บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ นิยาย บท 12

หรงซียกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นๆ

"ปรมาจารย์หมอเซียนเสียชีวิตไปแล้ว หลุมศพก็อยู่ที่บนเขาเชียนอัน!"

หรงซีสีหน้าเคร่งขรึม

"ในเมื่อเจ้าก็รู้ว่าปรมาจารย์หมอเซียนเสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ก็ยังกล้าหลอกข้าให้ช่วยเจ้าอีก กล้าหาญเกินไปแล้วนะ"

เจียงหวานหว่านสีหน้าเรียบสงบ

"มิกล้าหลอกท่านอ๋อง ถึงแม้ปรมาจารย์หมอเซียนจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่ประกาศแจกรางวัลข้าจะขอรับไว้เอง!"

"หึ ช่างกล้าพูด!"

เจียงหวานหว่านพูดอย่างช้าๆ ชัดๆ

"ข้าคือผู้สืบทอดวิชาของปรมาจารย์หมอเซียน!"

หรงซีมองเจียงหวานหว่านอย่างประเมินตั้งแต่หัวจรดเท้า

วันที่กลับจวนเจียง นางเห็นประกาศแจกรางวัลที่แปะไว้หน้าประตูเมือง ก็นึกขึ้นได้ว่าในร่างของหรงซีถูกพิษกู่

ตั้งแต่วินาทีที่ได้พบกับหรงซี นางก็อยากจะช่วยเขาถอนพิษแล้ว แต่กลัวว่าจะกระทันหันเกินไป ทำให้เขาเกิดคิดสงสัย

การอาศัยอำนาจเขาให้ได้กลับจวนเจียง ก็เป็นเรื่องจำเป็นในสถานการณ์นั้นเท่านั้น

เจียงหวานหว่านพูดในสิ่งที่ทำให้ตกใจยิ่งกว่า "มากสุดก็ครึ่งปี หากท่านอ๋องไม่ถอนพิษกู่ในร่างกาย จะต้องตายแน่นอน"

รอยยิ้มของหรงซียิ่งเย็นยะเยือกขึ้นไปอีก

บนประกาศแจกรางวัล รางวัลคือที่อยู่ของหออู๋อวี้ แต่ไม่ได้พูดถึงตัวตนปรมาจารย์หมอเซียนของนาง

และคนที่รู้เรื่องที่เขาโดนพิษ ก็มีเพียงคนสนิทข้างกายที่ไว้ใจได้เท่านั้น

หญิงสาวที่เพิ่งจะมาจากชนบทอย่างนาง ไปรู้เรื่องมาจากไหน

ยิ่งที่ทำให้งงงวยมากกว่านั้นคือ วันนี้ที่นางบังเอิญปรากฎตัวออกมาช่วยรับมีดแทนเขาอีก

บังเอิญมากไป ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นแผนการที่คิดมาแล้ว

คนที่อยากจะฆ่าเขามีมากมาย ที่สามารถอยู่รอดถึงตอนนี้ ไม่ใช่เพราะโชคช่วยแต่เป็นเพราะความระมัดระวังตัวรอบคอบ

"เจ้าช่วยข้าเอาไว้ ข้าจะให้รางวัลเจ้าเป็นเครื่องประดับมีค่าเป็นยังไง"

เจียงหวานหว่านยิ้มอย่างงดงาม สายตาจับจ้องไปที่หรงซี พูดอย่างออดอ้อนว่า

"ท่านอ๋อง อีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดท่านย่าข้า ท่านอ๋องให้เกียรติมาร่วมดื่มสุราสักหน่อยเป็นไง"

เดิมทีหรงซีคิดจะปฏิเสธ เขาไม่เคยไปร่วมงานเลี้ยงที่ไหน

คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างเย็นชา ในใจไม่พอใจลึกๆ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจียงหวานหว่านคิดจะทำอะไร

ระหว่างพวกเขา ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน แค่เคยพบกันครั้งเดียวเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน