หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4764

พริบตาที่เฉินผิงกระโดดออกมาจากหลุมลึก ทันใดนั้นเขาก็ถูกพลังอันน่าเกรงขามลอบโจมตี

เฉินผิงหมุนตัวและตวัดกระบี่อย่างร้อนรน แต่กลับพบว่าไม่มีใครอยู่ข้างหลังเขา

ฉึก!

ขณะที่เฉินผิงสับสน ทันใดนั้นดาบคมกริบก็แทงเข้าที่หลังของเขา

“อั่ก....”

เฉินผิงจ้องมองดาบที่แทงทะลุร่างของเขาอย่างตกตะลึง

ทั้งที่มีร่างเกราะทองคำ บวกกับกายหยาบที่ทรงพลังอย่างมากของเขา ใครกันที่แทงทะลุร่างของเขาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

“มันจบแล้ว จบสิ้นแล้ว...”

จ้าวมารสีชาดอุทานอย่างสิ้นหวัง

ร่างกายของเฉินผิงถูกทำลาย ทำให้เขาไม่สามารถสิงสู่ได้อีก

“คุณเฉิน...”

เมื่อฮั่วเม่ยและเสวียนปิงเห็นว่าเฉินผิงถูกลอบโจมตี พวกเขาก็ตกตะลึง

หากเฉินผิงตาย พวกเขาก็คงไม่มีเหตุผลที่ต้องสู้กับตำหนักลำดับสิบอีก

เฉินผิงเป็นบ่อเงินบ่อทองของพวกเขา เขาจะตายไม่ได้

เมื่อเห็นอย่างนั้น หลินเข่อฟ่านก็เดือดดาลด้วยความโกรธ “กล้าดียังไงถึงลอบโจมตีเฉินผิง” เขาคำราม “ข้าจะกวาดล้างตระกูลเจ้าให้สิ้น!”

หลินเข่อฟ่านปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เฉินผิง ไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง

ทันทีที่ทุกคนวิ่งเข้าหาเฉินผิง เสียงคำรามของมังกรก็ดังก้องอยู่ในตัวเขา ตามมาด้วยพลังมังกรบนหน้าอกที่ฉายแสงออกมา

มังกรทองค่อยๆ โผล่ออกมาจากร่างของเฉินผิง บาดแผลบนตัวเฉินผิงหายเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ร่างเกราะทองคำที่แตกร้าวก่อนหน้านี้ก็กลับมาสมบูรณ์เช่นกัน

มังกรทองขดตัวอยู่รอบร่างเฉินผิง พลังมังกรของมันปกคลุมเขา

เมื่อทุกคนได้เห็นก็พากันตกตะลึง

ทั้งหลินเข่อฟ่าน เสวียนปิง และคนอื่นๆ ต่างไม่นึกว่ามังกรทองจะออกมาจากตัวเฉินผิง

ไม่ไกลจากเฉินผิง ชายชราร่างโปร่งแสงก็แสดงสีหน้าประหลาดใจและสับสนเช่นกัน

ชายชราผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่ซุ่มโจมตีเฉินผิง ซึ่งราชาสิบตำหนักเรียกเขาว่าผู้อาวุโสเฉียน สถานะของเขาสูงกว่าราชาสิบตำหนักเสียอีก

เขาอยากรู้ว่าคราวนี้ผู้อาวุโสจะหลบได้หรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม ทั้งที่สายฟ้าผ่าลงมากว่าสิบครั้ง แต่น่าแปลกใจที่ไม่มีสายฟ้าโดนตัวผู้อาวุโสเฉียน เขากะจังหวะหลบได้ทั้งหมด

ในขณะนั้นหลินเข่อฟ่านตกตะลึง

ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น แต่ทุกคนต่างสับสน

แม้แต่เฉินผิงก็ยังจ้องมองผู้อาวุโสเฉียนด้วยความเหลือเชื่อ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เฉินผิงไม่เข้าใจว่าชายคนนั้นหลบได้ยังไง

แม้จะใช้แค่ความเร็วอย่างเดียว ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหลบสายฟ้านับสิบภายในพื้นที่จำกัดเช่นนี้

“ใครจะไปคิดว่าในบรรดาพวกปลายแถวอย่างตำหนักลำดับสิบ จะมีคนที่เชี่ยวชาญศาสตร์ทำนายด้วย”

จ้าวมารสีชาดพูดขึ้น

“ศาสตร์ทำนายเหรอ” เฉินผิงกะพริบตาด้วยความสับสน “จ้าวมาร ศาสตร์ทำนายที่ว่าคืออะไรกัน”

“เขาทำนายอนาคต สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น และเขาสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้” จ้าวมารสีชาดอธิบาย “ที่เขาบอกว่าคาดเดาตำแหน่งของเจ้าได้ก็เพราะเขาใช้ศาสตร์ทำนาย เขารู้ว่าเจ้ากำลังจะทำอะไรต่อไป เพราะอย่างนั้นเขาจึงหลบเลี่ยงการโจมตีได้อย่างง่ายดาย เพราะเขารู้หมดว่าเจ้าวางแผนจะทำอะไรและเตรียมรับมือล่วงหน้า”