บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ นิยาย บท 13

ในตอนนี้เจียงอวิ้นเองก็รู้สึกได้ว่ามันแปลก ไม่เห็นท่านแม่เลย

กระซิบพูดอะไรบางอย่างกับชิวจวี๋สาวใช้คนสนิท

ชิวจวี๋ถอยหลังไปสองก้าว อาศัยจังหวะที่ไม่มีใครเห็นแอบวิ่งเข้าประตูหลังไป

เจียงป๋อเหนียนฉีกยิ้มออกมา "นางป่วยน่ะ ท่านแม่อย่าไปโทษนางเลย!"

ฮูหยินใหญ่เจียงไม่พอใจ ช่างบอบบาง อ่อนแอเสียเหลือเกิน

"ท่านย่า ด้านนอกอากาศหนาว เดี๋ยวจะไม่สบายเอา เข้าไปในบ้านก่อนเถอะค่ะ"

แม่ของนางชอบเอาใจท่านย่าตอนอยู่ต่อหน้าท่านพ่อที่สุด เกรงว่าน่าจะป่วยจริง

เจียงป๋อเหนียนกับเจียงอวิ้นช่วยกับประคองซ้ายขวา พาฮูหยินใหญ่เจียงเข้าไปในจวน

ฮูหยินใหญ่เจียงเพิ่งเข้ามาในเรือนก็เห็นเฉาหยูเฟิ่งแล้ว

นางยืนอยู่หน้าห้องนอนของฮูหยินใหญ่เจียง คุกเข่าคารวะฮูหยินใหญ่เจียง

"นางเฉา เจ้ามาทำอะไรที่นี่ อีกทั้งใบหน้าของเจ้าไปโดนอะไรมา"

ฮูหยินใหญ่เจียงมองแค่แว๊บเดียวก็เห็นว่าใบหน้าของเฉาหยูเฟิ่งปูดบวมอย่างหนัก บนนั้นยังมีรอยฝ่ามือเด่นชัด

"ท่านแม่ เป็นอะไรไปคะ ใครตบตีท่านจนเป็นเช่นนี้!"

เจียงอวิ้นร้อนใจจนน้ำตาไหลออกมา รีบเดินขึ้นไปจับมือของเฉาหยูเฟิ่ง

เฉาหยูเฟิ่งกลั้นน้ำตาเอาไว้ บอกกล่าวเรื่องที่เจียงหวานหว่านเข้าจวนตบตีผู้คนให้ฟัง

"ท่านแม่ ลูกรอให้ท่านกลับมาทวงความยุติธรรมให้อยู่นะคะ!"

เจียงอวิ้นน้ำตาไหลไม่หยุด "ท่านย่า ท่านพ่อ ท่านแม่เป็นผู้ใหญ่กว่า เหตุใดพี่หว่านถึงตบตีนาง ต่อให้ในใจจะคิดแค้นแค่ไหน ก็น่าจะรอให้ท่านย่ากลับมาจัดการสิ เหตุใดจะต้องตบตีท่านแม่จนเป็นเช่นนี้!"

เฉาหยูเฟิ่งแม่ลูกกอดกันร้องไห้โฮ

แม่นมหลี่ที่เป็นผู้ดูแลเรือนของฮูหยินใหญ่เจียง กระซิบบางอย่างข้างหูของฮูหยินใหญ่เจียง

สีหน้าของฮูหยินใหญ่เจียงเคร่งขรึม

"อวิ้นเออร์ รีบประคองพาแม่ของเจ้าไปพักผ่อนซะ!"

เจียงอวิ้นประคองเฉาหยูเฟิ่งออกไปก่อน เจียงป๋อเหนียนอยู่เป็นเพื่อนฮูหยินใหญ่เจียงต่อ

สองแม่ลูกปิดประตูพูดคุยกันอย่างลับๆ

แววตาของฮูหยินใหญ่เจียงเคร่งขรึม นางหลิ่วสมควรตายนัก ไหนบอกว่าตายไปนานแล้วไง ทำไมจู่ๆ ถึงโพล่มาได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน