หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 77

"เสี่ยวตง พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า"

เซี่ยเชียนฮวันสัมผัสได้ถึงความผิดปกติไป

ตอนนี้ฟ้ายังไม่มืด

ที่ถนนด้านนอกเต็มไปด้วยผู้คนคึกคัก

ตอนนี้ในใจของนางสัมผัสได้ถึงคำเตือนที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เสี่ยวตงยังคงยิ้มขึ้นด้วยความไร้เดียงสา “บ่าวจะไปจูงรถม้ามาเดี๋ยวนี้เพคะ"

หลังจากนั้นไม่นานรถม้าก็มาจอดอยู่ที่ประตูหอละคร

เซี่ยเชียนฮวันขึ้นรถม้าไปแล้วยกผ้าม่านขึ้นมอง เห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างในด้วยท่าทางผ่อนคลาย!

ชายผู้นั้นสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์ที่ดูน่ากลัวเป็นพิเศษ ขาของเขายกขึ้นเอนกายพิงมาที่เบาะ รังสีชั่วร้ายแผ่ซ่านออกมา

"พระชายาอ๋องเป็นอย่างไรบ้าง"

ชายหนุ่มหรี่ตาลงแล้วยิ้มขึ้น

เซี่ยเชียนฮวันจำได้ทันทีว่าเขาคือชายผู้สวมหน้ากากในคืนนั้น!"

นางเผยสีหน้าอันประหลาดใจออกมา ยังไม่ทันพูดสิ่งใดชายสวมหน้ากากผู้นั้นก็ดึงนางเข้าไป แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าที่ชุบด้วย ยาสลบปิดจมูกนาง

"อือ อือ......"

เซี่ยเชียนฮวันพยายามดิ้นรน

แต่ชายสวมหน้ากากผู้นั้นมีพลังล้นหลามและศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง พลังเพียงเล็กน้อยของนางไม่อาจต่อต้านเขาได้เลย

เขาโน้มตัวลงมาแล้วหัวเราะเบา ๆ ที่ข้างหูเซี่ยเชียนฮวันว่า “ข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่าข้าจะมาหาเจ้าอีก"

ให้ตายสิ เจ้าใช้วิธีการปกติมาหาข้าไม่ได้หรือ?

เซี่ยเชียนฮวันเบิกตากว้างมองเขา

นางทำได้เพียงส่งอารมณ์โกรธออกมาทางสายตา

แน่นอนว่าชายผู้สวมหน้ากากสังเกตได้ถึงความหงุดหงิดโมโหของ แต่เขาไม่สนใจ

"เพียงแค่เชื่อฟังข้า แล้วเจ้าจะไม่ทรมาน" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำทุ้ม

เซี่ยเชียนฮวันค่อย ๆ หมดสติไปหลังจากนั้น

ภาพสุดท้ายที่นางเห็นก่อนที่จะเป็นลงไปก็คือเสี่ยวตงเปิดผ้าม่านขึ้นมาและถูกชายหนุ่มตีจนสลบอย่างไร้ความปรานี

......

เสียงกองไฟปะทุดังขึ้นทำให้เซี่ยเชียนฮวันตื่น

เนื่องจากมีหน้ากากกั้นเอาไว้ นางจึงไม่เห็นใบหน้าชัดเจนของชายผู้นี้ สัมผัสได้ถึงเพียงความรู้สึกอันตรายที่แผ่ซ่านมาจากร่างกายของเขา

"เมื่อครู่ข้าตั้งใจปล่อยนางไปเพื่อให้นางไปแจ้งข่าวนี้กับเซียวเย่หลัน” ชายสวมหน้ากากเผยอมุมปากแล้วยิ้มขึ้น

"เหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนี้" เซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้วเอ่ยถาม

"นั่นเป็นเพราะข้าต้องการให้เจ้าเข้าใจว่าเซียวเย่หลันจะไม่มาช่วยเจ้า”

เขาหยิบกิ่งไม้กิ่งหนึ่งขึ้นมาเล่น

จากนั้นโยนเข้าไปในกองไฟ

เซี่ยเชียนฮวันชะงักลงเล็กน้อย นางมองกลับไปแล้วเอ่ยขึ้น "แม้ข้าจะไม่ใส่ใจว่าเซียวเย่หลันจะมาช่วยข้าหรือไม่......แต่ถึงอย่างไรข้าก็เป็นภรรยาของเขา เขาจะมาช่วยข้าแน่นอน แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เรื่องของชื่อเสียงหน้าตา"

"แล้วหากว่าซููอวี้เออร์เกิดป่วยหนักขึ้นในเวลานี้เล่า?"

ชายสวมหน้ากากหันไปมองนางด้วยกึ่งรอยยิ้ม

เซี่ยเชียนฮวันไม่รู้จะพูดอย่างไร

เขากล่าวด้วยความรู้สึกน่าตื่นเต้นว่า "ตอนนี้คนที่ไปบอกข่าวกับเซียวเย่หลันมีอยู่สองคน หนึ่งคือบ่าวรับใช้ของเจ้าชื่อว่าเสี่ยวตง นางจะบอกกับเซียวเย่หลันว่าเจ้าถูกคนร้ายลักพาตัวมา และจะบอกถึงสถานการณ์รวมทั้งสถานที่ด้วย"

"ส่วนอีกคนหนึ่ง ข้าเป็นคนส่งไปเอง พวกเขาจะบอกว่าซููอวี้เออร์ป่วยหนักและต้องการพบเขา"