เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2162

ที่เขาชิงเซียว ผู้อาวุโสรอง ผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสสี่และคนอื่นนั่งรวมกลุ่มกันอยู่

ผู้อาวุโสรองมองรอบๆ แล้วพูดว่า “เหตุการณ์ก็เป็นแบบนี้แหละ ในเมื่อเป็นเก้าด่านสุดยาก ตามกฎของสำนักจิ่วเซียว ผู้อาวุโสทั้งเก้าคนต้องแบ่งไปคนละหนึ่งอย่าง แต่ตอนนี้ผู้อาวุโสของสำนักจิ่วเซียวไม่รู้ไปอยู่ไหน เรารู้แค่ผู้อาวุโสใหญ่เพียงคนเดียวเท่านั้น”

ผู้อาวุโสสามพูดเสียงกังวานว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ไม่มีทางกำหนดเก้าด่านเพียงคนเดียวหรอก ในเมื่อคราวนี้สายเลือดเสินหวงของเราเป็นคนกำหนดทั้งเก้าด่าน งั้นควรเป็นเราบวกกับผู้อาวุโสใหญ่ ทั้งหมดเป็นเก้าคน กำหนดด่านมาคนละหนึ่งด่าน เราให้ผู้อาวุโสเก้ากลับไปเตรียมก่อนแล้ว เขาจะเป็นคนกำหนดด่านแรก จากนั้นเราก็ดูจากสถานการณ์แล้วกำหนดด่านไว้ล่วงหน้า รวมเจ็ดด่านที่เหลือไว้ด้วยกัน ส่วนด่านสุดท้ายยกให้เป็นหน้าที่ของผู้อาวุโสใหญ่”

ผู้อาวุโสสี่พูดว่า “ไม่เลว จัดการแบบนี้เหมาะสมที่สุด ยังไงก็คืออย่าให้ลู่ฝานผ่านด่าน ทางที่ดีคือทำให้เขาลำบากจนถึงตายตั้งแต่ด่านแรก”

ผู้อาวุโสเจ็ดพูดว่า “ถูกต้องที่สุด ยกด่านแรกให้ผู้อาวุโสเก้าจัดการดีที่สุด ทุกคนจัดการตามลำดับ กำหนดด่านที่เหลือได้เลย!”

ผู้อาวุโสรองมองทุกคนแล้วหัวเราะเบาๆ “เหมือนทุกคนมีแผนในใจแล้ว ก็จริงนะ เราแปดคนกำหนดด่านเอง ไม่เชื่อหรอกว่าลู่ฝานจะมีความสามารถเหนือธรรมชาติ ทุกคนพยายามกำหนดด่านที่ยากสุดๆ เอาแบบที่อันตราย น่ากลัวแล้วก็ผ่านยากสุดๆ มาเลย แต่จำไว้ว่าอย่าทำให้สายเลือดเสินหวงของเราขายหน้า ถ้าใครคิดด่านที่ทำให้เขาทำลายวิทยายุทธตัวเอง หรือด่านที่เปลี่ยนจากชายเป็นหญิงอะไรทำนองนั้น ฉันจะไม่ปล่อยเขาไว้ เข้าใจไหม ผู้อาวุโสสาม อีกเดี๋ยวนายไปคุยกับผู้อาวุโสเก้าหน่อย ตอนนี้เขาโมโหจนหน้ามืดตามัว บอกให้เขามีสติหน่อย”

ผู้อาวุโสทุกคนพยักหน้า ทำเรื่องน่าอับอายขายหน้าแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด

ผู้อาวุโสรองพูดว่า “งั้นเอาแบบนี้ก่อนแล้วกัน ทุกคนกลับไปเตรียมตัวเถอะ”

ผู้อาวุโสรองเหวี่ยงมือเตรียมส่งแขก แต่ขณะนั้น

เงาใครบางคนลอยจากบนฟ้าลงมาตรงหน้าผู้อาวุโส

เมื่อเห็นคนที่มา ผู้อาวุโสทุกคนรีบคำนับ

เพราะคนที่มาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลง

“เหมือนผู้อาวุโสทุกคนสนใจการกำหนดด่านทั้งเก้าด่านมาก!”

ผู้อาวุโสรองตอบว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ เรานัดกันเรียบร้อยแล้ว เราจะเป็นคนกำหนดแปดด่านแรก ส่วนด่านสุดท้ายเป็นหน้าที่ของผู้อาวุโสใหญ่”

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงหัวเราะ “พวกนายคิดว่าลู่ฝานจะผ่านแปดด่านแรกได้จริงเหรอ”

ผู้อาวุโสทุกคนได้ยินแล้วหัวเราะ

พวกเขาไม่คิดว่าลู่ฝานจะผ่านแปดด่านแรกได้อยู่แล้ว

หรือจะบอกว่าลู่ฝานผ่านสักด่านได้ พวกเขาก็ตกใจมากแล้ว

ผู้อาวุโสรองหัวเราะแล้วพูดว่า “กันไว้ก่อนไง ลู่ฝานมีพรสวรรค์โดดเด่น แล้วก็เป็นศิษย์ของหวูเฉินด้วย ต้องมีฝีมือที่เราไม่รู้แน่ๆ ถ้าให้เขาโชคดีผ่านด่านได้ เราก็เสียหน้าแย่สิ”

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงพยักหน้าพูดว่า “พูดได้ดี พูดได้ถูกต้องที่สุด ดังนั้นการที่ฉันมา เพราะมีของให้พวกนาย ตอนพวกนายกำหนดด่าน เอาของพวกนี้ใส่เข้าไปด้วย”

ระหว่างพูด ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงเอาเศษหินยื่นให้พวกผู้อาวุโส

เศษหินพวกนี้มีทั้งก้อนเล็กก้อนใหญ่ ด้านบนสลักชุดตัวเลขด้วย

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงพูดว่า “จำไว้ว่าต้องเรียงตามลำดับ อย่าวางสลับกันเด็ดขาด”

ผู้อาวุโสรองมองก้อนหินแล้วพูดอย่างไม่เข้าใจ “ผู้อาวุโสใหญ่ นี่คืออะไร”

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงหัวเราะแล้วพูดว่า “พวกนายไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าเป็นของที่ทำให้ลู่ฝานผ่านด่านไม่ได้ ถ้าเขาจะโชคดีผ่านด่าน หินพวกนี้จะเป็นอุปสรรคสุดท้ายที่ขัดขวางเขา!”

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงหัวเราะแล้วพูดว่า “พอหรือไม่พอ ไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญคือฉันจะดูว่าลู่ฝานเป็นผู้สืบทอดของเจ้านายจริงตามที่นายพูดหรือเปล่า เรื่องบรรลุน่ะตอนไหนก็ได้ จากความคิดฉัน ทางที่ดีหาหินแหล่งกำเนิดของเจ้านายให้เจอก่อน แล้วค่อยให้เขาบรรลุ แบบนี้ถึงจะสมบูรณ์แบบ!”

ผู้อาวุโสตาบอดพยักหน้าพูดว่า “มีเหตุผล แล้วนายรู้หรือเปล่าว่าหินแหล่งกำเนิดอยู่ไหน”

เพิ่งพูดจบ สีหน้าผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงไม่สู้ดีทันที

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงกัดฟันพูดว่า “เขตแห่งความยุ่งเหยิง ลึกลงไปที่ไหนสักแห่งของหุ้นตุ้น เทพบู๊เสินเซียวฉวยโอกาสตอนฉันไม่ทันสังเกต โยนหินแหล่งกำเนิดทิ้งไป ฉันหามานานหลายปีก็ยังหาไม่เจอเลย”

ผู้อาวุโสตาบอดส่ายหน้าพูดว่า “งั้นต้องรีบหา ถ้าไม่มีหินแหล่งกำเนิด ระดับการพัฒนาของเขาจะช้ามาก ยิ่งเขารวมโลกของตัวเองออกมาได้เร็วเท่าไร จะสามารถรับมือกับสถานการณ์ยุ่งเหยิงได้มาก ตอนนี้ในใต้หล้าเริ่มปั่นป่วนอีกแล้ว”

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงถอนหายใจ “รอเรื่องนี้จบ ฉันจะไปเขตแห่งความยุ่งเหยิงอีกครั้ง พยายามเอาหินแหล่งกำเนิดกลับมาให้ได้”

ผู้อาวุโสตาบอดพูดว่า “ฉันไปกับนายด้วย”

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงอึ้งไป จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “กล้าขนาดนั้นเลย ไม่กลัวโดนฟ้าดินทำลายเหรอ”

ผู้อาวุโสตาบอดส่งเสียงหึแล้วพูดว่า “หลบมาตั้งหลายปีแล้ว ถึงเวลาทุ่มสุดตัวสักครั้งแล้ว อย่างมากก็แค่หลับใหลอีกสักร้อยปี”

ผู้อาวุโสใหญ่เหลียงหลงหัวเราะ “มีความมุ่งมั่นมาก งั้นฉันจะทุ่มสุดตัวกับนาย เพราะตอนนี้พวกทูตแห่งเทพที่ซวยก็ตายไปพอสมควรแล้ว คงไม่เจออีกแล้วมั้ง!”

ผู้อาวุโสตาบอดรีบพูดว่า “อย่าพูดเรื่องพวกนี้ นายขึ้นชื่อเรื่องปากเสียมาก”

พูดจบ ทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆ