“นะ นั่นนายนะ ไอ้สารเลว!”
เมื่อโจวต้าฟาเห็นหลินเฟยออกมาจากตู้และโจมตีเขา เขาก็ด่าออกไปทันที!
ในเวลาเดียวกัน โจวต้าฟาก็โต้ตอบ!
เมื่อกี้เขาไม่ได้ฟังผิด พานเสี่ยวเหลียนอยู่กับหลินเฟยจริง ๆ!
“พี่เสี่ยวเหลียนโอเคไหม?”
หลินเฟยไม่สนใจเขา และรีบดึงพานเสี่ยวเหลียนขึ้นจากพื้น
“เสี่ยวเฟย พี่สบายดี นายออกมาทำไม? รีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังพี่!”
พานเสี่ยวเหลียนปกป้องหลินเฟยทันที โดยไม่อยากให้เขาได้รับบาดเจ็บ สิ่งนี้ทำให้หลินเฟยรู้สึกอบอุ่นในใจ
“พานเสี่ยวเหลียนพี่แกอยากได้ผู้ชายมากเลยสินะ หลินเฟยมันไร้ประโยชน์ มันไม่ใช่ผู้ชายด้วยซ้ำ อยากจะมีสัมพันธ์กับมันจริงๆ เหรอ? น่าตลก!”
น้ำเสียงของโจวต้าฟาเยาะเย้ย และเขาก็ถอดกางเกงออกแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ
“ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าผู้ชายที่แท้จริงคืออะไร!”
“พอเถอะ เล็กเท่านิ้วก้อยอย่างแกไม่ได้มีขนาดถึงหนึ่งในห้าของเสี่ยวเฟยด้วยซ้ำ รีบเก็บไปเถอะ อย่าทำตัวขายหน้าเลย!”
พานเสี่ยวเหลียนจิ๊ปาก แล้วพูดด้วยความดูถูก
“ไร้สาระ! แค่ผู้หญิงมันยังทำอะไรไม่ได้เลย ใหญ่กับผีสิ!”
ใบหน้าของโจวต้าฟาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เขาไม่เชื่อว่าหลินเฟยจะใหญ่มากกว่าเขาถึงห้าเท่า
ผู้ชายไม่สามารถยอมรับการดูถูกแบบนี้ได้ พานเสี่ยวเหลียนคงจงใจทำให้เขาโกรธ
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่เรื่องของนายโจวต้าฟา ออกไปจากที่นี่ตอนนี้ ตราบใดที่ฉันอยู่ที่นี่วันนี้ อย่าคิดแม้แต่จะแตะพี่เสี่ยวเหลียนแม้แต่ปลายนิ้วก้อย!”
หลินเฟยยืนขึ้นพูดว่า
“ลงนรกไปเถอะ! หาโอกาสจัดการแกอยู่แลวเชียว!”
“วันนี้ไม่เพียงแต่ฉันจะนอนกับพานเสี่ยวเหลียนเท่านั้น แต่ฉันยังไปนอนกับป้าของนายด้วย! ต่อหน้านาย!”
โจวต้าฟาหยิบขวดแก้วที่แตกแล้วแทงหลินเฟย!
“โจวต้าฟา ฉันจะฆ่านาย!”
เมื่อหลินเฟยได้ยินดังนั้น ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาหยิบเก้าอี้ขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไป!
โจวต้าฟาเป็นนักเลงชื่อดัง และการต่อสู้เป็นเรื่องปกติ
เมื่อเห็นหลินเฟยรีบวิ่งไปโดยไม่มีแผน ก็เดาได้ทันทีว่าเขาไม่เคยต่อสู้เลย
เขาสามารถเอาชนะมือใหม่แบบนี้ได้หลายคน!
“เจ้าสารเลว สู้กับกูอย่างมึงเนี่ยนะ? จัดการกับมึงแล้ว กูจะนอนกับพานเสี่ยวเหลียน!”
เมื่อมองหาโอกาสที่เหมาะสม ขวดแก้วในมือของโจวต้าฟาจึงถูกส่งไปยังหน้าอกของหลินเฟย!
“อ๊ะ! เสี่ยวเฟย!” จู่ ๆ พานเสี่ยวเหลียนก็กรีดร้องด้วยความตกใจ!
แต่แล้ว ไม่มีใครเห็นเกล็ดสีสันสดใสเช่นเงินราวกับหยกปรากฏบนร่างของหลินเฟย
รอยแตกในกระจกแตกกระจาย แต่หลินเฟยมีเพียงเสื้อผ้าฉีกขาดและไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
“ปัง!”
ดวงตาของหลินเฟยแดงก่ำ เขาฟาดหัวโจวต้าฟาด้วยม้านั่ง!
ทันใดนั้น โจวต้าฟาก็เซและล้มลงกับพื้น มีเลือดไหลออกมาจากหัวของเขา
“แม่งเอ้ย ไอ้ชั่วนี่มึงไม่เป็นอะไรเลยเหรอคะ? เป็นไปได้ยังไง!”
โจวต้าฟาจ้องมองด้วยความเหลือเชื่อ เขาแทงหลินเฟยเข้าที่หน้าอกอย่างจัง!
“ไสหัวไปซะโจวต้าฟา!”
“ฉันขอเตือนนาย หากในอนาคตกล้าทำร้ายเสี่ยวเหลียนและคุณอาอีก ฉันจะฆ่านาย!”
หลินเฟยเตือนอย่างดุเดือด
หลังจากพูดจบ เขายังคงรู้สึกไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงทิ้งม้านั่งและกระทืบหัวไปหลายครั้ง!
จนกระทั่งโจวต้าฟาถูกเตะหมดสติเหมือนกับสุนัขที่ตายแล้ว พานเสี่ยวเหลียนจึงตระหนักและรีบหยุดเขา
“เสี่ยวเฟย หยุดสู้ได้แล้ว นายได้รับบาดเจ็บ ให้พี่ดูหน่อย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา