หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4829

“แค่นี้เองเหรอ” เฉินผิงถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“อะไร? เจ้าคิดจะฆ่าข้าด้วยหรือไง”

สีหน้าของชายคนนั้นมืดมนลงทันทีขณะที่พูด

“อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ผมแค่คิดว่ามันง่ายเกินไปหน่อย”

เฉินผิงรีบอธิบาย

“ฮึ ถ้าข้าฟื้นพลังได้ อย่างเจ้าไม่มีทางสู้ได้หรอก ใช้แค่นิ้วเดียวก็บดขยี้เจ้าได้แล้ว”

ชายคนนั้นแค่นเสียง

“ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ในเมื่อคุณไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเพียรของอาณาจักรนี้ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ในฐานะผู้ถูกท้าสู้”

เฉินผิงนึกสงสัย เขาอยากรู้ที่มาของเหล่ายอดฝีมือผู้ถูกเลือกและทำไมถึงต้องเลือกพวกเขา

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินผิง ชายคนนั้นก็ถอนหายใจ “ใครบอกว่าข้าไม่ได้มาจากอาณาจักรนี้ มันก็แค่ยุคสมัยของข้าผ่านไปนานแล้ว หลายคนจึงลืมข้าไป”

“แปลว่าคุณคือตำนานของอาณาจักรนี้เหรอ” เฉินผิงอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น

“คงไม่ถึงขั้นตำนาน แต่ข้าก็ขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงได้ด้วยความพยายายามของตัวเอง...” ชายคนนั้นมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา

“แล้วคุณกลับมาทำไม และถึงแม้ว่าพลังของคุณจะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังห่างไกลจากเหล่าเซียนในอาณาจักรแดนสรวง”

เฉินผิงพูดตามตรง

“อย่าถามให้มากความ มันไม่เกี่ยวกับเจ้า ในเมื่อเจ้าผ่านได้แล้ว ข้าจะประทับตราบนตัวเจ้าเพื่อบ่งบอกว่าเจ้าผ่านการทดสอบแล้ว”

หลังจากพูดจบ แสงสีแดงจากฝ่ามือของเขาก็พุ่งไปที่เฉินผิง

ทันใดนั้นเฉินผิงก็รู้สึกได้ถึงบางอย่าง ตราประทับฝังอยู่ในตัวเขาแล้ว

ชายผู้นั้นหรือก็คือหนานป้าเถียน ไม่เชื่อคำพูดของเฉินผิงแม้แต่น้อย

“ผมทำได้” เฉินผิงเอ่ย พร้อมหยิบม้วนคัมภีร์ทั้งสี่ออกมา “นี่คือม้วนคัมภีร์อาคมฟ้าดิน ผมไขได้สองเล่มแล้ว เมื่อไขปริศนาของอีกสองเล่มที่เหลือได้ อาคมฟ้าดินจะปรากฏขึ้น จากนั้นเราก็จะปลดอาคมได้”

เมื่อหนานป้าเถียนเห็นม้วนคัมภีร์ทั้งสี่ ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความกระตือรือร้น เขาจ้องเฉินผิงและถามว่า “เจ้าจะบอกให้ข้าไปจากที่นี่ แล้วใช้อาคมฟ้าดินในอาณาจักรนิรันดร์หาทางกลับไปยังอาณาจักรแดนสรวงอย่างนั้นหรือ”

“ใช่!” เฉินผิงพยักหน้า

“ทำไมถึงช่วยข้าล่ะ แถมข้ายังถูกประทับตราจองจำด้วย ข้าต้องลบตราประทับออกก่อน จากนั้นข้าก็จะหมดความเป็นนักโทษและออกไปได้” หนานป้าเถียนถาม

“ไม่มีเหตุผลหรอก ผมแค่อยากทำความดี”

เฉินผิงยิ้ม

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิง หนานป้าเถียนก็หัวเราะเบาๆ “ถ้าเจ้าช่วยข้าได้จริง ข้าจะยอมรับใช้เจ้า จะเชื่อฟังคำสั่งของเจ้าเป็นเวลาสามร้อยปี”