หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 247

“อึกอึกอ่อก...หยุดมือ”

เซี่ยเชียนฮวันไม่คาดคิดว่าสาวใช้ตัวน้อยคนนี้จะกล้าหาญขนาดนี้ นางพยายามจะดิ้นหนี และออกแรงผลัก

แต่ตอนนี้นางกำลังอ่อนแอ แม้ว่าสาวใช้คนนี้จะผอมบาง แต่ปกติก็ใช้กำลังในการทำงาน ความแข็งแกร่งจึงสูงกว่านางหลายขุม

สาวใช้จับนางอย่างแข็งขัน และกรอกยาใส่ปากนางไปครึ่งชาม

ส่วนครึ่งชามที่เหลือ ก็หกรดเสื้อผ้าของเซี่ยเชียนฮวันและพื้น

“พระชายาโปรดดื่ม!!”

สาวใช้สีหน้าดุดัน

สุดท้ายการเคลื่อนไหวในห้องก็ดึงดูดความสนใจของยามลาดตระเวนข้างนอก

แต่พวกเขาเกิดอาการลังเลขึ้นมาในใจ และไม่กล้าเข้าไปข้างใน จึงส่งคนไปแจ้งเซียวเย่หลันก่อน

เซียวเย่หลันกำลังเล่นหมากรุกกับตัวเองในห้องหนังสือ เมื่อได้ยินการรายงานของยาม จึงตอบอย่างเฉยเมยว่า “นางอยากจะแผลงฤทธิ์อะไร ก็ปล่อยให้นางทำไป ไม่ต้องไปสนใจ”

เขาคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันทะเลาะกับเขา และตอนนี้กำลังโมโหอยู่เพียงลำพัง จึงเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมา

ยามรับคำแล้วถอยไป

เย่ซิ่นซึ่งยืนอยู่ด้านข้างก็เผยสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมา “ท่านอ๋อง พระชายาอาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ได้พ่ะย่ะค่ะ”

“ในห้องนางซ่อนแมงมุมพิษมากมายขนาดนั้น ใครจะกล้าเข้าไปทำอะไรนาง?” เซียวเย่หลันพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “นอกจากนี้ยังมีหลินซวี่คุ้มกันนางอยู่ในที่มืด”

“ท่านอ๋อง ในโรงหมอมีลูกมือไม่พอ หลินซวี่กับเสี่ยวตงจึงอยู่ที่นั่น”

เย่ซิ่นอดพูดเตือนไม่ได้

ได้ยินประโยคนี้ มือที่ถือหมากรุกของเซียวเย่หลันจึงหยุดชะงัก

จากนั้น

เขาก็วางมันลงเบาๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “นางก่อเรื่องวุ่นวายอยู่เสมอ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของผู้อื่น จุดประสงค์ของนางคือเพื่อทำให้อวี้เออร์ลำบากใจ”

ขณะเดียวกัน

ในที่สุดเซี่ยเชียนฮวันก็ถูกผลักออก นางกุมคอและทรุดลงกับพื้นโดยจับเก้าอี้เอาไว้

“เจ้า...เจ้าคิดจะฆ่าข้า...”

ตัดสินจากอาเจียนและเศษยาต้มที่พื้น แน่นอนว่ายาชามนี้ไม่มีพิษ สาวใช้คนนั้นพูดความจริง

ทว่า ในชามยากลับเต็มไปด้วยสมุนไพรสำหรับยาทำแท้ง!

ถ้าหากเซี่ยเชียนฮวันจับพิรุธสาวใช้คนนั้นไม่ทัน หรือมีสติไม่เพียงพอหลังถูกกรอกยาเข้าไปในปาก เกรงว่าลูกในท้องของนางคงหายไปแล้ว!

เซี่ยเชียนฮวันลูบท้องตัวเองเบาๆ พลางกล่าวพึมพำว่า “ไม่รู้จริงๆ ว่าเจ้าโชคดีหรือโชคร้าย ข้าไม่อาจพูดได้ว่าโชคดี ที่รอดพ้นจากอันตรายมาได้ทุกครั้ง แต่ถ้าบอกว่าโชคร้าย ก็คงเป็นเจ้าที่มาเกิดในท้องของแม่คนนี้”

นางกลับขึ้นไปบนเตียง และพิงหัวเตียงอย่างเงียบๆ

นางไม่กล้าข่มตานอนทั้งคืน

จนกระทั่งรุ่งสาง เมื่อเซี่ยเชียนฮวันแน่ใจว่าเด็กครรภ์ปลอดภัยดี นางจึงค่อยๆ หลับตา และงีบหลับไปครู่หนึ่ง

จากนั้นไม่รอให้คนมาส่งอาหารเช้า นางล้างหน้าล้างตาก่อน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่ห้องครัว

เตาไฟถูกจุดแล้ว เหล่าแม่ครัวกำลังวุ่นวายเต็มที่

เซี่ยเชียนฮวันเพิ่งก้าวเข้าไปในลาน ก็ได้ยินเสียงพวกนางซุบซิบนินทากัน “เมื่อคืนท่านอ๋องค้างที่เรือนจิ่นซิ่ว แม่นางซูก็ตาเป็นเช่นนั้น ไม่รู้ว่าจะปรนนิบัติรับใช้ท่านอ๋องอย่างไร?”