หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 599

หยวนเป่าจงตกตะลึงเมื่อได้เห็นว่าเฉินผิงกลืนหมอกสีดำนั้นเข้าไป เพราะเขารู้ดีว่าหมอกควันพิษของกู่ฉงที่ควบคุมจิตนั้นอันตรายร้ายแรงเพียงใด

ปกติแล้วกู่ฉงที่ควบคุมจิตนั้นจะไม่ปล่อยควันพิษออกมา เพราะจะทำให้มันต้องตายในทันทีหลังจากนั้น เนื่องจากการเพาะเลี้ยงกู่ฉงควบคุมจิตนั้นเป็นเรื่องยากลำบากมาก เจ้าของจึงจะใช้พวกมันเพื่อฆ่าฝ่ายตรงข้ามในกรณีที่เกิดเหตุจำเป็นสุดวิสัยเท่านั้น

หลังจากที่เฉินผิงกลืนหมอกสีดำนั้นเข้าไป เจ้ากู่ฉงควบคุมจิตนั้นก็หยุดดิ้นและเหี่ยวไปจนแห้งฝ่อ

จากนั้นเขาก็โยนกู่เฉิงนั่นทิ้งไป เพราะแมลงที่ตายและเหลือเพียงซากนั้นไม่มีประโยชน์ใดๆ สำหรับเขา

ในเวลาเดียวกันนั้น ชายวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมสีดำผู้ซึ่งกำลังนั่งอยู่ในห้องที่ปิดตายภายในบ้านอันเงียบสงบที่ตั้งอยู่ในเมืองจิงตู จู่ๆ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วขว้างชามตรงหน้าลงบนพื้น

ชายผู้นั้นคือจงเหมียนเหยียนผู้เป็นเจ้าของกู่ฉงควบคุมจิตตัวนั้น เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าแมลงที่เขาเฝ้าฟูมฟักมานานกว่าสิบปีนี้ จะต้องมาตายพินาศย่อยยับลงแบบนี้

เมื่อได้ยินเสียงที่ดังขึ้น ยามที่รักษาความปลอดภัยอยู่นอกห้องก็รีบผลักประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วก็ต้องตกใจจนนิ่งเงินไปเมื่อได้เห็นเศษชิ้นส่วนที่แตกกระจายเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น

หลังจากที่สงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว เหมียนเหยียนก็ถามว่า “เจียนโจ่ยโหวกลับมาแล้วหรือยัง?”

“ปรมาจารย์จงเหมียนเหยียนครับ ปรมาจารย์เจียนโจ่ยโหวกลับมาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ เห็นว่าท่านอยู่ในห้องก็เลยไม่กล้ารบกวนครับ”

“บอกให้เจียนโจ่ยโหวมาพบฉันหน่อย!” เหมียนเหยียนสั่ง

ยามรีบออกจากห้องเพื่อไปถ่ายทอดคำสั่งของเขา จากนั้นไม่นานก็มีชายที่ไว้หนวดเคราและมีแก้มตอบเข้ามา

“เจียนโจ่ยโหว ทำไมจู่ๆ ราชาพิษก็เรียกประชุมด่วนเช่นนี้? เกิดอะไรขึ้นที่หมู่บ้านหม่าวรึเปล่า”เหมียนเหยียนถามชายผู้มีหนวดเครา

“มันไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไรหรอกเหมียนเหยียน สาเหตุที่ราชาพิษเรียกประชุมก็เพราะว่าลูกทูนหัวของเขาตายเสียแล้ว ถ้าผมจำไม่ผิดล่ะก็มีคนชื่อเฉินผิงฆ่าเขา” เจียนโจ่ยโหวอธิบายอย่างไม่ใส่ใจ

“เหมียนเหยียน นี่นายเป็นบ้าไปแล้วหรอ? สำนักหลิ่วฉางนะ ถ้าหากเขาถูกพิษจนตาย เจ้าหน้าที่จะต้องเข้ามาสอบสวนเรื่องนี้แน่ แล้วเขาก็จะสืบพบเรื่องของเราในที่สุด ถึงตอนนั้นพวกเราก็คงจะต้องจบเห่แล้ว!” เจียนโจ่ยโหวถามอย่างกระวนกระวายใจ

เหมียนเหยียนจ้องมองเขาแล้วตะคอกใส่ว่า “ หยุดพล่ามเสียทีเถอะ! ที่ฉันต้องทำเช่นนั้นก็เพราะไม่มีทางเลือกอื่นในเวลานั้น นายเองก็ควรจะเริ่มตรวจสอบดูเดี๋ยวนี้เลย!”

“ได้เลย!” เจียนโจ่ยโหวพยักหน้ารับแล้วออกจากห้องไป

เมื่อย้อนกลับไปที่ห้องนั่งเล่นในบ้านของหยวนจุน ผู้นำแห่งสำนักหลิ่วฉางกำลังกอดลูกชายที่หมดสติของเขาอยู่ พร้อมกับร้องเรียกชื่อของเขาเสียงดังก้อง

“อาหยวน อาหยวน…”

ด้วยเหตุที่ฉางหยวนไม่อาจลืมตาขึ้นหรือพูดได้มามากกว่าหนึ่งปีแล้ว ฉางหยวนจุนจึงไม่สนใจว่าลูกชายของเขาจะเป็นหุ่นเชิดหรือไม่ ตราบเท่าที่ลูกของเขายังคงสบายดีและมีชีวิตอยู่ สิ่งที่เขาต้องการก็คือการได้เห็นฉางหยวนฟื้นขึ้นมา