หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 130

“ท่านอ๋อง ข้าไม่เคยมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับชายอื่น จะมีชายใดสามารถเข้าจวนจ้านอ๋องได้? นางกำลังพูดเรื่องไร้สาระเพื่อใส่ร้ายข้า ท่านอ๋องโปรดตรองดู!”

ซูอวี้เออร์น้ำตาไหลอาบแก้ม ก่อนจะโผเข้ากอดเซียวเย่หลัน

หลิวหรูซวี่เห็นท่าทางมารยาสาไถของนาง ก็อดขึ้นเสียงในจมูกมิได้ ก่อนพูดเปรยออกมา “ตราบใดที่มีคนในจวนคอยช่วยเหลือ การจะลอบเข้ามาในจวนจ้านอ๋องก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

เมื่อได้ยินหลิวหรูซวี่พูดเช่นนี้ เซี่ยเชียนฮวันก็สีหน้าเปลี่ยนไป

นางนึกถึงเฟิงเยว่ขึ้นมาในทันที!

หลังจากเฟิงเยว่โดนไล่ออกจากจวนอันติ้งโหว เขาจึงร่อนเร่พเนจรไปเรื่อยด้วยความสิ้นหวัง ใช้ชีวิตเยี่ยงคนเร่ร่อน แม้แต่ฝีมือก็ถดถอยลงไปมาก เห็นได้ชัดจากการที่ถูกองค์รักษ์ลับหลินซวี่จับกุม

แต่ทำไมเขาถึงหลีกเลี่ยงการลาดตระเวน และมุ่งหน้ามาที่หอหลันเซียงตอนกลางดึกได้?

เขาเอาความมั่นใจมาไหนว่าจะสามารถพาพระชายาหลบหนีไปได้?

เว้นแต่ว่าจะมีคนในจวนเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด!

คนที่อยากให้เซี่ยเชียนฮวันหายตัวไปมากที่สุด นอกจากซูอวี้เออร์แล้ว ยังจะมีใครอีก...

“หรูซวี่ เจ้าเห็นใบหน้าของชายคนนั้นหรือไม่?”

เซี่ยเชียนฮวันจับข้อมือของหลิวหรูซวี่

“แน่นอนว่าเห็น” หลิวหรูซวี่แสดงท่าทีรังเกียจ พลางดึงแขนออกจากเซี่ยเชียนฮวัน “แต่สำหรับรายละเอียดนั้น ไว้วันหลังพวกเราค่อยว่ากันเถอะ! ถึงเวลานั้นพวกเราสองคนก็สามารถจัดการกับนางอนุชั้นต่ำนี่ด้วยกัน”

ดูเหมือนนางอยากจะใช้เรื่องนี้เป็นจุดอ่อน

เพื่อบีบเซี่ยเชียนฮวันกับซูอวี้เออร์ไปพร้อมกัน

เซี่ยเชียนฮวันมองเจตนาของนางออก จึงเตือนเสียงเบาว่า “ทางที่ดีเจ้าควรบอกรายละเอียดทั้งหมดให้ข้าทราบ มิฉะนั้นซูอวี้เออร์จะไม่ยอมปล่อยเจ้าไป”

“ข้าคือคุณหนูผู้สูงศักดิ์ อนุภรรยาคนหนึ่งจะสามารถทำอะไรข้าได้”

หลิวหรูซวี่ดูแคลนคำเตือนของเซี่ยเชียนฮวัน นางประคองน้าเซี่ยเดินจากไป

อีกด้าน เซียวเย่หลันถูกซูอวี้เออร์ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ข้างหู จึงไม่ได้ใส่ใจบทสนทนาของเซี่ยเชียนฮวันและหลิวหรูซวี่

“พูดยาก แม้ว่าจ้านอ๋องจะไม่สนับสนุนใครอย่างเปิดเผย แต่เขากับรัชทายาทก็มีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ดีมาโดยตลอด ปกติก็ออกไปดื่มด้วยกัน บวกกับมีลมข้างหมอนอย่างพระชายาจ้าน ไม่แน่ว่าบางทีเขาอาจจะเอนเอียงไปทางองค์รัชทายาท” หลี่จิ้งหย่าพูด

องค์ชายรองร้องหึออกมา “เจ้าดูจะสนใจกับการเคลื่อนไหวของเจ้าเจ็ดมากนะ”

หลี่จิ้งหย่ารีบอธิบาย “ข้าสนใจเขาเพื่อช่วยท่านพี่ฉงออกอุบายวางแผนการณ์ ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น”

“เอาเถอะ ที่วันนี้ข้าเรียกคนมาหา ก็เพราะอยากหารือเกี่ยวกับเจ้าเจ็ด”

องค์ชายรองจิบชา

หลี่จิ้งหย่าแสดงสีหน้าสงสัย “เหตุใดเรื่องนี้ถึงแพร่กระจายไปเร็วเช่นนี้? หรือทุกคนคิดว่าการที่เซี่ยเชียนฮวันใกล้ชิดกับวังบูรพา อาจจะส่งผลต่อตำแหน่งของจ้านอ๋อง”

“ไม่ มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเซี่ยเชียนฮวัน แต่เป็นเสด็จพ่อที่มอบอำนาจทางการทหารให้กับเจ้าเจ็ด กองทัพแดงหนึ่งแสนคน เขาให้ตามที่สัญญาไว้จริง ๆ เกรงว่าหลังจากนี้แค่เขาจามเบาเบา ก็สะเทือนทั้งสองฝั่ง”

องค์ชายรองขมวดคิ้วพลางถอนหายใจยาว

หลี่จิ้งหย่าได้ยินเช่นนั้น ในใจก็ทั้งตกใจทั้งดีใจ ระคนเสียใจเช่นกัน บอกไม่ได้ว่ารู้สึกเช่นไร!