หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 178

“เซียวเย่หลัน ทำไมท่านถึงมาที่นี่”

เซี่ยเชียนฮวันจำเป็นต้องเงยหน้าสบตาอันดุร้ายและเย็นชาคู่นั้น

ความโกรธของเขารุนแรงกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด

ความเย็นชาที่หนาวถึงกระดูก และแววตาชิงชังขยะแขยงคู่นั้น มันทำให้เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงค่ำคืนอันแสนเจ็บปวดกับเซียวเย่หลัน

เหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นมาบนฝ่ามือนาง

“รักษาฮองเฮาซะ”

ในที่สุดเซียวเย่หลันก็ปล่อยเซี่ยเชียนฮวัน จากนั้นก็ผลักนางไปทางตั่งนอนอย่างไม่ปราณี

เซี่ยเชียนฮวันลูบคอพลางไอออกมา นางตอบกลับเสียงแหบพร่าว่า “ไม่ใช่ว่าข้าก็รักษาฮองเฮามาตลอดหรือ? ท่านคิดว่าข้าอยู่ที่นี่เพื่ออะไร?”

“ไม่จำเป็นต้องหลอกข้าอีกต่อไป”

เซียวเย่หลันจ้องมองนาง ก่อนจะพูดออกมาทีละคำ

เขามองนางราวกับมองคนทรยศ

เซี่ยเชียนฮวันพลันชะงัก หรือว่านอกจากชายสวมหน้ากากแล้ว แม้แต่เซียวเย่หลันก็มองนางออก

ไม่ เป็นไปไม่ได้

เซียวเย่หลันไม่เข้าใจจิตใจของผู้หญิง กระทั่งท่าทางเสแสร้งของซูอวี้เออร์ก็ยังมองไม่ออก เป็นไปไม่ได้ที่จะพบเบาะแสจากการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของนาง

ยิ่งไปกว่านั้น...

ก็ดังที่ชายสวมหน้ากากกล่าว เซียวเย่หลันไม่รู้จักนาง เขาไม่สนใจนางด้วยซ้ำ

“ท่านพูดให้ชัดเจนก่อน ข้าหลอกลวงอะไรท่าน”

เซี่ยเชียนฮวันกำหมัดขวาเล็กน้อยแล้วปรายตามองเขา

เซียวเย่หลันเหลือบมองฮองเฮาที่ยังไม่รู้สึกตัว ก่อนจะกล่าวเสียงเย็นชา “ข้าไปพบหมออีกคน นางวินิจฉัยว่าในเหล้าไม่มีพิษ และเมื่อเจ้าบอกว่ามันมีพิษ มันจึงเป็นการวินิจฉัยผิด”

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง” เซี่ยเชียนฮวันอุทานเบาๆ

“นางบอกเจ้าว่าวินิจฉัยผิด แต่ข้าไม่คิดอย่างนั้น”

เซียวเย่หลันมองใบหน้าเล็กๆ ที่ขาวซีดของสตรีผู้นี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยคลื่นอารมณ์ที่ซับซ้อน บอกมิได้ว่าอารมณ์ไหนที่รู้สึกมากกว่ากัน

เขาเอื้อมมือไปบีบคางนาง “เซี่ยเชียนฮวัน ข้ารู้จักเจ้าดี เจ้าไม่เคยผิดพลาดในการรักษา ดังนั้นเจ้าจึงจงใจบอกว่าในเหล้านั้นมีพิษ เพื่อแก้แค้นข้ากับหมิงเฟย”

“ฮ่าๆ”

“เซี่ยเชียนฮวัน เจ้ารนหาที่ตาย”

ดวงตาของเซียวเย่หลันเริ่มแดงก่ำ

นางเกลียดเขามากขนาดนี้เชียวหรือ?

เกลียดมากจนยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อใส่ร้ายมารดาผู้ให้กำเนิดของเขา ตอบโต้เขาด้วยวิธีที่น่ารังเกียจและน่าสังเวชเช่นนี้

“ยังก่อน...ฮองเฮาไม่สามารถตื่นตอนนี้ได้...”

เซี่ยเชียนฮวันกัดฟันแน่น มือน้อยๆ ออกแรงจิกแขนของชายคนนี้

เขาแสยะยิ้ม “เจ้าอยากรอจนกว่าหมิงเฟยจะตายในสำนักคุมประพฤติ จากนั้นก็ค่อยรักษาฮองเฮา ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่จะกำจัดคนที่ไม่ชอบเจ้า แต่ยังสามารถรักษาชื่อเสียงหมอเทวดาของตัวเองได้ ช่างเป็นกลอุบายที่ยอดเยี่ยม”

“เซียวเย่หลัน เหตุใดท่านถึงไม่เชื่อข้า?!”

บางทีอาจเป็นเพราะความโมโห เซี่ยเชียนฮวันก็ไม่รู้ว่าไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ถึงได้หันกลับมาปัดมือของเซียวเย่หลันออก

เปลวเทียนพลันดับลง ดวงตาของนางพรั่งพรูไปด้วยหยาดน้ำตา ราวกับได้รับความคับใจไร้ที่สิ้นสุด

เซียวเย่หลันพูดไม่ออกไปชั่วขณะ