หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4828

แบบนี้เอง...” เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง แววตาของเขาเป็นประกายรู้แจ้ง

เขาไม่รีบโจมตีอีก แต่กลับเริ่มสังเกตการเคลื่อนไหวของชายคนนั้นอย่างระมัดระวัง พยายามทำความเข้าใจกับความลึกลับที่แฝงในพลังนั้น

ชายคนนั้นเห็นว่าเฉินผิงไม่เริ่มโจมตีอีก เขายิ้มเยาะและยกขวานยักษ์ขึ้นสูง และทันใดนั้นก็ฟาดลงมา

ใบขวานราวกับฟันมิติให้ฉีกขาดออกจากกัน เกิดเป็นรอยแยกสีดำสนิทที่พุ่งเข้าหาเฉินผิง

สีหน้าของเฉินผิงตึงเครียด ร่างกายของเขาสั่นไหว หลบการโจมตีได้อย่างหวุดหวิด

เขารู้สึกถึงพลังทำลายล้างในขวาน ซึ่งทำให้เขาต้องระมัดระวังมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ยิ่งทำให้เขาตื่นเต้น

เขารู้ว่านี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก หากเข้าใจมันได้ พลังของเขาจะยิ่งพุ่งทะยาน

“เอาไปอีก!”

เฉินผิงคำรามอีกครั้ง พร้อมกับฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรที่แฝงด้วยปราณดาบขนาดมหึมา ปะทะกับขวานยักษ์ของชายคนนั้น

คราวนี้เขาไม่ได้ปะทะตรงๆ เหมือนก่อนหน้านี้ แต่พยายามผสานพลังวิญญาณเข้ากับจิตดาบ เพื่อค้นหาความละเอียดอ่อนที่ซ่อนอยู่ในการต่อสู้

ตูม! ตูม! ตูม!

การต่อสู้ทวีความรุนแรง มิติระหว่างฟ้าดินเต็มไปด้วยความผันผวนของพลังที่แพร่กระจาย

ร่างของเฉินผิงสั่นไหวอยู่กลางอากาศ กระบี่พิฆาตมังกรของเขาปะทะกับขวานมหึมา ก่อให้เกิดแสงเจิดจ้า

ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินไป การเคลื่อนไหวของเฉินผิงก็ลื่นไหลมากขึ้นเรื่อยๆ และจิตดาบของเขาก็ละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น

เขาสัมผัสได้ว่าเขาใกล้จะข้ามขั้นระดับบำเพ็ญเพียรไปได้ อยู่ในจุดที่เหนือกว่าความแข็งแกร่งไปแล้ว

“ที่แท้พลังนั้นไม่ใช่การใช้พละกำลังเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นการเข้าใจและนำกฎธรรมชาติมาใช้ด้วย...”

ความกระจ่างแผ่ไปทั่วร่างของเฉินผิง ประกายแห่งความเข้าใจปรากฎในดวงตาของเขา

ตอนนี้เขาไม่ได้ป้องกันอย่างเดียวอีกต่อไป แต่เริ่มโจมตีกลับ รัศมีของกระบี่พิฆาตมังกรรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ การโจมตีแต่ละครั้งเป็นจังหวะต่อเนื่อง

อีกฝ่ายสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเฉินผิง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขาไม่นึกว่าผู้บำเพ็ญเพียรตรงหน้าที่ดูอ่อนแอจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างต่อสู้ จนถึงขั้นที่เริ่มจะเป็นอันตราย

“เจ้าหนู แกน่าสนใจไม่เบา”

ชายคนนั้นหัวเราะเย็นชา เขาฟาดขวานขนาดใหญ่ให้แรงยิ่งขึ้น พยายามโค่นเฉินผิงด้วยพละกำลังมหาศาล

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เฉินผิงเป็นคนละคนกับตอนที่เพิ่งต่อสู้

จิตดาบของเขาละเอียดอ่อนขึ้นเรื่อยๆ การโจมตีแต่ละครั้งราวกับว่าถูกควบคุมโดยกฎธรรมชาติ เมื่อปะทะกับขวานยักษ์ของชายคนนั้น เฉินผิงก็คล้ายกับว่าเป็นฝ่ายเหนือกว่า

ตูม!

ตูม!

“เจ้าหนู ซ่อนความสามารถที่แท้จริงไว้และทำให้ข้าตั้งตัวไม่ทัน เจ้าเล่ห์นัก...”

ชายคนนั้นไม่พอใจ

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ “มาสู้กันต่อ เราเพิ่งเริ่มเท่านั้น”

พอพูดจบเขาก็สะบัดกระบี่อีกครั้ง ปราณกระบี่มหึมาเล็งไปที่ชายคนนั้นโดยตรง

คราวนี้จิตดาบของเขาคมยิ่งกว่าเดิม การโจมตีแต่ละครั้งมีพลังที่คล้ายกับกฎธรรมชาติ ทำให้อีกฝ่ายป้องกันตัวได้อย่างยากลำบาก

การต่อสู้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และจิตดาบของเฉินผิงก็ยิ่งทรงพลัง

คล้ายกับเขาสัมผัสได้ถึงขอบเขตของระดับบำเพ็ญเพียร ซึ่งเป็นสถานะที่เหนือยิ่งกว่าความแข็งแกร่ง

สุดท้ายหลังจากฟันหนึ่งครั้ง เฉินผิงก็ฟาดขวานยักษ์ของชายคนนั้นจนกระเด็นไป และอีกฝ่ายก็ต้องกระเด็นไปอีกหลายพันฟุต

เขาเหลือบมองรอยแผลที่เกิดจากกระบี่บนอก แววตาปรากฎความสิ้นหวัง

“เจ้าหนู เจ้าชนะแล้ว” เขากล่าว

ชายคนนั้นถอนหายใจ “เจ้าไปที่ขั้นถัดไปได้แล้ว...”