บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ นิยาย บท 11

วันต่อมา เจียงหวานหว่านไปที่จวนอ๋องซี

ทหารองค์รักษ์เดินนำเจียงหวานหว่านเข้าไปในจวนอ๋อง

เจียงหวานหว่านรู้จักคนคนนี้ เขาคือเซี่ยงหรง องค์รักษ์คู่กายของหรงซี

เซี่ยงหรงเดินนำอยู่ข้างหน้า เจียงหวานหว่านเดินตามอยู่ข้างหลัง

จู่ๆ ข้างหน้าก็มีเสียงกระทบกันของโลหะ เป็นเสียงการใช้อาวุธปะทะกัน

เซี่ยงหรงสีหน้าเปลี่ยนไป ทิ้งเจียงหวานหว่านที่เดินตามอยู่ข้างหลังไว้ แล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว

ทำไมในเวลากลางวันจวนอ๋องถึงเกิดเสียงครึกโครมขนาดนี้ได้ เจียงหวานหว่านรู้สึกว่ามันแปลกประหลาด สองมือยกชายกระโปรงขึ้นแล้วรีบวิ่งไปดูทันที

เมื่อนางมาถึงอย่างเหนื่อยหอบ เหล่าองค์รักษ์ในจวนอ๋องต่างก็กำลังต่อสู้กับคนชุดดำปิดหน้าอยู่

เจียงหวานหว่านมองแว๊บเดียวก็เห็นเงาร่างของหรงซี มีหลายคนกำลังล้อมวงโจมตีเขาอยู่

ไอสังหารแผ่ซ่านออกจากตัวเขา ราวกับยมฑูตจากนรก ฆ่าได้อย่างเด็ดขาด

คนชุดดำดูก็รู้ว่าเป็นนักฆ่าที่ได้รับการฝึกมาอย่างดี

นางเพียงต่อสู้ได้เล็กน้อย ต่อกรกับพวกนักเลงก็พอไหว ถ้าจะไปสู้กับคนชุดดำ นั่นก็จะไม่ประมาณตนเกินไป

ถึงแม้จะเป็นห่วงหรงซี อยากที่จะช่วยเขา แต่ก็ไม่กล้าผลีผลาม กลัวจะกลายเป็นตัวถ่วงหรงซีเปล่าๆ

เจียงหวานหว่านก้มตัวลง หยิบก้อนหินจากบนพื้น เล็งไปที่คนชุดดำ แล้วโยนออกไป

"ปึก" เสียงก้อนหินโดนหัวด้านหลังของคนชุดดำคนหนึ่งพอดิบพอดี

ไม่เลว เล็งโดนด้วย ยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้เจียงหวานหว่านขึ้นไปอีก จากนั้นนางก็โยนไปที่คนชุดดำอย่างแม่นยำอีกหลายก้อน

การกระทำของเจียงหวานหว่านทำให้คนชุดดำโมโหจัด

หนึ่งในนั้นถือดาบมาทางเจียงหวานหว่านโดยหวังจะฟัน

เจียงหวานหว่านรีบหลบอย่างรวดเร็ว แต่ด้วยความไม่ได้ดูทาง เลยวิ่งเข้าไปกลางสนามต่อสู้ซะงั้น

ดาบไม่มีตา เจียงหวานหว่านหลบซ้ายทีขวาที ใจหายแว๊บไปหมด

ดวงตาของหรงซีส่อประกายเหมือนรำคาญ เข้าไปใกล้เจียงหวานหว่าน ช่วยนางรับการโจมตีของคนชุดดำ

เจียงหวานหว่านถือโอกาสไปหลบอยู่ข้างหลังของหรงซี

ตัวของหรงซีแผ่รังสีความเย็นชา จัดการเก็บกวาดคนชุดดำด้วยใบหน้าเรียบเฉย

จิตสังหารรุนแรง ทำให้รู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งใจ

องค์รักษ์ของจวนอ๋องมีจำนวนมากขึ้นทุกที คนชุดดำกำลังค่อยๆ เสียเปรียบ

เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดี ฆ่าหรงซีไม่ได้ คนชุดดำก็รีบถอนกำลังออกไป

หรงซีไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาหนีไป สั่งการให้จับคนชุดดำให้ได้ทั้งหมด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน