หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 723

เฉินผิงไม่ได้ผลักไสเสี่ยวหลาน แม้เขาจะขัดเขินที่เธอรุกหนักอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาใช้มือข้างหนึ่งถ่ายทอดพลังให้เธอ อีกข้างหนึ่งตั้งท่าป้องกันเผื่อราชาพิษจู่โจม

แม้จะถ่ายพลังวิญญาณให้ไม่หยุดหย่อน แต่เสี่ยวหลานก็ยังไม่ดีขึ้น เฉินผิงขมวดคิ้วกระวนกระวายเมื่อฤทธิ์ยาแรงกว่าที่เขาคาดไว้

ราชาพิษโกรธหน้าดำหน้าแดง “ฉันจะฆ่าแกซะ เฉินผิง!”

ฉันอุตส่าห์เลี้ยงเสี่ยวหลานมายี่สิบปี เธอสุกงอมจนจะได้ที่อยู่แล้ว แต่ตอนนี้กลับร้องครางในอ้อมแขนเฉินผิง!

เขาชกหมัดใส่เฉินผิง แต่ไม่ได้ลงมือเต็มกำลังเพราะกลัวจะไปโดนเสี่ยวหลาน เขารู้ตัวว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาคงรับมือความพิโรธของสำนักเทียนอู่ไม่ไหว

เฉินผิงต้องรั้งไม่ให้เสี่ยวหลานถอดกางเกงของเขาออก จนไม่อาจป้องกันตัวจากราชาพิษได้ เมื่อเข้าตาจนเขาจึงคว้าตัวเธอแล้วกระโดดออกทางหน้าต่างก่อนที่ราชาพิษจะเข้าถึงตัว

แม้เสี่ยวหลานจะไม่ใส่เสื้อผ้าเขาก็ไม่มีเวลามาใส่ใจ เฉินผิงต้องพาเธอไปถ่ายพลังงานโดยไม่มีใครรบกวนก่อนเป็นอย่างแรก เขากังวลว่าตัวเองจะฝืนทนความกระหายของหญิงสาวในอ้อมแขนไม่ไหว

ราชาพิษกับคนของเขาที่ได้ยินเสียงอึกทึกไล่ตามไป แสงจากคบเพลิงเผยให้เห็นสีหน้าอำมหิตของพวกเขา ต่างพากันประเดประดังไล่ล่านักโทษในยามค่ำคืน

แม้จะกอดร่างที่บิดไปมาของเสี่ยวหลานเอาไว้ เฉินผิงก็ไม่ลดความเร็วลง หลังทิ้งระยะจากศัตรูมาไกลพอสมควร เฉินผิงก็หยิบกระเป๋าใส่เข็มขึ้นมา จากนั้นรีบปักเข็มลงที่จุดฝังเข็มสามแห่งอย่างเฉพาะเจาะจง

ในเมื่อไม่อาจบรรเทาฤทธิ์ยาได้โดยใช้แค่พลังวิญญาณ จึงเหลืออีกทางเดียวคือขับพิษออกโดยใช้การฝังเข็ม

พอราชาพิษเห็นแววตาของเสี่ยวหลานที่หายพร่ามัว เขาก็ตกใจที่ยาหมดฤทธิ์เร็วขนาดนี้ เฉินผิงรักษาเธอไวขนาดนี้ได้ยังไง?

ราชาพิษแสร้งตะโกนแอบอ้าง “ในเมื่อเป็นคนของหมู่บ้านหม่าว แกย่อมรู้ว่าการไปปล่อยตัวเฉินผิงและกระทำเรื่องต้องห้ามกับเขามันผิดกฎ แกจะยอมรับสารภาพหรือไม่ เสี่ยวหลาน?”

ต่อหน้าชาวบ้านกับประมุขทั้งห้า ฉันจะยอมรับว่าลงมือขืนใจลูกสาวบุญธรรมและเฉินผิงเข้ามาช่วยเธอไว้ไม่ได้! ถ้าแบบนั้นคงถูกทุกคนในหมู่บ้านหม่าวประณาม ฉันจะถูกริบตำแหน่งและถูกเนรเทศอย่างน่าสมเพช ราชาพิษคิดในใจ

เสี่ยวหลานโกรธจนพูดไม่ออกเมื่อเธอถูกใส่ร้าย เธอได้แต่จ้องมองเขาอย่างชิงชัง

คำลวงนั้นทำให้เฉินผิงโมโหเช่นกัน “แกกล้าวางยาเพื่อจะข่มขืนเธอได้ยังไง? ไอ้แก่น่ารังเกียจ ฉันต่างหากที่เป็นคนช่วยเธอจากแก! อย่ามาทำเป็นโทษเราหน่อยเลย!”

“เหลวไหล!” ราชาพิษส่งเสียงตะโกนหว่านล้อม “ทุกคนในหมู่บ้านหม่าวรู้ว่าเธอเป็นลูกบุญธรรมของฉัน ฉันเลี้ยงเธอเหมือนลูกในไส้มายี่สิบปี แกจะมากล่าวหาฉันแบบนี้ได้ยังไง? แกนั่นแหละที่เป็นคนพูดจาปากหวานกล่อมให้เธอปล่อยแกออกมา แถมยังไปทำเรื่องบัดสีกับเธออีก ดูจากเสื้อผ้าของแกก็ชัดเจนแล้ว! ถ้าฉันไม่เข้าไปขวางก็ไม่รู้ว่าแกจะทำอะไรไปบ้าง”