หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 336

ไข้สูงเช่นนี้ หากใช้วิธีในสมัยโบราณไม่อาจลดได้แน่นอน

แต่ในมือของเซี่ยเชียนฮวันตอนนี้ไม่มียาใดๆ แม้นางจะรู้ว่ากลั่นออกมาอย่างไรแต่ก็ทำไม่ทัน

วิธีเดียวที่ทำได้ก็คือ ใช้เข็มหยกดำ

แต่นางเพิ่งจะได้มันมา ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใช้อย่างไร หากผิดพลาดขึ้นมาอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตของเซียวเย่หลัน!

ในตำราทั้งเจ็ดเล่มหมอผีเขียนเอาไว้ว่า ยิ่งเป็นเข็มที่เก่งกาจเพียงใด แต่ละครั้งที่ใช้ ผู้เป็นหมอจะสูญเสียพลังมาก

เซี่ยเชียนฮวันไม่แน่ใจว่าความสามารถของตนจะสามารถต่อสู้กับแรงสะท้อนกลับของเข็มหยกดำได้หรือไม่

นางจึงไม่ได้ตัดสินใจโดยพลการ

เมื่อครู่นางไปขุดสมุนไพรมาจากป่าได้จำนวนไม่น้อย ลองไปต้มให้เซียวเย่หลันกินดูก่อน หากสามารถอาศัยพลังจากร่างกายของเขา โดยมียาสมุนไพรเหล่านี้มาช่วยแล้วทำให้อาการดีขึ้นได้เช่นนั้นก็คงจะดี

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง

เซี่ยเชียนฮวันเดินถือถ้วยยาตรงเข้ามาทางเซียวเย่หลัน พยุงเขาให้ลุกขึ้นแล้วพูดเบาๆ ว่า "เจ้ารีบดื่มนี่เขาไปเถิด ดื่มเข้าไปก็ไม่เป็นไรแล้ว"

แต่เนื่องจากสติของเซียวเย่หลันหลุดลอยไปแล้ว ต่อให้เซี่ยเชียนฮวันพยายามพยุงใบหน้าของเขาเอาไว้แล้วฝืนป้อนยาลงไป วินาทีต่อมายานั้นก็จะไหลออกมาจากมุมปากซีดเผือดของเขา

เซี่ยเชียนฮวันไม่รู้จะทำอย่างไร ลังเลอยู่สักครู่นางจึงเงยหน้าขึ้นจิบยาไปหนึ่งอึก

นางกอดเซียวเย่หลันไว้ หลับตาจูบไปที่ริมฝีปากของเขา เมื่อเปิดปากเขาออก นางก็ค่อยๆ ป้อนยาไปทางปากของเขา

เซียวเย่หลันค่อยๆ กางแขนออกแล้วกอดนางไว้เช่นกัน

ทั้งสองพัวพันอยู่ด้วยกัน ร่างกายและจิตใจสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของอีกฝ่าย บัดนี้ไม่อาจรู้ได้ว่ายาที่ดื่มเข้าไป มีรสหวานหรือรสขม

เซี่ยเชียนฮวันป้อนยาให้เขาจนหมดถ้วยอย่างทุลักทุเล

เมื่อเห็นยาหมดถ้วยแล้ว นางกลับรู้สึกเสียดายขึ้นในใจ และไม่อยากผละออกจากริมฝีปากของเซียวเย่หลันเลย

เซี่ยเชียนฮวันได้สติกลับคืนมา รู้สึกเขินอายกับความคิดนี้ของตน ใบหน้าของนางแดงเรื่อขึ้นทันที มือและเท้าก็ร้อนผ่าวท่าทางกระสับกระส่าย

ยาถ้วยนั้นมีผลเพียงชั่วครู่ ตอนนี้อาการจับไข้ของเซียวเย่หลันดูหนักขึ้น!

เขาสลบไสลไม่ได้สติ ริมฝีปากสั่นคลอนราวกับกำลังพึมพำบางอย่าง

เซี่ยเชียนฮวันโน้มกายเข้าไปแนบหูไปตรงปากของเขา "เจ้าอยากพูดกับข้าว่าอะไร?"

"ไป...นาง..."

อาจเป็นเพราะความคลุมเครือ ประกอบกับพิษร้ายที่เข้ากัดกินสติสัมปชัญญะ เซียวเย่หลันพึมพำคำออกมาไม่เป็นศัพท์ ฟังไม่ออกว่าเขาต้องการพูดอะไรกันแน่

เซี่ยเชียนฮวันก้มหน้าลงแล้วบีบมือเซียวเย่หลันอย่างแรง "เจ้าโง่ ตอนนี้จะฝากฝังอะไรคงเร็วไปหน่อย ข้าไม่ให้เจ้าตายง่ายๆ หรอก"

นางหยิบกล่องเล็กๆ ซึ่งใส่เข็มหยกดำเอาไว้ออกมา

เรื่องราวมาถึงตรงนี้นางคงต้องลองเสี่ยงดู!

ด้วยความสามารถของนางทางด้านการแพทย์และร่างกายของเซียวเย่หลันที่แข็งแกร่งเป็นเดิมทุน ประกอบกับโชคทั้งสามอย่างรวมกัน นางไม่เชื่อหรอกว่าจะเอาชนะชะตาสวรรค์ไม่ได้!