หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 144

“ซูอวี้เออร์ เจ้าทำให้ผู้คนมากมายต้องถึงแก่ความตาย เจ้าไม่คิดว่ากรรมจะตามสนองบ้างหรือ"

เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ นางประกำมือแน่นจนกระทั่งปิ่นในมือปักเข้าไปที่ผิวหนังของนาง เลือดสีแดงไหลรินออกมา แต่ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแม้แต่น้อย

ตอนที่นางเก็บปิ่นหยกขาวลายดอกเหมยเล่มนี้ได้ นางอยู่เพียงแค่ลำพัง ข้างกายไม่มีพยานสักคนเดียว ดังนั้นนางจึงไม่อาจทำอะไรซูอวี้เออร์ได้

ตอนนี้นางทำได้เพียงเฝ้าดูสตรีผู้นี้เสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา

“ท่านพี่ ในฐานะพระชายาอ๋อง อย่าลืมระวังคำพูดคำจาของตนด้วย ข้าไม่ได้ทำร้ายผู้ใด คนเหล่านั้นชีวิตสั้นเอง พวกเขาถูกกำหนดว่าต้องตายตั้งแต่อายุไขเท่านั้น" ซูอวี้เออร์ยกมือขึ้นลูบคลำผมของตนแววตาแสดงถึงความไม่ใส่ใจ

ดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันดูเยือกเย็นขึ้นกว่าเดิม

ชีวิตคนถึงสองสามคน

ในสายตาของซูอวี้เออร์หาได้สำคัญ

"เสี่ยวตง จับนางเอาไว้” เซี่ยเชียนฮวันออกคำสั่ง

"พวกเจ้าคิดทำสิ่งใด ปล่อย ข้าสั่งให้ปล่อย!"

ซูอวี้เออร์ไม่ทันระวังจึงถูกเสี่ยวตงจับตัวเอาไว้ นางดิ้นรนจนสุดชีวิต

เซี่ยเชียนฮวันมาหยุดอยู่ตรงหน้าของนาง กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "แต่ข้าไม่อาจทนดูการกระทำอันชั่วร้ายเช่นนี้ของเจ้าต่อไปได้"

“เพี๊ยะ เพี๊ยะ!"

นางยกมือขึ้นแล้วตบใบหน้าของซูอวี้เออร์ถึงสองหน

ครั้งนี้เซี่ยเชียนฮวันลงมือเต็มแรง ทำเอาเสียใบหน้าของซูอวี้เออร์บวมเป่งขึ้นทันที มุมปากของนางแตกมีเลือดไหลซึม อีกทั้งดวงตาก็ได้รับบาดเจ็บด้วย

"ตบได้ดียิ่งนักเพคะเหนียงเหนียง!” เสี่ยวตงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชม

“พวกเจ้ากระทำเช่นนี้กับข้า รอให้ท่านอ๋องเดินทางมา..."

ซูอวี้เออร์รีบหยิบยกเซียวเย่หลันออกมาข่มขู่เซี่ยเชียนฮวันด้วยความแค้นและความโกรธ

แต่เซี่ยเชียนฮวันไม่สนใจกับคำพูดนี้ของนาง ไม่รอให้ซูอวี้เออร์กล่าวจบ นางก็โจมตีเต็มแรงขึ้นอีกครั้ง!

“นังสารเลว..."

แววตาของเซียวเย่หลันเผยถึงความไม่พึงพอใจออกมา “เจ้าคลุ้มคลั่งอะไรอีกเล่า?"

“ผู้ที่วางยาพิษหลิวหรูซวี่ก็คือซูอวี้เออร์ เมื่อคืนนี้ตอนที่ข้ากำลังวิ่งไล่จับฆาตกร ข้าเก็บสิ่งนี้ได้"

เซี่ยเชียนฮวันยกมือขึ้นด้วยท่าทีเย็นชา

นางให้เซียวเย่หลันดูปิ่นหยกขาวลายดอกเหมยที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดในมือของตน

ซูอวี้เออร์กระซิบว่า “ปิ่นนี้ข้าได้ให้คนอื่นไปตั้งนานแล้วเพคะ”

“เพียงแค่ปิ่นเล่มเดียว ไม่เพียงพอที่จะชี้ว่าอวี้เออร์คือฆาตกร"

เซียวเย่หลันได้ยินคำพูดของซูอวี้เออร์เช่นนั้นก็คิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังทำตัวไร้เหตุผล

เซี่ยเชียนฮวันหลับตาลงแล้วกล่าวว่า “ก่อนที่หลิวหรูซวี่กำลังจะตาย นางบอกกับข้าว่าซูอวี้เออร์เป็นคนวางยานาง ส่วนเรื่องเฟิงเยว่ ซูอวี้เออร์ก็ร่วมมือกันคิดแผนนี้ขึ้นมา”

เมื่อได้ยินชื่อของเฟิงเยว่ ใบหน้าอันหล่อเหลาของเซียวเย่หลันก็โมโหขึ้นทันที!

เขายิ้มขึ้นด้วยแววตาอันเยาะเย้ยและเยือกเย็น “ดี ดียิ่ง...เจ้าคงไม่อาจลืมไอ้คนแซ่เฟิงคนนั้นได้ เป็นเพราะเขาตายด้วยน้ำมือข้าสินะ เจ้าจึงตั้งใจจะแก้แค้นโดยอาศัยซูอวี้เออร์ เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าช่างรักเขาอย่างสุดซึ้ง!”