หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 48

“เขามันก็แค่ไอ้เด็กเวรที่ไร้หัวใจ พร่ำพูดอยู่นั่นแหละว่าเด็กในท้องของเจ้าไม่ใช่ลูกของเขา ข้าโกรธเจียนตายแล้ว ข้าไม่มีคำพูดอะไรดีๆ จะพูดกับเขาแล้ว”

อันติ้งโหวโกรธจัดจนด่าสาดเสียเทเสีย

ฮูหยินอันติ้งโหวเห็นเซี่ยเชียนฮวันเอาแต่เงียบ จึงรีบส่งสายตาให้สามีตน “เวลานี้ฮวันฮวันต้องการพักผ่อน เรื่องเล็กเรื่องน้อยพวกนี้พวกเราค่อยตกลงกันทีหลังเถิดเจ้าค่ะ”

เซี่ยเชียนฮวันหลับตา พูดขึ้นว่า “ท่านพ่อท่านแม่เชิญกลับไปก่อนเถิดเจ้าค่ะ ข้ารับมือเองได้”

“เช่นนั้นเจ้าพักผ่อนดีๆ นะ อย่าไม่สบายใจเป็นอันขาด หากเจ้าคิดว่าอยู่เป็นคู่ต่อกันไปไม่ได้แล้ว ก็แค่กลับจวนโหวเรา อย่าไปทนอารมณ์ผู้อื่น”

ฮูหยินอันติ้งโหวแตะมือเซี่ยเชียนฮวัน ลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องไปพร้อมกับอันติ้งโหว

เซี่ยเชียนฮวันส่งพวกเขาด้วยสายตา สายตามองไปเห็นของบำรุงมากมายที่อยู่บนโต๊ะ เป็นของที่ท่านทั้งสองนำมาให้

สมกับเป็นพ่อแม่แท้ๆ เลย

สมมุติว่านางไม่ได้แต่งงานกับเซียวเย่หลันคนเวรตะไลผู้นี้ ตอนนี้นางคงใช้ชีวิตกินอยู่สุขสบายเป็นคุณหนูใหญ่

เสียดายที่ชีวิตไม่มีคำว่าสมมุติ

เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจ นวดไปที่ท้องน้อยเบาๆ หลับตานึกว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

จากนั้น

คนในบ้านอันติ้งโหวเดินออกไปยังไม่นาน จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก องครักษ์กลุ่มหนึ่งพุ่งตัวมาอย่างดุดัน

“เชิญพระชายาไปพบท่านอ๋องกับพวกกระหม่อมด้วย” ท่าทีของพวกเขานี้ ทำราวกับว่าเซี่ยเชียนฮวันเป็นนักโทษคนหนึ่งก็ไม่ปาน

อะไรที่ควรมาในที่สุดก็มาแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้ขัดขืน ยืนขึ้นอย่างว่าง่าย

หัวหน้ากลุ่มยังคงเป็นเย่ซิ่น

เขาอึกอักไปครู่หนึ่ง น้อมตัวยื่นมือไปพยุงตัวเซี่ยเชียนฮวัน พร้อมกล่าวเสียงทุ้มต่ำ “ท่านอ๋องเพียงโกรธชั่วครู่ พระชายาอย่าปิดบังเลยพ่ะย่ะค่ะ เพียงพูดความจริงกับท่านอ๋องก็พอ”

“ที่ข้าพูดล้วนเป็นความจริง เพียงแต่เขาไม่ยอมเชื่อ”

เซี่ยเชียนฮวันตอบเนิบๆ

ตอนนั้นอารมณ์นางว้าวุ่น ร่างกายก็เหน็ดเหนื่อย เพียงคิดว่าเป็นชาข้ามคืน จึงไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ

“เซียวเย่หลัน ข้าจะบอกเจ้าให้ ข้าเคยมีอะไรกับบุรุษเพียงคนเดียวคือเจ้า เจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม หากเจ้ายืนกรานจะสวมเขาให้ตัวเอง ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก”

เซี่ยเชียนฮวันกัดฟันพูดเน้นทุกคำ

เป็นเหมือนกับที่นางคาดไว้จริงๆ ด้วย จิตสังหารบนตัวของเซียวเย่หลันยิ่งอยู่ยิ่งเข้มข้นขึ้น

เขาไม่เชื่อคำพูดนางเลยสักนิด!

“แต่ก่อนข้าไม่อยากเอาความกับเจ้า แต่เจ้ากลับปล่อยให้ท้องเจ้ามีลูกชู้ หนำซ้ำยังอยากให้ข้ามารับบาปเป็นพ่อของเด็ก เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าสามหาวเกินไปแล้วกระมัง”

เซียวเย่หลันจ้องไปที่นาง เส้นเลือดในตาแดงก่ำ “เจ้าไม่ใช่สาวพรหมจรรย์แต่แรก เรื่องนี้ เจ้าคิดจะโกหกข้าต่อไปถึงเมื่อไหร่”

เซี่ยเชียนฮวันชะงัก

นางไม่ใช่สาวพรหมจรรย์?