ใต้หล้าสยบรัก นิยาย บท 16

ไท่ซ่างหวงละสายตาไปมองยังศีรษะมากมายของผู้ที่คุกเข่าบนพื้น ปากสั่นเทา ไม่ได้เอ่ยถ้อยคำใด ๆ ออกมา ถอนหายใจเบา ๆ และดูโศกเศร้ามาก

หยวน ชิงหลิงรู้ว่าพวกเขาคุกเข่าอยู่ที่นี่เพื่อรอไท่ซ่างหวงสิ้นลม ตั้งแต่ที่เพิ่งเข้ามา ดูเหมือนว่าไท่ซ่างหวงใกล้จะสิ้นลม และท่านจะจากไปในไม่ช้า

แต่เมื่อมองดูเขาตอนนี้ เปรียบเสมือนตะเกียงที่ยังมีน้ำมัน และการหายใจของเขาดูแข็งแรงขึ้นมาก

เพียงแต่ว่า อาจจะเป็นเพราะแพทย์หลวงเพิ่งจะให้ยาแก่เขา

ดูเหมือนว่าไท่ซ่างหวงจะเป็นโรคหัวใจ และโรคหัดเยอรมันด้วย

ดังนั้นตอนนี้ กลัวว่าจะหัวใจล้มเหลว

หัวใจล้มเหลว หายใจลำบาก...เธอมีโดพามีนอยู่ในกล่องยาของเธอ

หยวน ชิงหลิงคิดในใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ภาษาสุนัขที่เธอเข้าใจได้นั้นยังคงทำให้เธอตกใจ และเธอกำลังเผชิญหน้ากับบททดสอบชีวิต อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะสับสนแค่ไหนเธอก็รู้ว่าไม่มีใครเชื่อเธอ และยอมให้เธอรักษาไท่ซ่างหวง

ดังนั้น สิ่งเดียวที่เธอจะทำได้ก็คือ ต้องดูไท่ซ่างหวงหมดลมไปต่อหน้าเธอ

สำหรับผู้ที่เป็นแพทย์ นี่ถือเป็นเรื่องที่ทรมานมาก

สั่นไหวโอนเอน ท่าคุกเข่าของเธอนั้นเป็นอะไรที่อึดอัดและต้องเกร็งตัวจนแข็งทื่อไปหมด เนื่องจากร่างกายที่ชา และเพราะเธอไม่อยากทรมานจากที่แผลถูดเสียดสี ซึ่งตอนนี้มันทำให้อาการบาดเจ็บของเธอรุนแรงมากขึ้น

เธอแอบมอง อวี่ เหวินห่าวข้าง ๆ เขาคุกเข่าตัวตรง ใบหน้าของเขาโค้ง ถูกปกคลุมด้วยความเศร้าโศก และทุกคนก็เศร้าสลด ทุกอย่างไม่ได้ดูเหมือนการแสดง ถ้าจะบอกกว่าราชวงศ์ไม่มีความรัก มันคงไม่เป็นความจริง

จักรพรรดิหมิงหยวน และแพทย์หลวงออกไปพูดคุยกันนอกผ้าม่าน

หยวน ชิงหลิงได้ยินบางคำบางคำไม่ชัดเจน จักรพรรดิหมิงหยวนเห็นว่าสถานการณ์ของพระบิดาดีขึ้น และถามหมอหลวงว่าเขาควรกินยาอีกครั้งหรือไม่ แต่หมอหลวงกล่าวว่านี่เป็นอาการที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ อาจเกิดขี้นภายในชั่วโมงนี้เท่านั้น

เมื่อจักพรรดิหมิงหยวนเข้ามาอีกครั้ง เขาสั่งให้คนวางผ้าคลุมสีทอง และผ้าคลุมสีน้ำเงินด้านนอกลง และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า "พวกเจ้า ไปข้างหน้าและเคารพท่านปู่"

ไทเฮาร้องไห้อีกครั้ง เธอดูหมดหนทางและโศกเศร้า ฮองเฮาที่นั่งข้างเธอ กุมมือไว้แน่น ไทเฮามองคนบนเตียง ซึ่งอยู่กับเธอมาเกือบชั่วชีวิต

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน