หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4845

เมื่อปราณดาบแปดสายพุ่งลงมาตรงหน้าเฉินผิง มันก็รวมตัวกันเป็นร่างมนุษย์ ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งแปดคน แต่ละคนสะพายฝักดาบไว้ที่หลัง เฉินผิงขมวดคิ้ว

“แปดดาบแห่งเขาเทียนโหมว?” สีหน้าของหลินเข่อฟ่านเคร่งเครียดเมื่อเขานึกขึ้นได้

“รู้จักพวกเขาเหรอ” เฉินผิงถาม สายตาของเขายังไม่ละจากเหล่านักดาบ

“รู้จัก เมื่อหลายปีก่อนแปดดาบแห่งเขาเทียนโหมวชื่อดังกระฉ่อนด้วยความเกรงขาม แต่โชคไม่ดีที่พวกเขาเป็นผู้ใช้วิชามาร มีข่าวลือว่าพวกเขาถูกตามล่าและถูกยอดฝีมือทรงพลังสังหาร ไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่... ดูจากรัศมีแล้ว พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าตอนนั้นมาก!” หลินเข่อฟ่านพูดด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า “สุภาพบุรุษทั้งหลาย เราไม่ได้เป็นศัตรูกัน พวกคุณมาทำอะไรที่นี่”

หัวหน้ากลุ่มฟู่เชิงก้าวไปข้างหน้าด้วยสายตาเย็นชา “พวกเรามาจากตำหนักซื่อหมิง คุณชายหมิงต้องการหัวของพวกแก”

ดวงตาของหลินเข่อฟ่านเบิกกว้างด้วยความตกใจ “เหล่าแปดดาบที่ขึ้นชื่อในความหนักแน่น กลับไปรับใช้ตำหนักซื่อหมิง ไหนว่านักดาบไม่ก้มหัวให้ใคร”

เฉินผิงตกตะลึงชั่วขณะ เขาไม่นึกว่าผู้บำเพ็ญเพียรชุดดำแปดคนที่ติดตามหมิงเฉาจะเป็นแปดดาบแห่งเขาเทียนโหมว

เขาต้องยอมรับว่าตำหนักซื่อหมิงทรงพลังมาก โดยเฉพาะหมิงเฉา การที่เขาดึงยอดฝีมือเหล่านี้ให้มารับใช้ได้นั้นไม่ธรรมดาเลย

เฉินผิงหันไปหาหลินเข่อฟ่านแล้วถามว่า “คุณรับมือแปดคนนี้ได้ไหม”

หลินเข่อฟ่านกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะหรี่ตามองเฉินผิง “ถ้าคิดว่าข้าเป็นตัวถ่วง ก็พูดออกมาตรงๆ ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม”

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ “ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น”

“เหรอ แล้วเจ้าหมายความว่ายังไง เพราะดูเหมือนว่าเจ้ากำลังพยายามกำจัดข้า บางทีเจ้าอาจต้องการเขี่ยข้าให้พ้นทาง เพื่อที่เจ้าจะได้อ้างสิทธิ์ในนครจันทร์ตะวันก็ได้” หลินเข่อฟ่านจ้องเขาเขม็ง

เฉินผิงพูดไม่ออก ต่อให้หลินเข่อฟ่านยังไม่ตาย นครจันทร์ตะวันก็ยังเป็นของเขาอยู่ดี

ก่อนที่เฉินผิงจะตอบ เสวียนปิงและคนอื่นๆ ก็ก้าวไปข้างหน้า “คุณเฉิน แล้วพวกเราล่ะ” เสวียนปิงถาม

เฉินผิงเหลือบมองพวกเขาพร้อมครุ่นคิด แม้ว่าเสวียนปิงและพรรคพวกจะไปถึงขั้นเซียนแล้ว แต่พลังของพวกเขาก็ยังด้อยกว่าเหล่านักดาบอยู่ดี

สายตาของเฉินผิงหันไปหาหลี่ชุนเฟิงและหนานป้าเถียน

“เฉินผิง ชายคนนี้เหมาะมากที่จะใช้ทดสอบจิตดาบของเจ้า แสดงให้เห็นว่าการฝึกทั้งหมดนั้นได้ผลแค่ไหน” หลี่ชุนเฟิงกล่าว

เฉินผิงพยักหน้าเบาๆ “ได้เลย”

หมิงเฉามองดูอยู่ห่างๆ ขณะที่เฉินผิงและฟู่เชิงลอยขึ้นกลางอากาศช้าๆ รอยยิ้มผุดบนริมฝีปากของเขา “เฉินผิงสุดยอดจริงๆ... ยังมียอดฝีมืออีกสองคนอยู่ข้างกายด้วย” เขารำพึง

เขาไม่รู้ว่าหนานป้าเถียนและหลี่ชุนเฟิงเป็นผู้พิทักษ์ในบันไดสวรรค์

มารแดงซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เขาหรี่ตาลง “คุณชายหมิง รู้สึกว่าฟู่เชิงไม่น่าจะใช่คู่ต่อสู้ของเขา จะให้ฉันเข้าไปช่วยไหม”

หมิงเฉาโบกมือปฏิเสธ “รอดูไปก่อน”

มารแดงพยักหน้า

ในขณะเดียวกัน ฟู่เชิงซึ่งลอยอยู่กลางอากาศก็ค่อยๆ ดึงดาบออกจากฝัก ทันทีที่ดาบออกมา แสงเย็นวาบก็สาดส่อง ทำให้อากาศรอบตัวเขาเย็นยะเยือก เสียงดังฟู่สะท้อนไปทั่ว ราวกับว่าความเย็นนั้นกำลังแผดเผาบรรยากาศ