หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4797

“คุณเฉิน บางครั้งฉันก็ไม่ทันคิด หวังว่าคุณจะไม่ถือโทษ”

เมื่อเห็นอย่างนั้น หงเย่าก็รีบขอความเมตตา

“คุณโชคดีที่เป็นแฝดของเธอ ไม่อย่างนั้นตอนนี้คงเป็นศพไปแล้ว!”

เฉินผิงมองหลานเย่า แววตาของเขาส่งคำเตือน

หลังจากพูดจบ เฉินผิงก็หันหลังแล้วเดินจากไป เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับฝาแฝดที่ยืนอยู่ตรงหน้ามากนัก

แต่เมื่อเฉินผิงจากไป ทั้งสองก็ตามเขามา

“มีอะไรอีก” เฉินผิงถาม

“คุณเฉิน เราอยากติดตามคุณ...”

หงเย่าพูดตรงๆ

“ผมไม่อยากเก็บคนคิดไม่ซื่อไว้ไกล้ตัว” เฉินผิงส่ายหน้า

“คุณเฉิน ฉันยอมรับว่าฉันผิด แต่คุณต้องเข้าใจว่าตระกูลฮั่วปกครองที่นี่ พวกเขาตั้งค่าหัวคุณไว้แล้ว แต่ก็ไม่ได้ส่งคนมาตามล่าคุณ แปลว่าพวกเขาต้องการให้คุณเป็นศัตรูกับคนหมู่มาก คนที่สามารถเข้าถึงแดนอวสานได้ล้วนเป็นพวกยอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่และตระกูลผู้บำเพ็ญเพียร หากทุกคนหมายหัวคุณ ไม่มีทางที่คุณจะได้อยู่อย่างสงบสุข”

หงเย่าพูดขึ้น

“คุณมีวิธีกันไม่ให้คนอื่นหมายหัวผมเหรอ” เฉินผิงถาม

หงเย่าพยักหน้า “คุณเฉิน เหตุผลที่คนตามล่าคุณเพราะระดับบำเพ็ญเพียรของคุณต่ำเกินไป ฉันคิดว่าคุณไม่ควรซ่อนพลังที่แท้จริงอีก แสดงความแข็งแกร่งออกมาและขู่ให้คนอื่นกลัว ถ้าก่อนหน้านี้คุณเปิดเผยระดับพลังที่แท้จริง ฉันว่าถังเสี่ยวอี้คงไม่กล้ายุ่งกับคุณ”

ไม่พูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ

“เกรงว่าคงไม่ได้ผล มันก็แค่กระบี่วิเศษเล่มหนึ่ง ไม่ใช่ทุกคนจะเห็นคุณค่าของมัน คุณมีของที่น่าประทับใจอย่างอื่นอีกไหม” หงเย่าถาม

“งั้นผมจะแสร้งทำเป็นว่าผมมีเทพอสูร ผมใช้วิชาเซียนได้ ผมเชี่ยวชาญอาคม ผมชุบชีวิตคนตายได้ ผมครอบครองธนูศักดิ์สิทธิ์ และผมมียอดฝีมือที่แข็งแกร่งถึงขนาดสามารถทำลายอาณาจักรแดนสรวงและโลกมนุษย์ได้ในกระบวนท่าเดียวคอยหนุนหลัง”

เฉินผิงพูดไม่หยุด

“ไม่ ไม่ได้ สิ่งที่คุณอ้างมาไม่น่าเชื่อถือเลย ทั้งเรื่องที่ทำลายอาณาจักรแดนสรวงได้ในกระบวนท่าเดียว เทพอสูร ธนูศักดิ์สิทธิ์ และวิชาเซียน มีแต่คำพูดโอ้อวดเกินจริงทั้งนั้น ใครที่ไหนจะเชื่อคุณ”

หงเย่าโบกมือซ้ำๆ บอกให้เฉินผิงหยุดพูดเหลวไหล

“เกินจริงเหรอ”

เฉินผิงหัวเราะ จากนั้นคลื่นความร้อนก็พัดผ่าน เขาปลดปล่อยกิเลนเพลิงออกมา