หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 337

ภายในเมืองหลวง

ณ ราชวัง

ฮ่องเต้กำลังนั่งรับฟังรายงานเกี่ยวกับพิธีศพของจ้านอ๋องโดยกรมพิธีการด้วยสีพระพักตร์เคร่งขรึม โดยนิ่งเงียบมิได้เอ่ยสิ่งใด

เมื่อเสนาบดีกรมพิธีการกล่าวรายงานจบแล้ว เขาก็โน้มกายรอรับคำสั่ง ยืนอยู่เนิ่นนานแต่กลับไม่ได้รับคำตอบใดๆ จากฮ่องเต้

"เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ"

องค์รัชทายาทกระซิบเตือน ฮ่องเต้จึงขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วกล่าวเบาๆ ว่า "ทำตามที่พวกเจ้าบอกเถิด จะต้องจัดให้ยิ่งใหญ่สมศักดิ์ศรี อย่าได้มีสิ่งใดผิดพลาด"

"พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท"

เสนาบดีกรมพิธีการราวกับยกภูเขาออกจากอก เขาไม่กล้าหยุดอยู่ต่อหน้าฮ่องเต้เนิ่นนานจนเกินไป รีบถอยออกทันที

เป็นไปไม่ได้ที่เหล่าขุนนางจะไม่กลัว

เพราะเมื่อวานนี้ ข้าหลวงบางคนปากไวกล่าวว่าให้ฮ่องเต้ทรงทำพระทัย กลับแลกมาด้วยความโมโห แล้วออกคำสั่งให้สังหารทายาทของพวกเขาเสีย ทำเอาบรรยากาศดูเยือกเย็นลงทันที

แม้ว่าฮ่องเต้จะไม่ได้แสดงออกถึงความรักทะนุถนอมเซียวเย่หลันเท่าไรนัก ส่วนจ้านอ๋องหรือเทพแห่งสงครามก็ได้รับหลังจากที่ เซียวเย่หลันทำสงครามชนะรบมาแล้ว จึงประทานให้เขาเพื่อที่จะได้ออกรบต่อไป

แต่ถึงอย่างไรก็เป็นพ่อลูกกัน

ในวันนี้เมื่อเซียวเย่หลันตายจากไป ฮ่องเต้จึงรู้สึกปวดร้าวพระทัย

"เหอปิ่งหยวน คืนนี้ข้าจะไปร่วมมื้ออาหารค่ำกับหมิงเฟย เจ้าไปบอกนางล่วงหน้าให้จัดเตรียม"

ฮ่องเต้ถอนหายใจออกมาแล้วยกมือเป็นสัญญาณ

เหอกงกงตอบรับ จากนั้นเหลือบมองไปดูองค์ชายรอง ก่อนจะกระซิบว่า "วันนี้เป็นวันคล้ายวันประสูติของเฉิงกุ้ยเฟย..."

"วันเกิดมีได้ทุกปี แต่บัดนี้หมิงเฟยต้องชอกช้ำใจเพราะสูญเสียโอรส ข้าควรที่จะไปอยู่เป็นเพื่อนนาง ทางด้านของกุ้ยเฟยฝากให้ฉงเออร์ดูแลให้ก็พอ"

องค์ชายรองพยักหน้า แต่รู้สึกไม่พึงพอใจเป็นที่สุด ทว่าเขาก็ทำอะไรไม่ได้

เพื่อการเฉลิมฉลองครั้งนี้ เขาและเฉิงกุ้ยเฟยจัดเตรียมงานไว้มากมาย ทั้งยังได้เชิญคณะละครขึ้นชื่อมาจากทางเจียงหนาน ตั้งใจจะใช้โอกาสนี้ถวายหญิงงามแห่งเจียงหนานให้แก่ฮ่องเต้ เพื่อที่จะได้ลดความโปรดปรานของหมิงเฟยลง เฉิงกุ้ยเฟย จะได้นั่งในตำแหน่งอย่างมั่นคง

องค์ชายรองหัวเราะออกมาหึๆ "สำนักหอดูดาวหลวงและอัครมหาเสนาบดีหลี่กล่าวว่านางเป็นดาวร้าย คาดว่าคงไม่ผิดเพี้ยน ดูเถิดเจ้าเจ็ดแต่งงานกับนางได้ไม่ถึงปี ก็ต้องถึงแก่ชีวิตแล้ว!"

"เซียวฉง ระวังคำพูดของเจ้าด้วย!"

องค์รัชทายาทตะโกนให้เขาหยุด

องค์ชายรองเหลือบตามองไป "เหตุใดองค์รัชทายาทจึงชอบเข้าข้างเซี่ยเชียนฮวันนัก หรือเห็นว่านางรูปงามจึงรู้สึกสงสารเป็นพิเศษ?"

องค์รัชทายาทที่ดูสุขุมอ่อนโยน บัดนี้กลับกล่าวขึ้นอย่างไม่เกรงใจว่า "เซียวฉง เจ้าอย่าได้คิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนตนเอง ตัวเจ้ามีจิตใจคิดไม่ซื่อ อย่าคิดว่าผู้อื่นจะเป็นดังนั้น”

"จิตใจคิดไม่ซื่อ? ฮะ ฮ่าๆ ข้าหรือ จะเป็นไปได้อย่างไร..."

องค์ชายรองถูกจี้จุด ทำให้โมโหเสียอยากกระทืบเท้าปัง เขาพูดไม่ออกในทันที

การที่เขาโมโหเกลียดแค้นเซี่ยเชียนฮวัน นั่นก็เป็นเพราะก่อนหน้านี้เขาต้องการจัดการนางจริงๆ แต่กลับผิดแผนถูกนางด่าทอเหยียดหยามไม่เท่าไร ยังต้องโดนลงโทษพร้อมกับเซียวหมิงเชียนด้วย

ความโกรธแค้นในครั้งนี้เขาเก็บไว้เนิ่นนานเหลือเกิน!