“เดิมทีท่านหญิงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่ายาที่ขายออกไปนั้นถูกคนสับเปลี่ยน อาศัยเพียงลมปากเท่านั้น”
เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะ
นางไม่โกรธ ไม่โมโห เพียงกระตุกยิ้มมุมปากอย่างดูแคลน เห็นได้ชัดว่ามั่นใจมาก
ใครก็ตามที่เห็นเหตุการณ์นี้ ล้วนรู้สึกได้ว่าท่านหญิงหยวนหลี่กำลังสร้างปัญหาโดยไร้เหตุผล
และเหตุผลก็ยืนอยู่ข้างเซี่ยเชียนฮวัน
“ถ่อมาสร้างปัญหาที่ฮัวเยว่ถังโดยไม่มีหลักฐาน ข้าล่ะทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว!”
“รีบออกไปซะ! อย่ามาขวางทางทุกคนรับยาช่วยชีวิต!”
“กลับไปโรงหมอของท่านซะ!”
“หมอใจดำ ถ้าในอนาคตข้าไปที่ถงซ่านถังอีกครั้ง ข้าจะยอมเป็นหลานเจ้า!”
ประชาชนโห่ร้องขึ้นมา และขับไล่ท่านหญิงหยวนหลี่
แม้ท่านหญิงหยวนหลี่จะไม่ใช่สายเลือดของราชวงศ์ที่แท้จริง และเป็นเพียงบุตรบุญธรรมของเชื้อพระวงศ์ ทว่าแต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยต้องรับความอัปยศเช่นนี้มาก่อน!
นางจ้องมองเซี่ยเชียนฮวันด้วยความเกลียดชัง กัดฟันพูดทีละคำว่า “รอก่อนเถอะ ข้าจะหาหลักฐานมาได้อย่างแน่นอน”
พูดจบ นางก็สะบัดชายเสื้อหมุนตัวเดินจากไป
เซี่ยเชียนฮวันมองตามแผ่นหลังของสตรีชุดขาว ยิ้มเย็นแล้วกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าจะรอดู ไม่แน่ว่าข้าอาจจะหาหลักฐานเจอเร็วกว่าเจ้า ถึงตอนนั้นข้าคงสามารถบอกทุกคนได้ว่า โรคระบาดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร”
ท่านหญิงหยวนหลี่ได้ยินประโยคนั้น ก็เกือบสะดุดธรณีประตู
“ท่านหญิง!”
สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ รีบเข้ามาประคองนาง
ท่านหญิงหยวนหลี่ตระหนักถึงความผิดพลาดของตน นางรีบจัดระเบียบเสื้อผ้า เชิดหน้าขึ้นอีกครั้ง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หรือเซี่ยเชียนฮวันรู้ว่านางเป็นคนปล่อยหนูพิษ...
เรื่องนี้นางลงมืออย่างไร้ที่ติ
นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่านางจะใช้เงินฟุ่มเฟือยเกินไป
นอกจากเงินรายเดือนอันน่าสมเพชในจวนจ้านอ๋องแล้ว เงินทองที่ฮ่องเต้ทรงประทานให้ ก็เหลือแค่ครึ่งหนึ่งในชั่วพริบตา
จะให้เป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้
นางต้องเก็บเงินเลี้ยงลูกในอนาคต
คิดได้ดังนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็เก็บเงินกลับมาอย่างเงียบๆ ลูบท้องตัวเองเบาๆ แล้วหัวเราะฮิฮะ “ลูกรัก ชีวิตของเจ้ายากลำบากมาก ในอนาคตจงเป็นหงส์มังกรในหมู่คน แม่จะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าไม่ดี แม้ว่าในอนาคตจะออกจากจวนจ้านอ๋อง แม่ก็จะเลี้ยงดูเจ้าอย่างดีแน่นอน”
เจ้าของร้านสาวเดินลงมาทีละขั้น เมื่อได้ยินเซี่ยเชียนฮวันกล่าวพึมพำ ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้
นางครุ่นคิดแล้วถามว่า “พระชายา แม้หม่อมฉันจะไม่เชี่ยวชาญทักษะแพทย์ แต่ก็พอรู้บ้างนิดหน่อย ตอนนี้ท่านติดโรคระบาดแล้ว และถึงแม้ว่าจะรักษาบุตรเอาไว้ได้ แต่ยาที่ท่านใช้ก็มีพิษมากจนเกินไป บวกกับพิษจากโรคระบาด...เกรงว่าผลกระทบจากยาพิษเหล่านั้นอาจส่งผลต่อบุตรในท้องท่าน”
ในอนาคต แม้ว่าเด็กจะเกิดมาได้อย่างปลอดภัย
แต่เกิดมาแล้วเป็นอย่างไร...ไม่มีใครพูดได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...