“เจ้าเจ็ด เจ้า เจ้า เกิดเรื่องใดขึ้นกับเจ้า เหตุใดไม่กลับมาเสียแต่แรก ทำเอาพวกเราคิดว่าเจ้าตายไปแล้วเสียอีก”
ซูอวี้เออร์เอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก
หากคนที่อยู่ตรงหน้านี้คือเซียวเย่หลัน แล้วผู้ที่อยู่ในโลงศพคือใคร??
หรือจะเป็นจริงตามที่เซี่ยเชียนฮวันพูด เป็นเพียงแค่ชาวซีเหลียงคนหนึ่ง?!
ให้ตายสิ
หากนำร่างของชาวซีเหลียงส่งเข้าไปในสุสานจักรพรรดิ คงเป็นเรื่องน่าขัน อับอายขายหน้าไปทั่วหล้าอย่างแน่แท้!
เซียวเย่หลันไม่ได้สนใจคำพูดของซูอวี้เออร์ เขาเดินเข้ามาข้างกายเซี่ยเชียนฮวัน แล้วใช้มีดตัดเชือกที่ข้อมือนาง
“เจ้า......”
เซี่ยเชียนฮวันนวดข้อมือของตน ขณะที่กำลังจะเอ่ยบางอย่างออกมา นางก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ท้องอย่างแรง!
นางเอามือกุมท้อง เหงื่อออกทั่วร่าง
ชั่วพริบตาเดียว นางก็รู้สึกว่าโลกกำลังหมุน ภาพตรงหน้ามืดลงเป็นลมไปในทันที...
เซียวเย่หลันเข้ามาอุ้มนางเอาไว้
“เซียวฉง หากลูกในท้องของเซี่ยเชียนฮวันเป็นอะไรขึ้นมา ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า”
เขามองไปทางซูอวี้เออร์
ซูอวี้เออร์ตัวสั่นสะท้าน รีบอธิบายว่า “ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า! เสด็จพ่อรับสั่งให้ข้าคุ้มกันเจ้าจนฝังร่างลงดิน ข้าเพียงเห็นแก่ฤกษ์งามยามดีที่วางไว้ สำหรับส่งโลงศพเข้าไปในสุสาน น้องสะใภ้เข้ามารั้งข้าเอาไว้อย่างบ้าคลั่ง ข้าจำต้องสั่งให้คนพาตัวนางออกไป!”
“ฝังร่างข้าลงดิน?” เซียวเย่หลันหัวเราะอย่างเย็นชา “หมายความว่าบัดนี้ข้าเป็นศพหรือ?”
“ในเมื่อเจ้ายังไม่ตาย เหตุใดไม่รีบกลับมา ทำเอาเสียทุกคนต่างเข้าใจผิด”
ซูอวี้เออร์พึมพำออกมา
ผู้ที่เป็นต้นเหตุให้คนใต้หล้าเกือบต้องหัวเราะเยาะเย้ยต้าเซี่ยก็คือเซียวเย่หลัน หาใช่ตัวเขา
องค์รัชทายาทหันม้ามาตะโกนว่า “รีบเข้าวังเถิด! เราควรรีบให้หมอหลวงตรวจดูอาการของน้องสะใภ้โดยเร็ว และทูลต่อเสด็จพ่อให้ทราบว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่!”
นับแต่ก้าวเข้ามาในเมืองหลวง ชีวิตอันแสนเรียบง่ายนั้นก็ห่างจากเขาไปเรื่อย ๆ
จากนี้ไป คงทำได้เพียงพบกันในฝัน
เซียวเย่หลันถอนหายใจออกมาเบา แล้วมองไปทางหมอหลวงที่เดินเข้ามาในห้องโถง เขาเอ่ยถามว่า “พระชายาจ้านอ๋องเป็นเช่นไรบ้าง?”
“ทูลท่านอ๋อง กระหม่อมได้ฝังเข็มแก่พระชายาอ๋องแล้ว บัดนี้ชีพจรของนางกลับมาเป็นปกติ แต่ต้องพักผ่อนมาก ๆ อย่าได้ถูกกระตุ้นอารมณ์อีกก็เป็นพอพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงโน้มกายตอบ
ฮ่องเต้ยกมือขึ้นโบก “เจ้าไปยังสำนักหมอหลวง ให้สาวรับใช้ต้มยาบำรุงครรภ์สักหน่อย นางเป็นลมไปง่าย ๆ เช่นนี้ คาดว่าร่างกายคงอ่อนแอทีเดียว”
ฮ่องเต้ตรัสว่าเซี่ยเชียนฮวันอ่อนแอ แท้จริงแล้วเขาต้องการชดใช้แก่นางบ้างเล็กน้อย
หากไม่ใช่เพราะเขาเชื่อในคำทำนาย กล่าวว่าต้องยึดคืนตำแหน่งพระชายาจ้านอ๋องของเซี่ยเชียนฮวัน นางคงไม่รีบร้อนจนเข้าไปรั้งขบวนฝังศพไว้เช่นนี้
“เจ้าเจ็ด เข้าถูกพิษร้ายแรงเช่นนี้ เหตุใดจึงรอดมาได้?” ฮ่องเต้หันกลับมาเอ่ยถาม
“มีคนช่วยลูกไว้พ่ะย่ะค่ะ”
เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...