เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2147

ลู่ฝานเงยหน้ามองไปที่แสงนั้น แล้วพยักหน้าบอก “เสาห้าเส้นสามสีสามารถแพร่กระจายโดยใช้พลังฟ้าดินเป็นตัวช่วยในการส่งสัญญาณ ได้หลายพันไมล์ในหนึ่งวินาที ของชิ้นนี้ไม่เลว พวกนายสายเลือดเสินหวงก็มีผู้ฝึกชี่ที่เก่งเหมือนกันหนิ!”

ทหารตะลึง กลืนเลือดในปากแล้วพูดว่า “นายดูออกเหรอ นายก็เป็นผู้ฝึกชี่งั้นเหรอ”

ลู่ฝานพยักหน้า “น่าจะนับได้แค่ครึ่งหนึ่ง ด้วยความเร็วของแสงกระจายนี้ อีกไม่นานคนเก่งมากฝีมือของสายเลือดเสินหวงก็คงจะมาถึงกันแล้ว บอกฉันหน่อย คนที่มาคือใคร วิทยายุทธเป็นยังไงบ้าง”

หัวหน้าทหารพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนที่มาก็ต้องเป็นเสียนบู๊กู่อาน หนึ่งในสิบของแม่ทัพ ไอ้เด็กสายเลือดจิ่วเซียว นายกำลังจะเจอปัญหาใหญ่แล้ว อยู่สายเลือดเสินหวง และยังกล้าที่จะทำตัวหยิ่งยโส นายคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวรึไง”

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม “นายพูดถูก เสียนบู๊งั้นเหรอ เห้อ อ่อนไปหน่อย หวังว่าตอนต่อสู้กัน อย่าทำให้ฉันผิดหวังมากเกินไปก็แล้วกัน”

หัวหน้าทหารไม่เข้าใจในสิ่งที่ลู่ฝานพูด

อะไรคือพูดถูก เขาพูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่นไม่จริงจัง อย่าบอกนะว่าไอ้เด็กนี่เป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวจริงๆ

ทันใดนั้นหัวหน้าทหารก็นึกขึ้นได้ ในตำนานเจ้าสำนักจิ่วเซียว จะถูกสืบทอดให้สายเลือดจิ่วเซียวเสมอ มันเป็นเพียงเพราะสายเลือดของจิ่วเซียวหายสาบสูญ ยังมีชีวิตกันอยู่มั้ย ตอนนั้นไม่มีใครรู้

และไอ้เด็กนี่ เป็นคนของสายเลือดจิ่วเซียว

หรือเขาจะเป็นเจ้าสำนักจริงๆ ......

หัวหน้าทหารอ้าปากค้าง พูดไม่ออก

และเขาก็ไม่มีอารมณ์ไปคิดเรื่องที่ลู่ฝานบอกว่าเสียนบู๊กู่อานอ่อนไปหน่อย และคำพูดนี้ฟังดูก็รู้ว่าเขามันอวดเก่งมากแค่ไหน

ลู่ฝานยังคงนั่งรออยู่ที่เดิม แต่ทั้งสองด้านของถนนแทบจะไม่มีคนเดินแล้ว

ผู้คนที่คิดจะเยาะเย้ยลู่ฝานสายเลือดจิ่วเซียวในตอนแรก ขณะนี้ต่างก็พูดกันไม่ออก

อายุน้อยแค่นี้ แต่กลับแข็งแกร่งมาก

อย่างน้อยวิทยายุทธก็มากกว่าเซียนบู๊แน่นอน ไม่อย่างนั้นไม่มีทางมีพลังที่แข็งแกร่งมากขนาดนี้

หรือแม้แต่คนในสายเลือดเสินหวงของพวกเขา ก็น่าจะมีไม่กี่คนที่จะแข็งแกร่งแบบนี้

ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับสายเลือดจิ่วเซียวก็ตาม อย่างน้อยความแข็งแกร่งของลู่ฝาน ก็ได้ทำให้คนจำนวนมากต้องยอมแพ้

คนที่แข็งแกร่ง ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน ก็จะถูกผู้คนเคารพให้เกียรติ

พวกตัวตนฐานะ เป็นเพียงสิ่งที่รองลงมา

มีแสงหนึ่งวิ่งผ่านอย่างรวดเร็ว เสียนบู๊กู่อานไม่ได้ปล่อยให้ลู่ฝานรอนาน และไม่นานเขาก็ปรากฏตัวบนท้องฟ้า

ชุดบู๊สีดำขาว เสื้อที่มีเสือและมังกรประทับเอาไว้ และมีคำว่ากู่อานอยู่กลางอกของเขา ราวกับว่ากลัวคนอื่นจะจำชื่อของเขาไม่ได้

ใบหน้าของเขาซีดขาวเล็กน้อย และร่างกายของเขาดูผอมแห้ง แต่วิทยายุทธของเขาแข็งแกร่งคือเรื่องจริง และพลังหยินหยางบนร่างกายก็ค่อนข้างจะเต็มพิกัด

ผู้ติดตามที่อยู่ข้างหลังกู่อาน ก็ค่อนข้างจะแข็งแกร่งอยู่เหมือนกัน วิทยายุทธของแต่ละคนน่าจะอยู่ประมาณแดนปราณฟ้า ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดน่าจะเป็นพลทหารของกู่อาน

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ ถึงกับต้องใช้ลำเเสงคริสตัล อสูรหุ้นตุ้นรวมทีมกันบุกเข้ามาในหุ้นตุ้นหรอกเหรอ”

สีหน้าของกู่อานไม่ค่อยพอใจ และกระดุมเสื้อก็ยังจุดไม่เรียบร้อย ดูเหมือนว่าน่าจะถูกคนรบกวนในระหว่างที่เขากำลังทำอะไรบางอย่างอยู่

พูดจบ กู่อานก็หัวเราะ เขาปรบมือ กู่อานผายมือทำท่าเรียนเชิญลู่ฝาน “คุณสายเลือดของจิ่วเซียว ไปกันเถอะ ฉันพาคุณขึ้นไปภูเขาเสินหวง ไปพบผู้อาวุโสใหญ่ทุกท่าน ไหนๆ ก็เป็นอดีตคนเคยรู้จักที่มาจากแดนไกล ให้เราได้เป็นเจ้าบ้านที่ดีในการดูแลคุณ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคุณเข้าใจผิดหาว่าพวกคนสายเลือดเสินหวงไร้มารยาท!”

ลู่ฝานหัวเราะ “หือ ที่นี่มีกฎแบบนี้ด้วยเหรอ ฉันคิดว่ากฎของที่นี่จะเป็นการที่เราต้องต่อสู้กันทุกครั้งที่เราพบกันเสียอีก!”

ดวงตาของกู่อานเป็นประกาย “สบายใจได้ มีโอกาสแน่นอน สหายผู้นี้ ชื่อว่าอะไรนะ ช่วยบอกชื่อเสียงเรียงนามของนายให้ฉันหน่อยได้มั้ย”

ลู่ฝานตอบเสียงนิ่งเรียบ “สองคำ ลู่ฝาน”

กูอ่านขมวดคิ้ว “ชื่อธรรมดามากเลย ฉันกลัวว่าฉันจะจำไม่ได้ ถ้าฉันเผลอลืมกลางทาง สหายลู่อย่าโกรธฉันนะ”

ลู่ฝานฟังออกว่ากู่อานพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง แต่เขาแค่เพียงหัวเราะแล้วกล่าว “ไม่ต้องห่วง คุณจะจำชื่อนี้ได้อย่างแน่นอน และในวันข้างหน้าหากคุณอยากจะลืมชื่อฉัน ก็น่าจะเป็นเรื่องที่ยาก!”

หลังจากพูดจบ ลู่ฝานลุกขึ้นและเดินไปข้างหน้า แล้วบินขึ้นไปพร้อมกับกู่อาน

กู่อานยิ้มและจ้องหน้าลู่ฝาน เขายกมือขึ้นโบก แล้วดาบยาวก็ขยายใหญ่ขึ้น จากนั้นทุกคนก็บินขึ้นมายืนอยู่บนดาบ

บนดาบยาวยังมีที่สำหรับให้นั่ง มองไม่ออกเลยสักนิด มันยังเป็นยานพาหนะที่ใช้บินได้อีกด้วย

กู่อานหันไปพูดกับลู่ฝาน “สหายลู่ เชิญ เชิญนั่ง!”

ลู่ฝานไม่เกรงใจ เขาขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งตรงกลาง และพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณอาจจะเชิญเพราะเกรงใจ แต่ฉันไม่เกรงใจหรอกนะ”

กู่อานหัวเราะชอบใจ “ไม่เกรงใจก็ไม่เกรงใจ สหายลู่ฝาน อย่ามองพวกเราด้วยสายตาไม่เป็นมิตรแบบนั้นสิ สายเลือดจิ่วเซียว สายเลือดเสินหวงเจ้าคนเดีนวกัน การมาของคุณ พวกเราทุกคนยินดีต้อนรับอยู่แล้ว!”

ลู่ฝานแค่หัวเราะ ไม่ตอบกลับอะไร