ใต้หล้าสยบรัก นิยาย บท 17

หลังจากองค์ชายที่สี่ของจักรพรรดิหมิงหยวนและพระชายาของเขาเข้าไปข้างใน ต่อไปคือ อวี่ เหวินห่าว และ หยวน ชิงหลิง

หยวน ชิงหลิงค่อย ๆ หายใจเข้าลึก ๆ ช้า ๆ ปรับอารมณ์ของเธอ และไม่สนต่อความรู้สึกไม่สบายทางร่างกายทั้งหมด

เธอไม่สามารถทนต่อเรื่องความเป็นและความตายได้

ฉางกงกงกล่าวว่า "ท่านอ๋องฉู่และพระชายา เชิญเข้าไปข้างใน"

หยวน ชิงหลิงลุกขึ้นเดินตาม อวี่ เหวินห่าว เขาเดินนำหน้าเธอ เปิดม่านและเข้าไปข้างใน

อวี่ เหวินห่าวคุกเข่าข้างเตียง หยวน ชิงหลิงคุกเข่าอยู่ข้างหลังเขา และรีบหยิบกล่องยาของเธอออกมา หลังจากที่มันตกลงที่พื้นกล่องยาก็ใหญ่ขึ้น หยวน ชิงหลิงไม่มีเวลาคิดว่าทำไมกล่องยาถึงเป็นแบบนี้ ทำเพียงแค่รีบนำเข็มฉีดยาชาออกมาอย่างรวดเร็ว

อวี่ เหวินห่าว ผู้ซึ่งจมอยู่ในความเศร้าโศก และไม่ได้สังเกตพฤติกรรมของเธอ เขาสะอื้น และเรียก "ท่านปู่... "

หยวน ชิงหลิงจับมือของเขา ทันใดนั้นเขาก็หันกลับมาอย่างไม่รู้ตัวและลืมตาขึ้น หยวน ชิงหลิง ก็ฉีดยาชาเข้าไปที่มือของเขา

เขาสะดุ้งตกใจ ดวงตาของลุกวาวเต็มไปด้วยความโกรธ หยวน ชิงหลิงเอื้อมมือไปหาเขาแล้วพูดว่า “ท่านปู่ หลานขอคุกเข่าต่อหน้าท่าน...”

นับในใจ หนึ่ง สอง สาม…

ร่างกายของ อวี่ เหวินห่าวอ่อนแอลง แต่ดวงตาของเขานั้นเบิกกว้าง

หยวน ชิงหลิงก็ตกใจที่ยาชาคีตามีใช้ได้ผลอย่างรวดเร็ว และสามารถทำคนยังพอมีสติ เพียงแต่เขาแค่ขยับตัวไม่ได้ แต่พยายามที่จะรักษาสติไว้อยู่

ไท่ซ่างหวงสังเกตเห็นความผิดปกติ จากดวงตาที่นิ่งก็ค่อย ๆ จดจ่อไปที่ หยวน ชิงหลิง

หยวน ชิงหลิงยังคงพูดคำนับ และนำเข็มฉีดยาที่เธอเตรียมไว้ขึ้นมา เธอเจือจางโดพามีนด้วยน้ำกลูโคส พับแขนเสื้อของไท่ซ่างหวงขึ้น เพื่อหาเส้นเลือด เมื่อพบเส้นเลือด จากนั้นเอนตัวไปที่หูของไท่ซ่างหวงแล้วพูดว่า : "ท่านปู่ไม่ต้องกลัว ข้ากำลังช่วยท่านอยู่"

เมื่อลูกสุนัขฟูเป่าเห็น หยวน ชิงหลิงแทงไท่ซ่างหวงด้วยเข็ม ฟูเป่าก็เห่าเสียงดัง หยวน ชิงหลิง กลัวว่าผู้คนภายนอกได้ยิน เธอจจึงบอกกับมันว่า : "ช่วยข้าด้วย ข้าจะช่วยเจ้านายของเจ้า ออกไป และถ่วงเวลาให้ข้า"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน