เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2248

ผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวหยุดทะเลาะกันทันที จากนั้นเงยหน้ามองไปทางที่ลู่ฝานชี้

จากนั้นพวกเขาเห็นแล้วว่าสิ่งที่ลู่ฝานประหลาดใจคืออะไร

ข้างๆ กระแสลมหมุนวน มีรอยสีดำชัดเจน

รอยนี้ยืดยาวออกไปไกล เหมือนเคยมีใครเดินผ่านอย่างไรอย่างนั้น

ผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวอึ้งทันที

ผู้อาวุโสใหญ่ตบหลังไอ้บอดหลัวแล้วพูดว่า “ไอ้บอด นายเห็นหรือยัง มันคือรอยมิติ มีคนเข้าไปจากตรงนี้! ฮ่าๆ มีคนเข้าไปในที่ที่นายเข้าไปไม่ได้ด้วย นายรู้สึกอายไหมล่ะ!”

ไอ้บอดหลัวมุมปากกระตุก “ขอโทษด้วย ฉันมองไม่เห็นสิ่งที่นายบอก แต่ฉันรู้สึกว่ารอยมิติรอบๆ มีการเปลี่ยนแปลง ถ้านายไม่พูด ฉันคงไม่รู้สึกเลย เจ้าสำนักลู่รู้หรือเปล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

ลู่ฝานส่ายหน้า “ทั้งสองคนยังไม่รู้เลย คนวิทยายุทธอย่างฉันจะรู้ได้ยังไง ผู้อาวุโสใหญ่ เราเดินตามรอยนี้ไป จะออกจากกระแสลมหมุนวนพวกนี้ได้หรือเปล่า”

ผู้อาวุโสใหญ่มองไอ้บอดหลัว ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ลองดูก็ได้ ไอ้บอดหลัว นายว่ายังไง”

ไอ้บอดหลัวยิ้มแล้วพูดว่า “ต้องลองอยู่แล้ว ทั้งสองคนลืมภาพพวกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์พากันวิ่งหนีเมื่อกี้ไปแล้วเหรอ ถ้าฉันเดาไม่ผิด วันนี้คงจะมียอดฝีมือมานำทางให้พวกเรา!”

ผู้อาวุโสใหญ่ได้ยินแล้วหัวเราะ “พูดได้ไม่เลว ฉันอยากรู้จริงๆ ว่ายอดฝีมือคนนี้คือใคร คงไม่ใช่ทูตแห่งเทพสารเลวพวกนั้นนะ ฮ่าๆ!”

ไอ้บอดหลัวขมวดคิ้ว หันมาพูดกับผู้อาวุโสใหญ่ว่า “นายนี่ปากเสียจริงๆ ฉันเคยบอกนายไปครั้งหนึ่งแล้วว่าอย่าพูดเรื่องแบบนี้”

ผู้อาวุโสใหญ่ยักไหล่แล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ถึงเป็นทูตแห่งเทพพวกนั้น ตอนนี้เรายังต้องกลัวพวกเขาเหรอ ตอนพวกเขายิ่งใหญ่ ฉันยังไม่กลัวเลย ตอนนี้พวกเขาตกต่ำแล้ว ฉันจะกลัวพวกเขาเหรอ ตลก!”

ไอ้บอดหลัวส่ายหน้าหมดคำจะพูด ขี้เกียจพูดกับเขาแล้ว

ทั้งสามคนรีบเข้าไปใกล้กระแสลมหมุนวน เริ่มเดินตามรอยมิติไปช้าๆ

ทั้งสามคนเดินช้ามาก ผู้อาวุโสใหญ่ยกมือขึ้นเบาๆ พลังแห่งโลกบนตัวเตรียมพร้อมแล้ว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ปล่อยออกมาได้ทันที

ไอ้บอดหลัวพูดกำชับลู่ฝานว่า “ห้ามใช้พลังแห่งวิถีที่นี่เด็ดขาด แม้จะน้อยนิด ก็สามารถทำให้กระแสลมหมุนวนพวกนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ อย่าทำร้ายตัวเองและผู้อื่น”

ลู่ฝานพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ที่นี่เป็นสถานที่ที่เหมาะกับคนเลว ถ้ามีใครคิดไม่ดีกับฉัน ฉันจะพังพินาศไปกับเขาอยู่ที่นี่ ถึงพละกำลังของฉันอ่อนแอกว่าเขา แต่ก็สามารถทำให้เขาตายไปพร้อมกับฉันได้”

ลู่ฝานพูดเป็นนัย สีหน้าไอ้บอดหลัวเปลี่ยนไปเล็กน้อย ผู้อาวุโสใหญ่กำหมัด

ลู่ฝานเห็นทุกอย่าง แต่ไม่ได้พูดออกมา ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาแตกหักกัน

พูดตามตรงว่าลู่ฝานไม่อยากแตกหักกับผู้อาวุโสใหญ่และไอ้บอดหลัว

ถ้ายอดฝีมือแบบนี้อยู่ข้างเดียวกับเขา ตามเขาไปจัดการผู้ฝึกชั่วร้าย อย่างน้อยก็เพิ่มโอกาสชนะขึ้นมาอีกนิดหน่อย

ดังนั้นถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย ลู่ฝานจะไม่ขัดแย้งกับผู้อาวุโสใหญ่ เขาอยากรู้ว่าผู้อาวุโสใหญ่จะทำอะไรเขา

แต่พวกเขาเดินทางมาตลอดทาง รอยมิติลื่นไหลมาก ไม่มีร่องรอยหยุดระหว่างทางเลย

ถ้าบอกว่าอีกฝ่ายเป็นยอดฝีมือที่มีวิทยายุทธล้ำลึก ใช้การคำนวณมาตลอดทาง ลู่ฝานคิดว่าอีกฝ่ายคุ้นเคยกับสภาพของที่นี่มาก เดินทางอย่างง่ายดายเหมือน.......กลับบ้านมากกว่า!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานหรี่ตาลงเบาๆ

แต่เขาไม่ได้พูดความคิดตัวเองออกมา

หลังจากผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวเถียงกันรอบหนึ่ง ก็ไม่พูดอะไรมากอีก เหมือนทั้งสองคนเดาอะไรได้เหมือนกัน เดินทางต่อไปโดยไม่พูดอะไรเลย

เดินทางต่อไปด้านหน้า ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานขนาดไหน

จู่ๆ กระแสลมหมุนวนหายไป สิ่งที่ปรากฏในสายตาคืออุโมงค์หลากหลายสีสัน

เมื่อผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวเห็นอุโมงค์นี้ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าทันที

ลู่ฝานอ้าปากหวอ แอบเดาอะไรได้ เขาพูดอย่างประหลาดใจว่า “นี่คงไม่ใช่แหล่งกำเนิดชีวิตในตำนานใช่ไหม!”

ผู้อาวุโสทำท่าเหมือนเด็กคนนี้อนาคตไกล เขายิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าสำนักลู่พูดถูกแล้ว นี่คือแหล่งกำเนิดชีวิต สรรพสิ่งเกิดจากน้ำในตำนาน แหล่งกำเนิดเดียวในโลก”

ลู่ฝานเดินไปด้านหน้า ยื่นมือไปหาแหล่งกำเนิดพลังชีวิต