แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 62

บทที่ 62 เธอยังมีฉัน

“เห้ย ไม่เอาจริงหรอ?”

บุริศร์ที่เห็นนรมนงอลนั้น รู้สึกตลกดี แต่งงาน3ปี เขาไม่เคยเห็นหล่อนในมุมนี้เลย

หล่อนทำดีต่อเขาทุกอย่าง ฟังสิ่งที่เขาพูดทุกอย่าง ไม่ทำไรที่เขาไม่ชอบ แต่ตอนนี้หล่อนไม่ได้เปลี่ยนแค่ใบหน้า ขนาดนิสัยก็ยังเปลี่ยนไปด้วยแล้วหรอ?

ยังบอกว่านี้เป็นนิสัยที่แท้จริงของหล่อน?

แค่รักครั้งก่อนที่ทำให้หล่อนไม่เป็นตัวเอง?

พอนึกถึงตรงนี้ ทำให้เขาเจ็บในแปลกๆ

รักขนาดนั้น ทำไมไม่รักแล้วก็ไม่รักเลย?

อีกอย่างพวกเขายังมีลูกชาย1คนไม่ใช่หรอ?

กานต์!

เป็นลูกชายเขากับหล่อน!

เคยคิดว่าเด็กที่ไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้ว วันนี้ดันมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา และยังเก่งอีก

บุริศร์รู้สึกวุ่นวาย พูดอะไรไม่ออก

เขาลงจากเตียง เอาหมอนยื่นให้หล่อน แต่ไม่ทำอะไรพิเรนๆอีก เหมือนกลับไปสภาพที่เยือกเย็นอย่าง5ปีก่อน แต่ดูไปมา เขาก็ไม่ค่อยจะเหมือนเท่าไหร่

สายตาคู่ที่คนมักมองไม่ออก

“ให้เธอ เมื่อกี้แค่ล้อเล่น ถ้าเธอไม่ชอบให้อยู่ ฉันก็จะออกไป มีไรก็เรียก ขาเธอฉันรับผิดชอบเอง ไม่ว่าเธอจะใช้ฉันยังไง ฉันก็ไม่บ่นสักคำ แค่หวังว่าเธอเป็นตัวของตัวเองหน่อย”

บุริศร์พูดช้าไป5ปี เขาไม่รู้ว่าเขาพูดกับหล่อนตอนนี้ หล่อนจะให้อภัยเขาอยู่มั้ย แต่ฟ้าก็ให้โอกาสเขามาตลอดไม่ใช่หรอ?”

ถึงแม้DNAของหล่อนยังไม่ออก แต่เขานั้นจ้องหล่อนเป็นภรรยาเขาแน่!

ใบตรวจนั้น ก็แค่ขู่ให้หล่อนกลับมาอยู่ข้างๆเขาเองเท่านั้น

นรมนจับผ้าปูไว้แน่น ไม่ขยับเขยื้อน เหมือนจะนอนไปแล้วจริงๆ แต่ก็มีหล่อนคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าใจหล่อนไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขนาดไหน

ไม่คิดว่าเขา จะทำเพื่อหล่อนได้ขนาดนี้

หรือว่าเพียงเพราะหล่อนไม่ใช่นรมนคนเก่า?

ยังบอกว่ากานต์เป็นลูกเขา เขารู้สึกผิดต่อหล่อน?

ไม่ว่าจะเป็นยังไง วันนี้เขาทำให้หล่อนไม่คาดคิดไว้มาก จนไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงกับเขา

ทุกอย่างที่วางแผนไว้ เหมือนโดนพังทลายหมด

ตามด้วนเสียงปิดประตูของเขา บรรยากาศเหมือนไม่กดดันเหมือนตอนเขาอยู่

เขาออกไปจริงแล้ว?

นรมนค่อยๆเปิดผ้าห่ม

ห้องมี่ว่างเปล่า

หมอนของตัวเองถูกวางไว้ข้างๆ เหมือนยังมีไออุ่นของเขาอยู่

นึกถึงตะกี้ เหมือนหล่อนกำลังฝัน

ไม่สิ!

ทุกอย่างนั้นไม่จริง!

สำหรับที่หล่อนคิดแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่รอบคอบมาก 5ปีก่อนที่เขาทำไว้อย่างโหดร้าย แต่ตอนนี้หล่อนกลับมา ถึงแม้จะเปลี่ยนใบหน้า แต่การปรากฏตัวของกานต์ และหลักฐานที่ไม่เหมือนหลักฐาน แค่นี้ก็ทำให้เขาวุ่นวายมากพอ

หรือว่าเขาสืบหล่อนเสร็จแล้ว และจะเริ่มทำการใหม่ มีแค่แบบนี้ ถึงจะปิดบังเรื่องชั่วๆที่เขาทำกับหล่อนไว้ ไม่ใช่หรอ?

สำหรับกานต์แล้ว เขาก็จะกำจัดทิ้ง ไม่ก็มาแย่งสิทธิ์การเลี้ยงดู แต่ทำไมไม่ใช่ละ?

เพื่อฉากแบบนี้ หล่อนถึงขั้นเตรียมการทุกอย่าง และรอคอยที่เขาจะโต้ใส่หล่อน และยังมีคนที่ดูแลกานต์แบบลับๆ

หล่อนไม่เชื่อว่าเขาจะไม่ขยับไรเลย

แต่ตอนนี้เขาเป็นอะไร?

รู้ทุกอย่าง แต่ทำไมไม่พูดออกมา?

ก่อนจะกลับประเทศหล่อนคิดแต่ให้เขารักหล่อน แล้วให้เขายอมบริจาคไตให้กมล และหล่อนก็จะทอดทิ้งเขา ให้เขาได้ลิ้มลองความรู้สึกที่ถูกคนรักทอดทิ้งบ้าง

หล่อนสาบาน หล่อนคิดแบบนี้จริงๆ แต่วันกลับประเทศนั้น วันนั้น การกระทำของเขาที่ทำต่อหล่อน มันไม่เหมือนตอน5ปีที่แล้ว หล่อนกังวล และกลัว

ใช่!

หล่อนกลัว!

หล่อนรู้ว่าหล่อนแพ้ทางที่เขาอ่อนโยนใส่ แต่ไม่มีทางจะเห็นความลับของกลมโดนเปิดเผย และเห็นสภาพพ่อแม่เลิกกัน ฉะนั้นกี่วันก่อน ตอนที่บุริศร์ได้หาคนสืบหล่อนกับกลม หล่อนก็ได้แอบเปลี่ยนแผน

หล่อนอยากรีบจบกับเรื่องแบบนี้สักที

แค่เขาลงมือกับหล่อน หล่อนก็จะทำให้เขาเข้าคุกไม่ว่าเขาจะยอมหรือไม่_ และหล่อนก็จะเอาทุกสิ่งที่หล่อนอยากได้ไป

แต่ตอนนี้เขานับว่าอะไร?

ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด!

ตอนนี้ที่หล่อนส่งข้อความมาหา รเมศยังรู้สึกปลอบโยน เพราะยังไงหล่อนก็ยังต้องการเขาอยู่ไม่ใช่หรอ?

นรมนที่เห็นรเมศตอบกลับ ความรู้สึกที่วุ่นวายค่อยเบาลงหน่อย

“ไม่มีไร แค่รู้สึกหัวใจมันกระวนกระวาย”

“บุริศร์ลงมือกับเธอ?”

“ไม่ นี่ต่างหากที่ทำให้ฉันกระวนกระวาย ฉันกะว่าจะเอาเรื่องกานต์มาพูด แต่ใบหน้าเขาไม่ได้อะไรเลย”

หล่อนพูดสีหน้าของบุริศร์ให้เขา

รเมศขมวดคิ้ว และยังมีความอิจฉาบางๆ

บุริศร์ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีแบบนั้น สำหรับด้านธุรกิจแล้ว เขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมเลยละ ตอนนี้ที่หล่อนพูดมา เขารู้สึกว่ามีอันตราย

“นรมน เธอฟังฉันนะ ฉันว่าเธอกลับมาก่อนเถอะ สำหรับสิ่งที่เธอต้องการแล้ว ฉันสามารถหาวิธีอื่นได้อีก เธอแบบนี้ทำให้ฉันกลัว....”

“กลัวอะไร? กลัวว่าฉันจะรักเขาอีกรอบหรอ?”

นรมนพูดแทรก แล้วหัวเราะ:“รเมศ เธอคิดมาก ตอนนี้ฉันแค่อยากให้เขาโดนบ้าง และเอาของที่เป็นของกลมกลับมา ที่เหลือฉันไม่ได้คิดไร”

รเมศดูข้อความ อยากบอกตัวเองมากว่าต้องเชื่อใจหล่อน แต่เขามีแรงจูงใจบางอย่างที่ทำให้เขาพูด

“ไม่ว่าเธอทำยังไง ฉันจะสนับสนุน เธอจำไว้ เธอยังมีฉัน”

คำสุดท้ายที่เขาพูด

ทำให้หล่อนมีน้ำตา

ถ้าจะบอกว่าบุริศร์เป็นกรรมของหล่อน งั้นที่เจอรเมศก็ถือว่าเป็นความโชคดีที่ฟ้าประทาน

ผู้ชายดีๆแบบรเมศ หล่อนไม่ควรทิ้งเขา แต่พอเรื่องหล่อนกับบุริศร์จบ หล่อนก็จะยอม แต่หล่อนจะไปเหมาะสมกับผู้ชายดีๆแบบเขาได้ไง?

นรมนรู้ว่านี้เป็นคำที่เขาไม่อยากได้ยิน แต่ยังพูด:“ รเมศ เธอก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้วนะ รีบหาสาวดีๆสักคนได้แล้ว อย่าถ่วงเวลาตัวเอง”

จู่ๆรเมศเจ็บหัวใจ

“นอนเถอะ”

เขารีบตัดบท แต่หล่อนเองรู้ว่า สุดท้ายหล่อนก็ทำร้ายรเมศอีก

หล่อนก็เป็นแค่ผู้หญิงเลวๆใช่มั้ย?

เพื่อแก้แค้น เพื่อลูก ก็จะลงนรกแล้วทำไมยังดึงผู้ชายดีๆอย่างรเมศไปอีกละ?

ไม่อยากให้เขาจากตัวเองไป หล่อนรู้สึกเจ็บแปลบ หยดน้ำใสๆเริ่มหลั่งลงมา