หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 440

เฉินผิงซ่อนตัวอยู่ตรงมุมถนนในขณะที่เฝ้ามองพวกเขา พอเขาได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นมันทำให้เขาถึงกับประหลาดใจ เธอคือคนที่อยู่ในรูปภาพที่ฉินเฟิงมอบให้กับพ่อแม่ของกู่หลิงเอ๋อร์

เฉินผิงยังรู้สึกคุ้นๆ กับท่าทางของชายคนที่วิ่งไล่ตาม นั่นคือไป๋จ่านถัง “หยินซู่ซู่ ส่งของมาให้ผม แล้วผมจะปล่อยคุณกับพ่อของคุณไป ผมยังจะให้ตำหนักยารักษาพ่อของคุณด้วย” ไป๋จ่านถังยื่นข้อเสนอพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้ๆ

“หยุดนะ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะทำลายจี้หยกนี่” เธอจ้องไป๋จ่านถังพร้อมกับชูจี้หยกในมือขึ้นเพื่อให้เขามองเห็น

ไป๋จ่านถังนิ่งอยู่กับที่มองดูเธอด้วยสายตาร้อนรน “เรามาคุยกันเถอะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างที่คุณขอนะ”

“ไปให้พ้น ฉันไม่เชื่ออะไรคุณอีกแล้ว คุณทำลายครอบครัวฉันแล้วยังต้องการมรดกของฉันอีก จี้หยกนี่ ฉันไม่มีทางให้คุณได้มันไปแน่” หยินซู่ซู่ตะโกนบอกเขาประกายไฟในดวงตาของเธอลุกโชนด้วยความโกรธ

“ลองคิดถึงพ่อที่ป่วยหนักของคุณสิ ที่คุณมาที่ตำหนักยาก็เพราะอยากจะให้เรารักษาเขาไม่ใช่หรือ? ผมสามารถสั่งให้พวกเขารักษาพ่อของคุณได้ทันทีนะ” ไป๋จ่านถังเกลี้ยกล่อมพร้อมขยับเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ

“ฉันคงไม่มาที่นี่ถ้าฉันรู้ว่าตำหนักยาเป็นของตระกูลไป่ ฉันยอมตายเสียดีกว่าที่จะให้จี้หยกนี่ตกอยู่ในมือคุณ”

สายตาที่เธอมองเขานั้นเป็นความยินยอม เธอยอมรับความจริงที่ว่าเธออาจจะตายได้ทุกเมื่อ ดังนั้นเธอจึงมองเขาด้วยความแน่วแน่

แม้ว่าเขาจะรำคาญเธอ แต่เขาก็กดข่มอารมณ์บนสีหน้าแล้วพูดกับเธอว่า “คุณเข้าใจผมผิดแล้ว ตระกูลฉินต่างหากที่ทำลายตระกูลหยิน ไม่ใช่พวกผม และเพราะแบบนั้นผมเลยบอกให้น้องสาวผมเลิกกับฉินเฟิง คุณควรจะโกรธเกลียดพวกตระกูลฉินโน่น”

“คนตระกูลไป๋นี่หน้าไม่อายทั้งนั้นเลยใช่ไหม? มีผู้ชายสองสามคนเดินเข้ามาที่ทางเดิน ฉินเฟิงเดินนำหน้านักสู้ฝีมือดีกลุ่มหนึ่งเข้ามา

“ฉินเฟิง? นายมาทำอะไรที่นี่?” ไป๋จ่านถังตกใจที่จู่ๆ ฉินเฟิงก็โผล่มา

“คุณคิดว่ามีแค่ตระกูลไป่เท่านั้นหรือที่รู้ว่าเธอจะมาที่นี่?” ฉินเฟิงเยาะเย้ย

“ฮ่าๆ ฉินเฟิง ทำไมนายถึงดูมีความสุขนักล่ะ? นายไม่รู้หรือว่าตระกูลเจี่ยงถูกกำจัดไปแล้ว? ตระกูลไป๋ไม่สนใจเจี่ยงเจิ้งเต๋อเพียงแค่คนเดียวหรอก” ไป๋จ่านถังพูดพร้อมกับทำสีหน้าเยาะเย้ย

“เรื่องนั้นผมรู้ดี แต่ว่าไป๋จ่านถังคุณลองมองไปรอบๆ ดูสิ ตอนนี้ระหว่างคุณกับผมใครเหนือกว่ากัน คุณคิดว่าถ้าผมจะแย่งจี้หยกกับคุณใครจะชนะ?” ฉินเฟิงพูดเยาะเย้ยกลับไป

ไป๋จ่านถังถึงกับหัวเราะค้างใบหน้าแข็งทื่อไปทันที ถึงแม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะมีจำนวนคนเท่ากัน แต่พวกนักสู้ที่ฉินเฟิงพามาน่าจะแข็งแกร่งกว่าของฝ่ายเขา

ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังคุมเชิงกันอยู่นั้น เฉินผิงก็ลอบคลานไปทางด้านหลังหยินซู่ซู่เงียบๆ

หยินซู่ซู่รู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ด้านหลังคิดจะตะโกนเรียกให้คนช่วย แต่เฉินผิงกลับใช้มือปิดปากก่อนที่เธอจะตะโกนร้องออกมาเสียงของเธอจึงดังอยู่ในลำคอ เฉินผิงเตะฝ่าเท้าเบาๆ สองสามที เขากับหยินซู่ซู่ก็หายขึ้นไปทางกำแพงสูง