณนายตระกูลโตเล็กออกคำสั่งปุ๊บ น้ำเย็นในกะละมังก็สาดมาทางตัวนรมน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย