“เธอหายไปไหนแล้ว?” ไป๋จ่านถังงุนงงเมื่อมองไปเห็นหยินซู่ซู่
ใบหน้าของฉินเฟิงเปลี่ยนเป็นมืดคล้ำดูน่ากลัวหลังจากที่รู้ว่าหยินซู่ซู่หายตัวไป “บ้าเอ้ย! มีคนตัดหน้าพวกเรางั้นหรือ?”
“เร็วเข้า! ไปตามหาพวกเขาเดี๋ยวนี้!” ไป๋จ่านถังสั่งให้คนออกตามหาหยินซู่ซู่
ฉินเฟิงก็ส่งสัญญาณให้คนของเขาตามไปเช่นกัน
ขณะเดียวกัน สายลมกำลังพัดกระหน่ำเข้าใส่ใบหูของหยินซู่ซู่เพราะความเร็วในการเคลื่อนไหวของเฉินผิง ในที่สุดทั้งสองคนก็หยุดลง ณ สถานที่ที่เงียบสงบแห่งหนึ่งหลังจากนั้นเขาจึงวางเธอลง
ทันใดนั้น เธอก็ฉวยโอกาสกัดลงไปที่แขนเขาอย่างแรง มือกำจี้หยกไว้แน่นจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ตื่นตระหนกและหวาดกลัว
เฉินผิงมองรอยกัดบนแขนของตัวเองแล้วก็นิ่วหน้า “ผมช่วยชีวิตคุณ แต่คุณกลับกัดผมงั้นหรือ?”
“เชอะ! อย่ามาหลอกฉันซะให้ยาก! ฉันรู้ว่าคุณอยากได้จี้หยกของฉัน นี่เป็นมรดกตกทอดของตระกูลหยิน ฉันยอมที่จำทำลายมันเสียยังดีกว่าที่จะปล่อยมันตกไปอยู่ในมือคุณ!” หยินซู่ซู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับจ้องเขาไม่วางตา
เฉินผิงเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าที่เขาตามพวกเธอไปก็เพราะจี้หยกของเธอ แต่ว่าเขาไม่เคยคิดที่จะแย่งมันมา ตอนนี้เธอเข้าใจเขาผิด เขาจึงอดไม่ได้ที่จะหยอกเย้าเธอเล่น “อืม น่าตลกดีนี่! ดูเหมือนคุณจะปกป้องจี้หยกนี้เสมือนเป็นสมบัติล้ำค่าใช่หรือเปล่า?” พอพูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไปไม่สนใจเธออีก
เธอมองดูท่าทางขึงขังของเขา หยินซู่ซู่ถึงกับยืนอึ้งอย่างโง่งม พอเธอได้สติเขาก็เดินจากไปไกลหลายก้าวแล้ว เธอกัดฟันตัดสินใจวิ่งตามเขาไป
เฉินผิงเหล่สายตามองแล้วตะคอกถามออกไปว่า “คุณตามผมมาทำไม?”
“ฉัน…ฉันขอโทษ ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจคุณผิดไป!” หยินซู่ซู่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงละอายใจ
เวลาผ่านไปไม่นาน พวกเขาก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่สภาพดูดีกว่าหลังอื่นๆ พวกเขาเปิดประตูเข้าไป แสงไฟสลัวที่เกิดจากเทียนไขส่องให้เห็นใบหน้าซีดเซียวของชายวัยกลางคนคนหนึ่งนอนป่วยอยู่บนเตียง
เฉินผิงย่นคิ้วเมื่อเห็นสภาพที่น่าสงสารของเขา เขาสังหรณ์ใจว่าชายผู้นี้ที่บาดเจ็บสาหัสคงจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน
ผู้ชายคนนั้นฝืนรวบรวมกำลังเพื่อลืมตาขึ้นหลังจากที่เขาได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา ทันทีที่เขาเห็นหยินซู่ซู่ริมฝีปากเขาก็เผยอเพื่อพูดบางอย่าง แต่เขากลับกระอักเลือดออกมาทันที
“พ่อคะ!” หยินซู่ซู่ตะโกนออกมาด้วยความเป็นห่วงแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาชายคนนั้นทันที หลังจากที่ทำความสะอาดคราบเลือดบนใบหน้าเขาออก เธอก็หยิบยาเม็ดสีดำออกเตรียมที่จะป้อนมันให้เขา
เฉินผิงเอื้อมมือไปห้ามเธอไว้ หลังจากที่เขาดมกลิ่นยาเม็ดนั้นเขาก็บอกเธออย่างเคร่งขรึมว่า “ดูเหมือนว่าพ่อของคุณจะบาดเจ็บหนัก เพราะฉะนั้นเขาไม่ควรจะใช้ยาที่มีความเข้มข้นสูงแบบนี้ ถึงแม้ว่ายานี้จะช่วยประคองอาการของเขาไม่ให้แย่ไปกว่าเดิม แต่เมื่อผ่านไปสักระยะมันจะทำให้อาการของเขาทรุดลงเร็วกว่าเดิม”
หยินซู่ซู่ตกใจแล้วก็ถามเอาออกไปอย่างไม่ลังเลว่า “คุณ…คุณรู้วิธีรักษาอาการป่วยของเขาไหมคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...