หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4762

เจ้าเด็กเวรนั่นน่ารำคาญมากๆ เดินไปเดินมาพร้อมกับอมยิ้มในปากตลอดเวลา ทำตัวเหมือนไม่เห็นหัวคนอื่น

โดยเฉพาะตอนอยู่ที่แคว้นเซียว เฉินผิงไม่เคยลืมท่าทีเย่อหยิ่งนั้นได้เลย

วันนี้เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะให้เจ้าเด็กนั่นได้ลิ้มรสความกลัวที่แท้จริง

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ศรมากกว่าสิบดอกถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดความตื่นตระหนกในหมู่ผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบ ขนาดราชาของพวกเขายังต้านทานพลังของธนูศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ พวกเขาจึงไม่น่าไหว

สีหน้าของแต่ละคนเปลี่ยนไปทันใด พวกเขาเริ่มปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างโล่ป้องกันขึ้นมาหลายชั้น

ศรทะลุผ่านโล่ โจมตีผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบอย่างรวดเร็ว เพียงศรดอกเดียว ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นก็กลายเป็นควันสีน้ำเงินและหายวับไป

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาสลายไป ไม่เหลือแม้แต่ศพ แสดงให้เห็นถึงพลังมหาศาลของธนูศักดิ์สิทธิ์

“แม่เจ้า! รุนแรงเกินไปแล้ว...”

เสวียนปิงและคนอื่นๆ มองดูด้วยสีหน้าตกใจ

องค์ชายฉือถูกล้อมรอบด้วยศรสามดอก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความหวาดกลัวและสิ้นหวังปนกัน

“ท่านพ่อ ช่วยด้วย... ช่วยข้าด้วย...”

องค์ชายฉือตกใจจนแทบสิ้นสติ ถึงกับทำอมยิ้มในปากหล่นลงพื้น

ราชาสิบตำหนักขมวดคิ้ว และร่างของเขาก็กลายเป็นเงาในทันที เข้าโจมตีศรสามดอกอย่างรุนแรง

บุตรคนโตของเขาจากไปแล้ว เขาจะปล่อยให้บุตรคนรองเป็นอะไรไปไม่ได้

“เฉินผิง เจ้าไปจัดการราชาสิบตำหนักก็พอ ส่วนพวกลูกกระจ๊อกคนอื่นๆให้เป็นหน้าที่ข้า!”

หลังจากหลินเข่อฟ่านพูดจบ เขาก็ตรงเข้าหากลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบทันที

แม้ว่าหลินเข่อฟ่านจะไม่สามารถเอาชนะราชาสิบตำหนักได้ แต่ถ้าเป็นพวกลูกน้องคงจัดการได้สบาย

เมื่อเห็นอย่างนั้น เสวียนปิงและคนอื่นๆ ก็ร่วมกับหลินเข่อฟ่านและเปิดฉากโจมตีผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบ

เฉินผิงถือธนูศักดิ์สิทธิ์ สายตาของเขาจับจ้องราชาสิบตำหนักอย่างเรียบเฉย

“ต้องสู้กับมันในระยะประชิด!”

เมื่อเห็นธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือของเฉินผิง ราชาสิบตำหนักก็เริ่มตื่นตระหนกเช่นกัน

เขารู้ว่าต้องสู้ประชิดตัวเท่านั้น จึงจะป้องกันไม่ให้เฉินผิงใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ได้

ตูม! ตูม! ตูม!

ท้ายที่สุดแล้ว การโค่นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนซึ่งมีพลังเหนือกว่าเฉินผิงมากไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แค่เฉินผิงสู้กับราชาสิบตำหนักได้อย่างสูสีและทำได้ขนาดนี้ก็นับว่าน่าประทับใจมากแล้ว

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้รีบร้อน เขาสัญญากับหยุนหลี่ไว้ว่าจะไม่ฆ่าราชาสิบตำหนัก เขาต้องปล่อยให้อีกฝ่ายปกครองตำหนักต่อไป จากนั้นก็ให้หลินเข่อฟ่านและคนอื่นๆ กำจัดคนของตำหนักลำดับสิบให้หมด

เมื่อไม่เหลือคนของตำหนักลำดับสิบอีก เหลือเพียงราชาสิบตำหนักคนเดียว เขาจะไม่สามารถสร้างปัญหาได้อีก

แน่นอนว่าราชาสิบตำหนักรู้เจตนาของเฉินผิง ซึ่งยิ่งทำให้เขาวิตกมากขึ้น

“เจ้าหนู เจ้าบีบให้ข้าทำแบบนี้...”

ทันใดนั้น สีหน้าของราชาสิบตำหนักก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึง รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ไปทั่วบริเวณ ในขณะเดียวกัน ร่างของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป

ตูม!

รัศมีของราชาสิบตำหนักพุ่งพล่านอีกครั้ง

เฉินผิงชะงักไป คิ้วขมวดขณะที่เขาถาม “ไหนว่าชาวสวรรค์คือมนุษย์พวกหนึ่ง ทำไมถึงกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดได้”

“ระวังตัวด้วย คุณเฉิน นี่มันร่างกึ่งอสูร เขาต้องเป็นลูกผสมเผ่าอสูรแน่ๆ!”

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฮั่วเม่ยก็รีบเตือนเฉินผิง