หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4761

เฉินผิงเหลือบมองหลินเข่อฟ่านแล้วยิ้ม “ได้ ผมจะกำจัดตำหนักลำดับสิบให้ดู!”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาก็หายไปในพริบตา ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยธนูศักดิ์สิทธิ์

ในที่สุดเฉินผิงก็ตัดสินใจใช้มัน

ต้องเข้าใจว่าเฉินผิงไม่ค่อยให้ใครเห็นธนูศักดิ์สิทธิ์ เขากลัวว่าถ้ามีคนหมายปองศาสตราชิ้นนี้ มันอาจนำอันตรายมาสู่ตัวเขาได้

กล่าวกันว่าพรสวรรค์หรือสมบัติอาจทำให้คนอื่นริษยาและนำปัญหามาให้ แต่ตอนนี้เฉินผิงไร้เทียมทาน เขาจึงไม่กังวลว่าจะมีใครปรารถนาธนูศักดิ์สิทธิ์ของเขาอีกต่อไป

เมื่อธนูศักดิ์สิทธิ์ปรากฏ บรรยากาศในห้องโถงก็ตึงเครียดขึ้นมากะทันหัน

ธนูส่องประกายแสงสีฟ้าอ่อน ราวกับมีพลังของดวงดาวอยู่ภายใน แสงที่กระพริบแต่ละครั้งทำให้หัวใจเต้นแรง

เมื่อเห็นธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือเฉินผิง ทุกคนก็ตกตะลึง ความประหลาดใจของพวกเขาปรากฏชัด เสวียนปิงและคนอื่นๆ ถึงกับต้องถอยออกมา เพราะกลัวว่าอาจถูกลูกหลงจากธนูศักดิ์สิทธิ์

“ธนูศักดิ์สิทธิ์งั้นเหรอ เจ้ามีอาวุธวิเศษด้วย!”

น้ำเสียงของราชาสิบตำหนักแฝงความเหลือเชื่อ เขารู้ถึงถึงชื่อเสียงอันน่าเกรงขามของธนูศักดิ์สิทธิ์ อาวุธน่าสะพรึงกลัวที่สามารถสังหารได้ทั้งเทพและมาร

เฉินผิงกำธนูศักดิ์สิทธิ์ไว้แน่น สายตาของเขาจ้องเขม็ง ราวกับว่าพลังภายในตัวเขาเริ่มพุ่งพล่านในขณะนั้น

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ตั้งท่าและเตรียมพร้อมที่จะลงมือสังหาร

“วันนี้คุณจะได้ลิ้มรสพลังของธนูศักดิ์สิทธิ์!”

เฉินผิงรวบรวมพลังทั้งหมดไปที่มือขวาพร้อมกับคำรามเสียงต่ำ เขาดึงสายธนู ราวกับว่าอากาศหยุดนิ่งในขณะนั้น

เมื่อเห็นอย่างนั้น ราชาสิบตำหนักก็ไม่กล้าประมาท เขารีบรวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมด สร้างเกราะป้องกันขนาดใหญ่รอบตัว ปกป้องตัวเองทุกด้าน

เขารู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ หากประมาทธนูนี้เพียงเล็กน้อยก็อาจเสียหายเกินแก้ไข

ฟุ่บ!

แสงสีน้ำเงินสดใสพุ่งผ่านท้องฟ้าพร้อมกับเสียงระเบิดดังสนั่น ตรงไปที่เกราะของราชาสิบตำหนัก

ไม่ว่าศรจะพุ่งไปทางไหน ก็ดูเหมือนว่ามิติจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ทิ้งรอยแยกไว้เบื้องหลัง

ตูม!

เปรี้ยง!

ในที่สุดเกราะก็พังทลาย แตกกระจายอย่างรุนแรง

พลังนั้นน่าสะพรึงกลัวจนทำให้ราชาสิบตำหนักกระเด็นถอยหลัง เขาลอยแหวกอากาศหลายตลบ ก่อนจะตกลงพื้นอย่างรุนแรง

ขณะที่พยายามลุกขึ้น เขาก็เห็นว่าแขนขวามีเลือดไหลเต็มไปหมด เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บจากพลังที่มากับศร

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัว เขาไม่นึกว่าตัวเองจะแพ้ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสองอย่างราบคาบ

ขณะที่ราชาสิบตำหนักตกตะลึง เฉินผิงก็ดึงสายธนูอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เป้าหมายของเขาไม่ใช่ราชาสิบตำหนัก

ครั้งนี้เขาถึงกับยิงศรออกไปนับสิบดอก

ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนของตำหนักลำดับสิบถูกศรหนึ่งดอกหมายหัว โดยเฉพาะองค์ชายฉือซึ่งโดนถึงสามดอก

เฉินผิงให้คำมั่นกับหยุนหลี่ สัญญาว่าจะไม่โค่นบัลลังก์ของราชาสิบตำหนัก นี่คือคำมั่นสัญญาของเฉินผิง และเขาจะต้องรักษาคำพูดตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่เคยรับปากว่าจะไม่ฆ่าองค์ชายฉือ น้องชายของหยุนหลี่