เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2179

ลู่ฝานหยิบดินขึ้นมาดูอย่างละเอียด

จู่ๆ เขานึกได้ว่าก่อนเข้ามา ได้ยินที่ศิษย์สายเลือดเสินหวงคุยกัน

ในนั้นมีคนหนึ่งพูดว่า “ไม่แน่หลังจากผู้อาวุโสทั้งห้าคนลงไป อาจกำจัดอุปสรรคไปเกือบครึ่งแล้ว!”

ลู่ฝานได้ยินประโยคนี้ชัดเจน ตอนแรกเขาเข้าใจคำว่าลงไป คือการเข้ามาในสวรรค์แห่งความเพ้อฝัน

แต่พอมานึกดูตอนนี้ ไม่น่าใช่นะ

ลงไปที่ว่า น่าจะเป็นการลงไปใต้ดินสินะ!

ลู่ฝานกวาดตามองรอบๆ ดูอย่างละเอียดว่ามีร่องรอยการเคลื่อนไหวของหินดินหรือเปล่า

การมองเห็นของเขาแข็งแกร่งมาก กวาดตามองแวบเดียวก็เห็นอย่างชัดเจน แม้แต่รูปทรงของเม็ดดินก็เห็นชัดเจน

การกระทำของลู่ฝาน ทำให้สีหน้าผู้อาวุโสแปดเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก

เขาจงใจไม่บอกวิธีหากล้วยไม้สวรรค์แห่งหุ้นตุ้น เพราะต้องการหลอกลู่ฝานในด้านนี้

คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานหาแค่ไม่กี่ชั่วโมง ก็รู้เจตนาของเขาแล้ว

อีกทั้งยังเดาถูกเลยด้วย ใช่แล้ว กล้วยไม้สวรรค์แห่งหุ้นตุ้นอยู่ลึกลงไปใต้ดินที่สวรรค์แห่งความเพ้อฝัน

ไม่นาน ลู่ฝานเห็นจุดที่มีร่องรอยการเคลื่อนไหวของดิน

ไม่ใช่การขุด แต่เป็นการพลิก

ลู่ฝานเอามือปาดดินหนาสามฟุตด้านนอกสุดออก สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือค่ายกลที่สร้างจากหินแร่

ถ้าลู่ฝานดูไม่ผิด นี่น่าจะเป็นค่ายกลเคลื่อนฟ้าที่ใช้วาร์ป

ค่ายกลใหญ่มาก ครองพื้นที่ในรัศมีสิบลี้

อีกทั้งจากความคิดของลู่ฝาน ที่นี่ไม่ได้มีแค่ค่ายกลนี้เพียงค่ายกลเดียวแน่ๆ

ส่ายหน้าเบาๆ ลู่ฝานปัดดินทิ้งจนหมด มองค่ายกลนี้อย่างละเอียด

ไม่เห็นแสงสว่าง หินแร่น้อยมาก ดูก็รู้ว่ามีคนตั้งใจให้เป็นแบบนี้

ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า “แค่บททดสอบเท่านั้น จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ไหม สายเลือดเสินหวงผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่าไรนี่นา ชอบใช้วิธีต่ำๆ แบบนี้”

ทุกคนได้ยินคำพูดของลู่ฝานชัดเจน

สีหน้าผู้อาวุโสแปดไม่สู้ดีมาก โดนลู่ฝานเยาะเย้ยขนาดนี้ แต่เขากลับตอบโต้กลับไม่ได้เลย

ผู้อาวุโสคนอื่นพากันก้มหน้าเงียบ ผู้อาวุโสใหญ่ส่ายหน้าเบาๆ ให้ผู้อาวุโสแปด เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสใหญ่รู้สึกว่าวิธีต่ำๆ ของผู้อาวุโสแปดมันเกินไปจริงๆ

ศิษย์สายเลือดเสินหวงจำนวนไม่น้อยหน้าแดงถึงหู เมื่อได้ยินคำพูดของลู่ฝาน แม้พวกเขาไม่ได้เป็นคนกำหนดด่านที่สอง แต่การกระทำของผู้อาวุโสแปด แสดงถึงสายเลือดเสินหวงทุกคน

อย่าบอกนะว่าสายเลือดเสินหวงผู้ยิ่งใหญ่ หาหินแร่ที่ทำให้ค่ายกลเคลื่อนไหวแค่ไม่กี่ก้อนมาไม่ได้

หักหินแร่ค่ายกลแบบนี้ ดูใจแคบมากจริงๆ พวกเขายอมรับเลยว่าลู่ฝานพูดถูก

ลู่ฝานพูดในสวรรค์แห่งความเพ้อฝัน พลางตะโกนพูดกับไอ้เก้าในใจ “ไอ้เก้า ออกมาดูค่ายกลสิ ช่วยฉันดูหน่อย จะทำให้ค่ายกลกลับมาเหมือนเดิมยังไง ฝีมือค่ายกลของฉัน กลัวว่าจะเกิดปัญหา!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมาที่มือซ้ายของลู่ฝาน มันพูดเสียงดังชัดเจนว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เอาหินแร่สองก้อนออกมากดที่ทางตะวันออกเฉียงใต้กับทางเหนือก็พอแล้ว อิอิ ค่ายกลของใครเนี่ย แม้แต่หินแร่ยังโดนขโมยเลย ขี้เหนียวจริงๆ”

คำพูดของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรแรงกว่าลู่ฝานอีก

ผู้อาวุโสแปดโมโหจนใกล้บ้าแล้ว เขากัดฟันกรอด โดนลู่ฝานด่ายังไม่เท่าไร แต่โดนเจดีย์ในมือลู่ฝานเยาะเย้ย ผู้อาวุโสแปดรู้สึกว่าวันนี้เขาอับอายจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

ผู้อาวุโสเก้าที่ช่วยผู้อาวุโสแปดพูดตลอด ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว มองผู้อาวุโสแปดด้วยสายตาเห็นใจ

ตอนนี้ผู้อาวุโสแปดจะเข้าไปด่ากับลู่ฝานในสวรรค์แห่งความเพ้อฝันไม่ได้ อีกทั้งตัวเองเป็นคนออกบททดสอบแบบนี้ให้เขา จะห้ามไม่ให้เขาด่าอีกเหรอ

“กล้วยไม้สวรรค์แห่งหุ้นตุ้น เดินไปด้านหน้าสามร้อยลี้!”

ลู่ฝานเกือบหัวเราะออกมา

มีการบอกทางโดยเฉพาะด้วย ตัวอักษรไม่ค่อยชัดเจน เหมือนโดนของเหลวสีแดงเพลิงซัดใส่เป็นเวลานาน เกือบมองไม่เห็นแล้ว

ตอนนี้ผู้อาวุโสทุกคนมองไปทางผู้อาวุโสแปดด้วยสีหน้าประหลาดใจ

เหมือนกำลังพูดว่านายเอาหินแร่ไปหมดแล้ว ทำไมถึงไม่ลบตัวอักษรบนเกาะหินเล็กไปด้วยล่ะ

ผู้อาวุโสแปดอยากตบหน้าตัวเองจริงๆ เขาลืมที่นี่ไปเลย ตอนนั้นทิ้งสัญลักษณ์นี้ไว้ เพราะครั้งหน้าจะได้มาหาง่ายๆ

ครั้งนี้วางบททดสอบให้ลู่ฝาน มัวแต่คิดวิธีการต่ำๆ พวกนั้น จนลืมสิ่งนี้ไปเลย

ประมาทเลินเล่อ!

ผู้อาวุโสแปดทำได้แค่ฝืนพูดว่า “มองอะไร ฉันจงใจทิ้งไว้แบบนั้น ใครว่าสายเลือดเสินหวงชอบใช้วิธีต่ำๆ ฉันตั้งใจทิ้งสัญลักษณ์ไว้เลยนะ”

คำพูดที่ทำเป็นหน้าใหญ่ใจโตแบบนี้ ไม่สามารถปิดบังพวกศิษย์ได้ด้วยซ้ำ

เพราะตอนผู้อาวุโสแปดพูด สีหน้าเขาไม่สู้ดีเหมือนกินหนูเน่าอย่างไรอย่างนั้น

ในม่านแสง ลู่ฝานโยนกระบี่หนักไร้คมเข้าไปในน้ำสีแดงเพลิง จากนั้นเหาะขึ้นไปเหยียบ บังคับกระบี่หนักไร้คมไปตามเส้นทางที่บอก

สองมือไพล่หลัง สง่างามเหมือนคุณชายผู้สูงส่ง

ใบหน้ามีรอยยิ้ม ผ่อนคลายราวกับท่องเที่ยวในสถานที่มีชื่อเสียง

ลู่ฝานถึงขั้นฮัมเพลงออกมาด้วย กระบี่หนักไร้คมเคลื่อนตัวไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานปล่อยปราณชี่ออกมาต้านทานคลื่นเพลิงสีแดงที่ยกตัวขึ้นสูงเอาไว้

ผู้อาวุโสแปดกัดฟันพูดว่า “นายอวดดีไปก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวนายก็หัวเราะไม่ออกแล้ว”