หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4763

เฉินผิงมองสภาพที่น่าเกลียดน่ากลัวของราชาสิบตำหนักและพูดไม่ออกชั่วขณะ

นี่น่ะหรือชาวสวรรค์... ทำตัวหยิ่งยโสแต่ที่แท้ก็ไม่ได้สูงส่งอะไรเลย

“วันนี้พวกเจ้าทุกคนต้องตาย...”

เมื่อราชาสิบตำหนักเผยด้านที่อัปลักษณ์ที่สุดของเขาในฐานะชาวสวรรค์ เขาจึงไม่อาจปล่อยให้คนที่ได้เห็นรอดชีวิต

ดังนั้นทุกคนต้องตาย

เมื่อเห็นราชาสิบตำหนักพุ่งเข้ามา เฉินผิงก็ชักกระบี่พิฆาตมังกรทันที เขาฟันหนึ่งครั้งอย่างฉับไว

เปรี้ยง!

ราชาสิบตำหนักพุ่งเข้าใส่อย่างบ้าบิ่น ลำแสงกระบี่แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ เฉินผิงถูกซัดกระเด็นออกไป เขาลอยไปไกลเป็นร้อยฟุต แม้แต่ร่างเกราะทองคำของเขายังมีรอยแตกร้าว

คิ้วของเฉินผิงขมวด เขารีบฉวยจังหวะระหว่างที่ออกห่างจากศัตรู เก็บกระบี่พิฆาตมังกรเข้าฝัก และนำธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้ว่านี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้ใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ ด้วยพลังของเขาในตอนนี้ เขาไม่สามารถใช้ธนูได้บ่อยนัก

เฉินผิงค่อยๆ ดึงสายธนู รัศมีพุ่งพล่านในตัวเขาราวคลื่นยักษ์ และศรสีทองก็ปรากฏขึ้นบนธนูศักดิ์สิทธิ์

เมื่อโจมตีครั้งสุดท้าย เฉินผิงจึงต้องทุ่มสุดตัว

วิ้ง!

ประกายสีทองพุ่งออกมา

เปรี้ยง!

ศรสีทองตรงไปที่ราชาสิบตำหนัก แต่ทันทีที่เข้าเป้า มันก็แตกเป็นผุยผง แรงสะท้อนกลับมหาศาลทำให้เฉินผิงต้องถอยกลับไปหลายร้อยฟุตอีกครั้ง

ทันทีที่เฉินผิงก้าวถอยหลัง ราชาสิบตำหนักก็กระโจนเข้าใส่ ตามมาด้วยหมัดอันทรงพลังที่พุ่งเข้ามา

เปรี้ยง!

ห้วงมิติบิดเบี้ยวในทันใด และร่างของเฉินผิงก็กระแทกลงพื้นอย่างแรง เขาจมลงไปในดินลึกกว่าร้อยเมตร

“คุณเฉิน...”

ฮั่วเม่ยตกใจ ใบหน้าของเธอซีดเผือด ขณะที่ตื่นตระหนกเธอก็รีบวางวงแหวนอาคม สร้างเส้นใยรอบราชาสิบตำหนักเพื่อห่อหุ้มร่างของเขา เจตนาของเธอชัดเจน ป้องกันไม่ให้ราชาสิบตำหนักโจมตีเฉินผิงอีกครั้ง

เมื่อได้ยินเสียงของฮั่วเม่ย หลินเข่อฟ่านก็หันไปมอง พอเห็นว่าเฉินผิงร่วงลงพื้น ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธและเจตจำนงสังหาร

“บังอาจ! กล้าทำร้ายเฉินผิงได้ยังไง ข้าจะสู้กับเจ้าให้ถึงที่สุด...”

หลินเข่อฟ่านกลายร่างเป็นลำแสง พุ่งเข้าหาราชาสิบตำหนักอย่างดุเดือด

ราชาสิบตำหนักติดอยู่ในเส้นใย ไม่อาจเคลื่อนไหวและถูกหลินเข่อฟ่านโจมตี

เปรี้ยง!

ตูม!

ไฟฟ้าที่ห่อหุ้มร่างหลินเข่อฟ่านสลายในทันที ทำให้เขาลอยขึ้นไปในอากาศ เขาหล่นลงบนพื้นอย่างแรง กระอักเลือดออกมาคำโต

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฮั่วเม่ยก็รีบร่ายคาถา แต่เธอไม่สามารถหยุดการระดมโจมตีอย่างไม่ลดละของราชาสิบตำหนักได้

หลังจากแปลงร่าง ความแข็งแกร่งของสัตว์ประหลาดตนนี้ก็พุ่งสูงขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ

ในหลุมที่ลึกนับร้อยเมตร เฉินผิงเช็ดเลือดที่มุมปากของเขา ไม่มีความกลัวในแววตา มีแต่ไฟสู้ที่ลุกโชน

“เจ้าหนู งานนี้เจ้าไม่น่าจะไหว ให้ข้าสู้เถอะ...”

จ้าวมารสีชาดพูดกับเฉินผิง

“ผมยังไหว ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง!”

เฉินผิงกระโดดออกจากหลุมลึกร้อยเมตรในทันใด

“หากร่างกายของเจ้าเสียหาย ข้าคงสิงร่างและอยู่ช่วยเจ้าไม่ได้อีก!”

จ้าวมารสีชาดพูดกับเฉินผิงอย่างร้อนรน

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้สนใจ เขาถือกระบี่พิฆาตมังกรและจ้องราชาสิบตำหนักเขม็ง