หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 235

ความกังวลของชิวหมิ่นไม่ได้ไร้เหตุผล

นางเคยได้ยินเรื่องราวแปลกๆ มากมายจากเสิ่นหรง ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงที่ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดคล้ายแมวที่ตายแล้ว หรือเสียแขนขาดขา แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเด็กที่เกิดมามีหัวแค่ครึ่งเดียว

พ่อแม่เหล่านี้พยายามตามหาหมอผี เพื่อหาวิธีช่วยรักษา

เสิ่นหรงอาจรักษาความผิดปกติบางอย่างได้ แต่ไม่สามารถทำอะไรกับพวกประหลาดพวกนั้นได้

เซี่ยเชียนฮวันลูบท้องตัวเอง แล้วยิ้มจางๆ “พี่ชิวหมิ่น ความกังวลของท่านข้าเข้าใจดี ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อใช้ความรู้ทั้งหมดที่ข้ามี ดูแลเด็กคนนี้ให้เกิดมามีสุขภาพที่แข็งแรง”

“รอคนผู้นั้นกลับมา ท่านก็ให้เขาช่วยตรวจดูสักหน่อยเถอะ หากเขาบอกว่าท่านมีครรภ์ที่แข็งแรง ท่านก็สามารถวางใจได้” ชิวหมิ่นกล่าว

“คนผู้นั้นเป็นใคร?”

เซี่ยเชียนฮวันเลิกคิ้วสูง แสดงสีหน้าสงสัย

ชิวหมิ่นยิ้ม แต่ไม่ตอบคำถามนี้ ซ้ำยังย้อนถามเสียงเบาว่า “พระชายา สหายเจียงหูของข้าจัดการทุกอย่างได้ไม่เลวเลยใช่ไหม?”

“ยอดเยี่ยมมาก”

เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้า

เหตุผลที่ท่านหญิงหยวนหลี่ขายยาปลอมเป็นจำนวนมากได้ เป็นเพราะเซี่ยเชียนฮวันหาคนที่จะแอบเข้าไปในถงซ่านถังและเปลี่ยนสินค้าบางส่วนได้

โดยผู้ที่ลงมือล้วนเป็นสหายของชิวหมิ่น มาจากสามลัทธิเก้าอาชีพ ซึ่งเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้เป็นพิเศษ

ชิวหมิ่นยิ้ม “พวกเขาไม่ต้องการค่าตอบแทนของท่าน ตราบใดที่ท่านเชิญพวกเขามาดื่มอีก ด้วยวิธีนี้ไม่เพียงแต่ดีต่อการค้าของข้า แต่ยังทำให้พวกเขามีความสุขอีกด้วย คราวหน้าหากท่านมีบางอย่างให้ช่วย พระชายาก็ไม่ต้องเกรงใจ”

เสียงดีดลูกคิดดังก๊อกแก๊ก แทบจะกระแทกตาเซี่ยเชียนฮวันตรงๆ

แต่ทว่า เซี่ยเชียนฮวันก็ไม่สนใจ การได้ผูกมิตรกับสหายที่มีความสามารถและมีน้ำใจเช่นชิวหมิ่นนั้น นับเป็นพรอันประเสริฐ

นางตอบตกลงอย่างใจกว้าง “ในอนาคตหากพวกเขามาดื่มกันอีก ค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ลงบัญชีเซี่ยเหยียนพี่ชายข้า!”

ในเมื่อนางต้องการประหยัดเงินเพื่อลูกน้อย เช่นนั้นก็ให้พี่ชายผู้ใจดีและใจกว้างของนางออกเงินไปก่อน ฮิฮิ

“สมกับเป็นพระชายา”

ชิวหมิ่นขยิบตาอย่างรื่นเริง จากนั้นก็หันไปสั่งเด็กรับใช้ให้ขึ้นไป ‘เก็บ’ วัตถุดิบยาบนภูเขาต่อ

“แม่นางซู คราวนี้แผนการของพวกเรากำลังจะล้มเหลว ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้าตัดสินใจจะใช้หนูพิษฆ่าเซี่ยเชียนฮวัน ไม่อย่างนั้นเซี่ยเชียนฮวันคงไม่สามารถพัฒนายาแก้พิษได้ และคงไม่กล้าสั่งคนมาขโมยยาของข้า เจ้าต้องรับผิดชอบ!”

ท่านหญิงหยวนหลี่ไม่สุภาพอีกต่อไป นางชี้นิ้วไปที่จมูกของซูอวี้เออร์แล้วต่อว่า!

ซูอวี้เออร์ข่มโทสะไว้ในท้อง และกล่าวเสียงเย็นว่า “เหตุใดถึงตำหนิข้า ถ้าทักษะแพทย์ของเจ้าเหนือกว่าเซี่ยเชียนฮวัน พวกเราคงไม่ต้องทำงานหนักขนาดนี้หรอก!”

ไม่กี่วันก่อนทั้งสองยังวางแผนร่วมกันว่าจะจัดการกับเซี่ยเชียนฮวันอย่างไร แต่ผ่านไปไม่นาน ก็เริ่มกัดกันเหมือนสุนัข

“ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นสตรีที่จ้านอ๋องทรงโปรดปรานมากที่สุดหรอกหรือ? เจ้าทำอะไรเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้จริงๆ หรือ?? หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่แผนการของพวกเราจะล้มเหลว แต่ยังช่วยให้นางสร้างชื่อเสียงในฐานะแพทย์อันดับหนึ่งได้อย่างมั่นคงโดยเปล่าประโยชน์ ช่างน่าขันเสียจริง!”

ท่านหญิงหยวนหลี่พูดด้วยความโมโห

ซูอวี้เออร์มองนางอย่างเย็นชา ในดวงตาคล้ายอาบยาพิษ “หลังจากข้ากลับไปแล้วจะคิดหาวิธีดู”

ทันใดนั้น ซูอวี้เออร์ก็นึกถึงมือสังหารที่พยายามจะเผาหอหลันเซียง

ใช่...วางเพลิง

แต่เพลิงนี้ นางจะเป็นคนวางด้วยตัวเอง!