หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 23

"ท่านพี่ พระราชนัดดาน้อยแช่อยู่ในน้ำนานขนาดนั้น ให้รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวอบอุ่นก่อนจะดีกว่า มีเรื่องอะไรค่อยคุยกันวันหลังก็ได้"

ซูอวี้เออร์พูดออกมาเนิบๆ เพื่อขัดขวางสิ่งที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังจะพูด

เซี่ยเชียนฮวันเหลือบมองไปที่นางทีหนึ่ง

ผู้หญิงแอ๊บใสๆ ซื่อๆ นี่คิดจริงเหรอว่าคนอื่นเขามองแผนการร้ายของตัวเองไม่ออก

นางก็คงเพียงแค่ไม่อยากให้เซี่ยเชียนฮวันโดดเด่นมากไปต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้

เดิมที เซี่ยเชียนฮวันยังคิดอยู่ว่าเรื่องบางเรื่องไม่ต้องพูด ในเมื่อซูอวี้เออร์กระโดดออกมาเองแบบนี้ เช่นนั้นก็อย่ามาโทษว่านางหาเรื่องแล้วกัน!

"แม่นางซู เมื่อครู่เจ้าบอกว่าพระราชนัดดาน้อยถูกลูกสนหล่นใส่หัว เลยตกลงไปในน้ำเอง แต่ว่าตำแหน่งที่เขาตกน้ำดูเหมือนจะห่างจากขอบสระไกลอยู่นะ! เป็นไปได้ไหมว่ามีใครจงใจเอาของมาฟาดหัวให้เขาสลบ จากนั้นก็โยนเขาลงไปในสระน่ะ"

แววตาของเซี่ยเชียนฮวันเย็บเยียบดุจน้ำแข็ง ทุกคำที่พูด ทำเอาซูอวี้เออร์ตกใจจนหัวใจเต้นผิดจังหวะ!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าขององค์รัชทายาทและพระชายาองค์รัชทายาทก็แย่ลงทันที

เมื่อคิดดูดีๆ มันก็ดูมีพิรุธจริงๆ!

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเสียงเย็น ก่อนพูดต่อว่า "ข้าเพิ่งจะจากไปไม่นาน พระราชนัดดาน้อยก็ตกน้ำ คนที่อยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้น เกรงว่าจะมีเพียงเจ้าคนเดียวนะ แม่นางซู"

ซูอวี้เออร์หน้าซีดทันใด หยดน้ำตาร่วงลงมา ก่อนจะพูดเสียงเศร้า "หรือเจ้าจะบอกว่า ข้าเป็นคนผลักพระราชนัดดาน้อยให้ตกลงไปในสระน้ำ"

"ท่านอ๋อง ข้าไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายที่ผิดต่อฟ้าดินเลยนะเพคะ สวรรค์เป็นพยานได้!" พูดไป นางก็คุกเข่าลงต่อหน้าเซียวเย่หลัน "ขอท่านอ๋องโปรดเชื่ออวี้เออร์ด้วย!"

ตอน นางคุกเข่าลงไปก็ทำท่าราวกับจะหมดแรง แถมยังไออีกหลายครั้ง

"เดี๋ยวก่อน" จู่ๆ เซี่ยเชียนฮวันก็พูดขึ้นมา "ฝ่าบาท เรื่องที่ข้าต้องการจะบอกท่านเมื่อครู่ ความจริงแล้วเกี่ยวข้องกับสุขภาพของเจ้าเด็กอะ...พระราชนัดดาน้อยเพคะ"

"สุขภาพของห้าวเออร์เป็นอย่างไร" พระชายาองค์รัชทายาทรีบหันกลับมาถาม

เซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้วน้อยๆ "ข้าจับชีพจรของพระราชนัดดาน้อยดูแล้ว บอกตามตรง ชีพจรของเขาดูแปลกๆ ข้าคิดว่าทางที่ดีควรให้เขาพักอยู่ดูอาการที่จวนก่อน ให้ข้าได้ตรวจให้ละเอียดอีกที"

"พอได้แล้ว!"

เซียวเย่หลันยิ่งฟังที่ผู้หญิงคนนี้พูดก็ยิ่งรู้สึกเชื่อถือไม่ได้ ไฟโทสะในใจเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง!

เขาข่มเสียงพูด จ้องมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันอย่างดุร้าย "เจ้ายังคิดจะก่อเรื่องวุ่นวายไปถึงเมื่อไร"