แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 627
บทที่ 627 ฉันจะกตัญญู
“บุริศร์กลับมาแล้วเหรอ？”
หลังจากที่คุณนายตระกูลโตเล็กรู้ว่าบุริศร์จะกลับมา ยังไม่ทันเตรียมอะไร บุริศร์ก็เข้ามาในห้องแล้ว
“นรมนล่ะ？”
บุริศร์พูดถึงนรมนก่อนเลย
แววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นมีความไม่พอใจ
“ออกไปตั้งสองวัน กลับมาก็ถามถึงนรมน ใช่สิ ลูกชายแต่งงานไปแล้วก็ลืมแม่ แล้ว”
การบ่นของคุณนายตระกูลโตเล็ก บุริศร์ทำเหมือนไม่ได้ยิน เขารีบวิ่งขึ้นบันไดไปที่ห้อง หาอยู่นาน แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของนรมน
ในใจ ก็อดไม่ได้ที่จะต้องรู้สึกหนักใจขึ้นมา
เขาบอกตัวเองไม่หยุด ว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง นรมนยังอยู่ที่บ้านอย่างมีความสุขเพื่อรอเขากลับมา แต่ความเป็นจริงกับตบหน้าเขาเข้าอย่างจัง
ตอนที่ป้าหวานเห็นบุริศร์ก็อยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับเห็นแววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กที่มองมาทางนี้ ก็รีบปิดปาก
บุริศร์หานรมนไม่เจอเลย เลยรีบไปที่ห้องรับแขก
คุณนายตระกูลโตเล็กนั่งดื่มชาอยู่ที่โซฟา เมื่อเห็นท่าทีไม่มีความสดใสของบุริศร์ ก็ไม่มีความสุขขึ้นมาในทันที
“ผู้ชายคนหนึ่งถูกผู้หญิงจูงจมูก คุณว่าดูมีหวังไหมล่ะ”
“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน？คุณทำอะไรกับเธอ？”
บุริศร์ถามตรงๆ
มือของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นนิ่งไป จากนั้นก็พูดขึ้น “คุณหมายความว่าอย่างไร？นี่เป็นท่าทีที่คุณพูดกับแม่เหรอ？ตั้งแต่มีผู้หญิงคนนั้น คุณก็ไม่ต้องการแม้แต่แม่แล้วใช่ไหม？”
“ฉันถามคุณ ว่านรมนอยู่ที่ไหน？คุณทำอะไรกับเธอ？”
เสียงของบุริศร์นั้นดังขึ้นนิดหน่อย
บางทีหลายปีมานี้ คุณนายตระกูลโตเล็กไม่ได้เห็นบุริศร์ในแบบนี้เลย เลยอดไม่ได้ที่จะตกใจ
“พวกคุณว่า คุณนายจะไปที่ไหนเหรอ？ที่นี่เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ？”
สีหน้าของบุริศร์นิ่งไปจนน่ากลัว เหมือนกับปีนขึ้นมาจากนรกเลย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ความอาฆาต
ลูกน้องที่อยู่รอบๆ มองฉัน ฉันก็มองคุณ แล้วก็มองไปทางคุณนายตระกูลโตเล็กอีก
คุณนายตระกูลโตเล็กยังไม่ทันจะตอบอะไรกลับมา ก็โกรธมากกว่าเดิมอีก
“บุริศร์ ท่าทีอะไรของคุณ！นรมนไปกับชายคนนั้นแล้ว ฉันก็บอกคุณแล้วหนิ！คุณจะหลอกตัวเองไปถึงไหน？ผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะจะให้คุณรักด้วยซ้ำ！ในสถานการณ์แบบนี้คุณอาสามของเธอฆ่าน้องชายคุณไปด้วย คุณไม่สนใจเรื่องนี้เลยเหรอ คุณลืมไปหมดแล้วหรือไง？”
“นรมนไปที่ไหน？”
บุริศร์ไม่ได้ฟังเลยว่าคุณนายตระกูลโตเล็กพูดอะไร ก่อนจะบีบคอของลูกน้องเอาไว้แน่น “ถ้าไม่อยากตายก็บอกมาซะดีๆ ไม่อย่างนั้นถ้าฉันรู้เรื่องที่แท้จริงแล้ว ฉันจะให้พวกคุณชดใช้！”
คำพูดนี้เหมือนคำสาป มันน่าตกใจจนคนอื่นหน้าซีดเลยล่ะ
คุณนายตระกูลโตเล็กรีบพูดขึ้น “บุริศร์ ในสายตาคุณยังมีแม่อยู่ไหม？”
บุริศร์หยุดมือลง เขาค่อยๆ หันหน้ากลับมองคุณนายตระกูลโตเล็ก และมองหญิงที่อยู่ตรงหน้า เพราะไม่อยากจะเชื่อคำที่อยู่ตรงหน้าเลยล่ะ
ที่ผ่านมา คุณนายตระกูลโตเล็กทำทุกอย่างเพื่อลูก จนเกือบจะถูกคนของรเมศฆ่าตาย เธอเคยทำเพื่อนรมน แต่น่าเสียดายเป็นศัตรูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เป็นแม่ที่ดีเลยคนหนึ่ง
ผ่านเรื่องราวมามากมาย มันทำให้บุริศร์ยากที่จะเชื่อว่าคนที่ทำร้ายนรมนขนาดนั้นก็คือเธอ！
แต่ว่าไม่นานก่อนหน้านี้ ก็เห็นคุณนายตระกูลโตเล็กที่ช่วยรามิลในการไล่นรมนออกไปกับตา
บุริศร์มองคุณนายตระกูลโตเล็ก พลางถามแต่ละคำๆ “แม่งั้นเหรอ？อันไหนมันเป็นความจริงบ้างเนี่ย？มีเมตตากับลูก คนที่ปกป้องนรมนถึงจะเป็นแม่ของฉัน ตอนนี้คุณยังเป็นแม่ของฉันอยู่เหรอ？”
“คุณหมายความว่าอย่างไร？บุริศร์ คุณไปได้ข่าวลืออะไรมาหรือเปล่า？ตั้งแต่เล็กฉันเลี้ยงคุณมากับตรินท์ ฉันเลี้ยงพวกคุณเหมือนลูกชายแท้ๆ ฉันยังทำเพื่อพวกคุณมากมาย เมื่อคุณพูดแบบนี้ ฉันทำเพื่อคุณ เพื่อตระกูลโตเล็ก ฉันเหนื่อยเจียนตาย แต่ตอนนี้คุณสงสัยฉันเพราะผู้หญิงคนหนึ่งงั้นเหรอ？”
คุณนายตระกูลโตเล็กพูดเหมือนจะมัดมือชกเลยล่ะ
บุริศร์ไม่ได้ฟังเธอ ก่อนจะพูดกับลูกน้อง “ฉันจะให้โอกาสสุดท้ายกับคุณ คุณนายอยู่ที่ไหน？เพียงแค่คุณพูด ฉันสัญญาว่าครอบครัวคุณจะปลอดภัย ไม่มีใครมาทำลายอะไรพวกเขาได้ รวมถึงแม่ของฉันด้วย”
“บุริศร์！”
คุณนายตระกูลโตเล็กลุกขึ้นพรวด
เธอรู้ ว่าบุริศร์พูดจริงทำจริง เขาจะขัดขืนกับตัวเองจริงๆ
แค่เพื่อนรมนคนเดียวงั้นเหรอ？
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ คุณนายตระกูลโตเล็กก็เกลียดนรมนเข้าไปใหญ่
เธอดีใจที่ตัวเองไล่นรมนออกไปได้ ไม่อย่างนั้น ท่าทีของบุริศร์ในตอนนี้ ไม่นานเท่าไหร่ เธอจะไม่มีที่ยืนในตระกูลโตเล็กเลย
เธอเหนื่อยมานาน ตระกูลโตเล็กเป็นเลือดเนื้อของเธอ ทำไมต้องมาตกอยู่ในมือของคนนอกอย่างนรมน？จะสามารถให้ลูกที่เลี้ยงมาจนโตมาทำแบบนี้กับตัวเองได้อย่างไร？
ยิ่งคิดคุณนายตระกูลโตเล็กก็ยิ่งโกรธ ยิ่งโกรธก็ยิ่งไม่อยากยอม
“บุริศร์ คุณอยากจะทำอะไรกันแน่？”
บุริศร์กลับไม่สนใจคำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็ก พลางมองลูกน้องด้วยแววตาเย็นชา
ขาทั้งสองข้างของลูกน้องสั่นเทา ในใจก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “ประธานบุริศร์ พวกเราเองก็ต้องทำตามคำสั่ง พวกเราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก”
“พูดมา！”
บุริศร์มีสีหน้าเย็นชากว่าเดิม
คุณนายตระกูลโตเล็กกลับเดินขึ้นมา จากนั้นก็เตาลูกน้อง พลางพูดด้วยความโหดร้าย “ถ้าคุณกล้าพูดอะไรไม่เป็นเรื่อง อีก เชื่อไหมว่าฉันจะให้คุณ……”
“ทั้งตระกูลโตเล็กฉันมีสิทธิ์เด็ดขาด แม่ คุณอย่าลืมนะ ว่าตอนนี้ฉันเป็นเสาหลักของที่นี่！”
เมื่อบุริศร์พูดออกไป ก็ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กมีสีหน้าดูไม่ได้
“แล้วอย่างไรล่ะ？คุณอยากจะทำอะไร？”
บุริศร์กลับสะบัดคุณนายตระกูลโตเล็กทิ้ง ด้วยใจที่เจ็บปวด
แม่ของเขาทำให้ย่าของนรมนตาย ตอนนั้นในใจของนรมนจะรู้สึกแย่มากแค่ไหนกันนะ
“คนที่ฉันให้อยู่ที่ตระกูลโตเล็กเพื่อดูแลนรมนอยู่ที่ไหน？”
บุริศร์คิดว่าใจของตัวเองกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ
ลูกน้องที่ถูกเขาบีบคอเมื่อครู่พูดอย่างเกรงกลัว “ถูกคุณนายไล่ออกไปแล้ว”
“ไม่ได้รับคำสั่งจากฉัน นำอะไรเกินกว่าเหตุ คนพวกนี้ยังเป็นลูกน้องของฉันหรือเปล่า？ถ้าเกิดพวกเขาอยู่เพื่อปกป้องนรมน พวกเขาจะไปจากที่นี่เพราะคำสั่งของคุณนายงั้นเหรอ？”
บุริศร์พบว่าตัวเองยอมคุณนายตระกูลโตเล็กมากเกินไปแล้ว
พฤกษ์อยู่กับบุริศร์มาหลายปี ก็รู้สิ่งที่บุริศร์ต้องการจะสื่อแน่นอน
เขารีบพูดกับลูกน้องเมื่อครู่ “ประกาศออกไป ว่าคนก่อนหน้านี้ที่เป็นคนดูแลคุณนายให้กลับมาเข้าเวร แล้วก็บอกผู้รักษาความปลอดภัยด้วย ว่าไม่ให้ใช้ใครทั้งนั้น ทำตามกฎอย่างเด็ดขาดกับคนพวกนี้ด้วย ขอเพียงแค่อยู่ในสายตาของตระกูลโตเล็ก ก็ไม่ให้ใครไปหางานทำทั้งนั้น”
เมื่อพูดออกไป ลูกน้องก็อึ้งไป
“นี่……”
“ทำตามที่พฤกษ์บอก อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ ถ้าเกิดใครมีงานอื่นๆ หรืออะไรก็ตาม ถือว่าไปกับพวกเราตระกูลโตเล็กไม่ได้ หลังจากนี้จะไม่มีการร่วมงานอะไรกับตระกูลโตเล็กอีก เดี๋ยวส่งรายชื่อคนพวกนี้ให้พฤกษ์จัดการด้วย”
น้ำเสียงของบุริศร์แน่วแน่ แต่ว่าเมื่อพูดออกมากลับทำให้คนอื่นๆ รู้สึกหนักใจ
คนพวกนี้ต้องปรากฏตัวตามคำสั่งทันที นอกจากเงินเดือนในการเป็นบอดี้การ์ดแล้ว พวกเขาก็ไม่ต้องทำอย่างอื่นอีก บวกกับคำสั่งของบุริศร์นั้น เหมือนจะตัดขาดการใช้ชีวิตของพวกเขาเลยล่ะ น่ากลัวจริงๆ
ทุกๆ คนเห็นวิธีที่ดุดันของบุริศร์แล้ว ก็ตกใจจนหน้าซีด
คุณนายตระกูลโตเล็กโกรธจนตัวสั่น
“บุริศร์ ในสายตาคุณเห็นฉันเป็นแม่อยู่ไหม？”
“คุณพูดคำนี้กี่รอบแล้ว ฉันจะตอบคุณเอง”
บุริศร์มองคุณนายตระกูลโตเล็ก
แววตาของเขามันเย็นชา และโหดร้าย เหมือนจะเล่นสงครามประสาทกับคุณนายตระกูลโตเล็กเลยล่ะ
เธอไม่เคยเห็นบุริศร์เป็นแบบนี้ เลยอดไม่ได้ที่จะเกรงขึ้นมา
“คำตอบของคุณคือ……”
“ไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่ ฉันไม่ต้องการการเคารพอะไรทั้งนั้น แต่ฉันพูดไปหลายรอบแล้ว ว่านรมนเป็นจุดเดือดของฉันเลยล่ะ ฉันคิดมาตลอดว่าคุณชอบเธอ ฉันคิดผิดแล้ว ฉันใจดีกับคุณมากเกินไป ทำร้ายนรมน ดังนั้นคุณยังเป็นแม่ของฉัน แต่กลับไม่ได้เป็นแม่ในใจของฉันอีกแล้ว”
“คุณอยากจะทำอะไร？บุริศร์ คุณคิดให้ดีนะ ฉันทำทุกอย่างเพื่อเลี้ยงคุณ คุณกล้ามาทำอะไรฉัน คุณก็ไม่กตัญญู เดี๋ยวคนทั้งเมืองชลธีก็ดูถูกคุณ บุญคุณต้องทดแทน นี่เป็นคำสอนโบราณของตระกูลโตเล็ก คุณ……”
“ฉันจะกตัญญู”
บุริศร์พูดจบ ก็ให้คนจับคุณนายตระกูลโตเล็กเอาไว้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
650 ตอนยังไม่จบเลยค่ะ...
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...