หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 297

“เจ้า นี่พวกเจ้า...”

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกว่านี่คงจะเป็นฉากที่น่าตกใจมากที่สุดในหนึ่งเดือนของนาง

มันน่าตกใจยิ่งกว่าคืนนั้น ที่นางกับหลินซวี่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ และบังเอิญไปเจองูยักษ์ที่ตัวหนาเท่ากับชาม

ฉากตรงหน้านางตอนนี้ คือฉากที่เซี่ยเหยียนกำลังกอดกับเฉิงกุ้ยเฟย!

หรือถ้าจะพูดกันตรงๆ ก็คือ

เป็นเฉิงกุ้ยเฟยที่กำลังกอดเซี่ยเหยียนแน่นจากทางด้านหลัง

ทั้งสองใกล้ชิดกันราวกับคู่รักที่รักกันอย่างดูดดื่ม

เพียงแต่ว่า สีหน้าของเซี่ยเหยียนกลับตกใจพอๆ กับเซี่ยเชียนฮวัน

“ไม่ใช่นะ ฮวันฮวันฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าคิด”

หัวของเขาส่งเสียงดังวิ้งวิ้ง คาดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ น้องสาวของเขาก็โผล่เข้ามา รู้สึกเหมือนถูกจับได้คาหนังคาเขาอย่างไรก็ไม่รู้

เห็นได้ชัดว่า เฉิงกุ้ยเฟยก็คาดไม่ถึงว่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญจะเป็นเซี่ยเชียนฮวัน นางจึงนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง

“เซี่ยเหยียนจับนางไว้!”

เซี่ยเชียนฮวันเห็นเฉิงกุ้ยเฟยอ้าปากเหมือนจะกรีดร้อง จึงรีบพุ่งเข้ามา พลางสั่งให้เซี่ยเหยียนจับเฉิงกุ้ยเฟยเอาไว้ และปิดปากไม่ให้นางส่งเสียงร้องออกมา

“อื้ออื้ออื้อ!”

เฉิงกุ้ยเฟยพยายามดิ้น ขณะถลึงตาใส่ด้วยความโมโห!

การกระทำของพี่น้องคู่นี้สร้างความโมโหแก่นาง

นางได้รับความโปรดปรานมาหลายปี ยังไม่เคยมีใครกล้าทำเช่นนี้กับนาง!

“ฮวันฮวัน เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

เซี่ยเหยียนกดเฉิงกุ้ยเฟยพลางหันมาถาม

เซี่ยเชียนฮวันร้องเหอะออกมา “ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ พวกเราไม่มีทางอยู่ค้างท่านี้ต่อไปได้ เจ้าไปหาผ้ามาอุดปากนางก่อน หากนางตะโกนหาใครสักคน พวกเราสองคนพี่น้องได้จบเห่แน่”

“นี่ไม่ง่ายเลย”

ทันใดนั้นเซี่ยเหยียนก็ยกขาขึ้นมาข้างหนึ่ง ถอดรองเท้า และดึงถุงเท้าเหม็นๆ ของตัวเองออก จากนั้นก็ยัดใส่ปากของเฉิงกุ้ยเฟย

เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ที่จะบิดหูของเขา “ขอทีเถอะ องค์ชายสิบกลายเป็นหญิงแก่ ใช้นิ้วเท้าคิดก็รู้ว่าแล้วผิดปรกติ แล้วเหตุใดท่านจึงไม่หนีไปล่ะ?”

“อื้ออู้อี้อื้อ”

เฉิงกุ้ยเฟยใกล้จะเป็นลมด้วยความโกรธแล้ว

เจ้าเด็กสารเลวสองคนนี้ยัดถุงเท้าเหม็นๆ ใส่ปากนาง มัดมือมัดเท้านางก็ช่างเถอะ

แต่กล้าดีอย่างไรมาเรียกนางว่าหญิงแก่?!

เรื่องนี้นางทนไม่ได้!

“ข้าก็อยากหนี แต่นางเป็นกุ้ยเฟย ในเมื่อนางบอกว่าอยากมอบเหล้าให้ข้าสักจอก แล้วข้าจะปฏิเสธได้อย่างไร” เซี่ยเหยียนแสดงท่าทีหมดหนทาง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะเจอเรื่องโชคร้ายเช่นนี้

“ดูเหมือนโชคดีที่ข้ามาทันเวลา”

เซี่ยเชียนฮวันรำพึงรำพัน

ถ้าช้ากว่านี้หน่อย เกรงว่าเฉิงกุ้ยเฟยคงแหกปากร้องตะโกน จากนั้นคนที่อยู่ข้างนอกก็จะวิ่งเข้ามา และพบว่าเซี่ยเหยียนกำลังลวนลามนาง