ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 501

ไม่อยากพูดในประเด็นนี้ต่อ ลู่ม่านจึงพูดว่า “เมื่อวันก่อน จื่ออานรับตำแหน่งที่หกกรมไปแล้ว ไม่รู้ว่าคุ้นชินกับทางนั้นหรือยัง”

หรูอวี่มีนิสัยโอ่อ่าอยู่แล้ว พอเปลี่ยนเรื่อง นางก็ลืมความสงสัยเมื่อกี้ไปเลย

“ฮูหยิน ท่านวางใจได้ นายท่านของเราตอนนี้หกกรมซ่างซูระดับสาม ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องคุ้นชินกับคนอื่น มีแต่คนอื่นที่จะต้องคุ้นชินกับเขา!”

ลู่ม่านอดไม่ได้มองค้อนนาง “อย่าพูดจาไร้สาระ เดี๋ยวคนอื่นที่คิดไม่ซื่อได้ยินแล้ว จะบอกว่าพวกเราโอ้อวด”

หรูอวี่แลบลิ้น ไม่พูดอะไรอีก ลู่ม่านพาหรูอวี่เดินไปยังหกกรม

เหมือนกับเมื่อก่อน ตอนนี้ลู่ม่านเป็นฮูหยินระดับหนึ่ง เพิ่งมาถึงหน้าประตูก็มีคนจำลู่ม่านได้ทันที แล้วเชิญนางเข้าไปรอในห้องรับแขก

ลู่ม่านปัดมือ “ไม่ต้องหรอก ข้าดูอยู่แค่ข้างนอกก็พอ เจ้าไม่ต้องไปบอกใต้เท้าซ่างซูว่าข้ามานะ”

ด้านในหกกรมใหญ่มาก ลู่ม่านเดินวนอยู่ข้างใน ตอนออกมา ก็เห็นหลี่ยวี่เดินเข้ามาจากด้านนอก

แผลที่ถูกฮ่องเต้โบยครั้งก่อนคงจะหายดีแล้ว เขากลับมามีท่าทีอวดดีเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

ลู่ม่านไม่อยากสนใจเขา แต่ใครจะรู้ว่าหลี่ยวี่กลับเดินเข้ามาเอง แล้วขวางทางลู่ม่านไว้ “ฮูหยิน ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย”

ลู่ม่านขมวดคิ้ว “ข้าไม่คิดว่ามีอะไรจะต้องคุยกับเจ้านะ!”

“เจ้าไม่มีอะไรต้องคุยกับข้า แต่ข้ามี!” หลี่ยวี่แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “วันก่อนพวกเจ้าวางแผนทำพี่อ๋องของข้า ช่วงนี้เขาอยู่บ้านโกรธมาก นี่พวกเจ้าช่วยข้าแก้แค้นเลยนะ ดังนั้น ข้ายังต้องขอบคุณพวกเจ้า!”

นางรู้นานแล้วว่าความสัมพันธ์ของหลี่ยวี่กับอ๋องหนิงแอบจิกกัดกันตลอด แต่ก็เป็นครั้งแรกที่หลี่ยวี่พูดออกมาตรงๆแบบนี้

“ยังไงคุณชายรองก็ยังอยู่ในจวนอ๋องหนิง พูดออกมาตรงๆแบบนี้ ไม่กลัวจะเอาไปวิพากษ์วิจารณ์เหรอ?” ลู่ม่านพูด

“ข้าไม่สน!” หลี่ยวี่หัวเราะคิกคัก “ใครจะมาโกรธคุณชายเจ้าชู้อย่างข้าล่ะ?”

ลู่ม่าน “……”

นางกลับไม่มีอะไรจะตอบกลับ เขารู้ตัวเองดีจริงๆเลยนะ

เห็นลู่ม่านไม่พูด หลี่ยวี่จึงพูดต่อว่า “ยังไงตอนนี้พวกเจ้าก็อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับพี่อ๋องแล้ว มาร่วมมือกับข้าไหมล่ะ?”

“คุณชายรองหมายความว่าอะไร? ร่วมมือกันเปิดโรงงานเหรอ? จวนซ่างซูยังไม่มีความคิดที่จะเปิดโรงงาน”

ลู่ม่านตั้งใจพูดไม่ตรงประเด็นกับเขา นางไม่อยากร่วมมือกับหลี่ยวี่ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะเดินหนีไปแล้ว แต่หลี่ยวี่กลับแตกต่างกันออกไป เขามันคนหน้าด้านหน้าทน ดังนั้นจึงไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของนาง

“ฮูหยินอย่าทำไขสือสิ ข้าหมายความว่า พวกเรามาร่วมมือกันต่อกรกับพี่ใหญ่ของข้าไหม……”

ลู่ม่านขมวดคิ้ว “นั่นเป็นเรื่องระหว่างพี่น้องของพวกเจ้า ไม่เกี่ยวกับข้า จวนซ่างซูสร้างขึ้นมาได้ด้วยความสามารถ จะไม่เข้าอยู่พรรคใดพรรคหนึ่ง และจะไม่ยุ่งกับจวนอ๋องหนิงของพวกเจ้าเด็ดขาด”

“เจ้า……” หลี่ยวี่กัดฟันกรอด “เจ้าคิดว่าตอนนี้เจ้าปลอดภัยแล้วเหรอ? พี่ใหญ่ข้าภายนอกดูยุติธรรมมีเมตตา แต่ความเป็นจริงแล้ว เขาใจแคบยิ่งกว่าอะไร ครั้งก่อนพวกเจ้าทำเขาเสียหน้า เขาจะปล่อยพวกเจ้าไปได้ยังไง? เขาแค่ยังไม่ได้โอกาสเท่านั้น!”

ลู่ม่านไม่รอเขาพูดจบ ก็เดินจากไปทันที หลี่ยวี่เห็นแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปขวางทางไว้ แต่ถูกเฉินจื่ออานที่ได้ยินเสียงทางนี้ขวางไว้ก่อน

“คุณชายรอง นี่คือหกกรม ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมาก่อเรื่องได้”

หลี่ยวี่มองเฉินจื่ออานตั้งแต่หัวจรดเท้า “สมแล้วที่ได้ตำแหน่งสูงๆมาโดยไม่เปลืองแรงเลย แม้แต่คำพูดคำจาก็ยังเปลี่ยนไปเลย แต่ว่า วันนี้ข้าไม่ได้มาหาเรื่อง ข้าจะมาปรับความเข้าใจกับพวกเจ้า”

ว่าแล้ว เขาก็พูดเรื่องเมื่อกี้อีกครั้ง

พอเดินเข้าไป เฉินสือซ่วนก็รีบวิ่งเข้ามาต้อนรับ “น้าสามกลับมาแล้วเหรอ?”

เฉินจื่อฉายกับจ้าวซื่อพวกเขามาจนชินแล้ว จึงแค่พยักหน้าทักทายกันเท่านั้น ซวนเหวินลี่กับมู่หรงเซี่ยกลับลุกขึ้นทำความเคารพลู่ม่าน “ฮูหยิน”

แม้แต่เฉินจื่อฟู่ที่ไม่ได้เจอกันนานยังมา เขากลับไม่มีพิธีรีตองเยอะเหมือนซวนเหวินลี่พวกเขา พอเข้ามาก็เรียกอย่างสนิทว่า “น้องเสี่ยวม่าน จื่ออานล่ะ?”

“จื่ออานยังอยู่หกกรม เย็นๆถึงจะกลับมา”

ลู่ม่านว่าแล้ว ก็ถึงเดินเข้าไปนั่งตรงที่นั่งหลักแล้วถามช้าๆว่า “พี่ใหญ่ วันนี้ทำไมพวกพี่ถึงมาด้วยกันล่ะ? วันนี้เป็นวันดีอะไรหรือเปล่า?”

เฉินจื่อฉายส่ายหน้า “ไม่นะ ก่อนมาเจอกันที่หน้าประตูครัวครบรส!”

ที่แท้ก็ไม่ไดมาด้วยกันนี่เอง ลู่ม่านก็ถึงโล่งอกหน่อย ไม่ใช่ว่านางคิดมากนะ แต่ช่วงนี้มีเรื่องเยอะจริงๆ ลู่ม่านกลัวว่าจะมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรจริงๆ

มู่หรงเซี่ยเห็นแล้วก็ลุกขึ้นพูดว่า “ฮูหยิน ครั้งก่อนของที่ท่านสั่งให้คนส่งไปดีมาก ข้ากินแล้วรู้สึกดีขึ้นมาก สามีข้ายังบอกว่า อยากจะขอบคุณท่าน ก็เลยมาหาที่นี่กัน”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก!” ลู่ม่านพูดด้วยรอยยิ้ม

ถึงแม้จะอยู่ในบ้าน แต่ทุกคนก็ไม่ได้เสียมารยาทกัน ลู่ม่านก็ถึงวางใจ

ทุกคนคุยกันสักพัก เฉินจื่ออานก็กลับมาแล้ว ผู้ชายสี่คนจึงไปคุยกันที่ห้องหนังสือ ลู่ม่าน จ้าวซื่อและมู่หรงเซี่ยก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกัน

ตอนนี้ เฉินจื่ออานกับซวนเหวินลี่เป็นขุนนางในราชสำนัก เฉินจื่ออานก็จะโหดร้ายเกินไปไม่ได้ โดยเฉพาะวันก่อนที่มู่หรงเซี่ยพูดว่า ที่จริงเฉินจื่อคังเริ่มรู้สึกผิดแล้ว

เปิดเผยตัวตนก็คงจะเป็นไปไม่ได้ ถ้าสามารถรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไปได้ก็ดีเหมือนกัน