หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี นิยาย บท 12

สาวสวยท่านนี้ คุณไม่สนใจผมเกินไปแล้ว”

หวางเส้าหลงโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินประโยคก่อนหน้านี้

ฉันเป็นถึงคุณชายผู้สูงส่งแห่งตระกูลหวาง สู้คนไร้ค่าอย่างหลินเฟิงไม่ได้ตรงไหน?

ถังหว่านพูดอย่างดูถูก “เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่สนใจคุณ”

มุมปากของหวางเส้าหลงกระตุก มือกำหมัดจนเส้นเลือดขึ้น

“คนสวย ผมบอกคุณตรง ๆ นะ นายนี่จนถึงตอนนี้แม้แต่งานจะทำยังไม่มีเลย”

“ไม่อย่างนั้นหลี่ฮุ่ยหรานคงไม่หย่ากับเขาหรอก”

“นอกจากหน้าตาที่พอไปวัดไปวาได้แล้ว เขาสามารถให้อะไรกับคุณได้บ้าง?”

ทันทีที่ได้ยินถังหว่านก็หันไปมองหลินเฟิง และชมว่า “คุณหลินขาดแค่เวลาเท่านั้น ฉันเชื่อว่าแค่ให้เวลาเขาสักหน่อย”

“ก้าวนำหน้าตระกูลหวางภายในหนึ่งเดือน ไม่ใช่เรื่องยากเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”

หวางเส้าหลงรู้สึกขบขันและหัวเราะเสียงดัง

หนึ่งเดือน เริ่มต้นจากศูนย์และก้าวนำหน้าตระกูลหวาง เป็นเรื่องที่เหลวไหลไร้สาระที่สุดในโลก

“คนสวยคุณนี่พูดจาได้ตลกจริง ๆ”

ถังหว่านยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่ได้ล้อคุณเล่นนะ งั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ?”

“ถ้าคุณหลินก้าวนำหน้าตระกูลหวางได้ภายในหนึ่งเดือน คุณจะต้องคุกเข่าลงและขอโทษฉัน”

หวางเส้าหลงหรี่ตาลงเล็กน้อย และเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที

“แล้วถ้าก้าวนำหน้าไม่ได้ล่ะ?”

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะคุกเข่าลงและขอโทษคุณ” ถังหว่านพูดอย่างไม่ร้อนใจ

“ได้ นั้นพวกเราก็ตกลงตามนี้เลย” หวางเส้าหลงตอบกลับทันที

กลัวว่าอีกฝ่ายจะเสียใจ

หลินเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อย และมองไปที่ถังหว่าน

ผู้หญิงคนนี้ชอบทำให้มีเรื่องจริง ๆ

เขาไม่อยากเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับการปะทะฝีปากของคนพวกนี้

เขาหันหลังกลับแล้วเดินไปที่ห้องจัดเลี้ยง

“คุณหลิน รอฉันด้วยสิคะ” เมื่อถังหว่านเห็นแบบนั้นก็รีบเดินตามเขาไปทันที

เธอคว้าแขนของหลินเฟิงมาควงไว้

“เมื่อกี้ฉันเดิมพันไว้ว่าคุณจะชนะ คุณต้องให้กำลังใจฉันบ้าง”

“ผมไม่สนใจที่จะเป็นเดิมพันของพวกคุณ หลินเฟิงกล่าวเรียบ ๆ

ถังหว่านพูดอย่างอ้อน ๆ “ถ้าอย่างนั้นคุณจะยอมทนเห็นฉันไปคุกเข่าต่อหน้าชายนิสัยไม่ดีคนนั้นหรอ”

มองไปแล้วยิ่งเหมือนกับคู่รักที่กำลังง้องอนกันอยู่

“หลินเฟิง ฉันอยากคุยกับคุณสักหน่อย” จู่ ๆ หลี่ฮุ่ยหรานก็พูดขึ้น

“เรื่องอะไร พูดเถอะ”

“พวกเราไปคุยกันตามลำพังได้ไหม? แค่พวกเราสองคน”

หลินเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา “ตามลำพังงั้นหรออย่าเลย เดี๋ยวจะถูกคนอื่นนินทาเอาได้”

พูดจบ เขาก็เดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง

“คุณ...”

หลี่ฮุ่ยหรานคิดไม่ถึงว่าเขาจะเมินเฉยต่อเธอถึงเพียงนี้

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอขอให้เขาช่วยอะไรแม้เพียงเล็กน้อย เขาก็จะพยายามทำตามคำขอของเธออย่างสุดความสามารถ

ถังหว่านยิ้มอย่างมีเลศนัย “ดูเหมือนว่าคุณหลินจะไม่อยากคุยกับคุณนะ!”

“คุณหลี่ควรไปให้ความสนใจกับโครงการของตระกูลถังเถอะค่ะ อย่าไปสนใจความคิดของคุณหลินเลย”

หลี่ฮุ่ยหรานกัดฟันพูด “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”

ถังหว่านล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า เผยให้เห็นรอยยิ้มที่มั่นใจ

“ฉันแค่กังวลว่าตระกูลหลี่ของพวกคุณจะไม่สามารถคว้าโครงการของตระกูลถังมาได้ และเมื่อถึงตอนนั้นคุณจะขายหน้า”

หลังจากที่ถังหว่านพูดจบ เธอก็หันหลังกลับและเดินตามหลินเฟิงไป

มองดูด้านหลังของทั้งสองคนที่จากไป

หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกผิดหวังลึก ๆ ในใจอย่างมาก

กำมือทั้งสองข้างแน่น ไม่ยอมปล่อย

ตั้งแต่ต้นจนจบ หลินเฟิงไม่ได้หันมาสบตาเธอตรง ๆ เลยสักครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่คิดที่จะอธิบายเกี่ยวกับผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาให้เธอฟังเลยด้วยซ้ำ

หรือว่าเขาลืมความรู้สึกตลอดสามปีที่ผ่านมาหมดแล้วจริง ๆ?

หวางเส้าหลงที่ตอนนี้เดินเข้ามาด้วยความพอใจอย่างมาก

“ฮุ่ยหรานคุณไม่ต้องกังวล หลังจากนี้หนึ่งเดือน ผมจะให้ผู้หญิงคนนี้คุกเข่าและขอโทษคุณ”

เวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งเดือน อยากจะก้าวนำหน้าตระกูลหวาง? เป็นฝันของคนโง่เท่านั้นแหละ

หลี่ฮุ่ยหรานกลับไม่ได้พูดอะไรในครั้งนี้

เธอกลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นแปลก ๆ

ท่าทางเย็นชา และรอยยิ้มที่มั่นใจนั้นยังคงติดอยู่ในใจของหลี่ฮุ่ยหราน

ในสถานการณ์แบบนี้ ฉันไม่มีอารมณ์จะมาใจเย็นขนาดนั้น

ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่กิ๊กของหลินเฟิงจริง ๆ หรอ?

“ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเท่าไร”

โรงแรมเทียนอวี่ ณ ห้องจัดเลี้ยงอัมพร 1

ในเวลานี้ภายในงานเลี้ยงมีนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงจำนวนไม่น้อยถยอยเข้ามา

ในฐานะที่ถังหว่านเป็นคนสำคัญหลักในงานเลี้ยงนี้ทำให้เธอไม่สามารถอยู่กับหลินเฟิงได้ตลอดเวลา

“คุณหลิน กรุณานั่งรอก่อนสักครู่ ฉันขอไปรับแขกคนอื่นก่อน”

หลินเฟิงพยักหน้า “คุณตามสบายเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงผม”

เขานั่งบนเก้าอี้ และเริ่มตักอาหารบนโต๊ะกินด้วยตนเอง

เขาไม่รู้จักเถ้าแก่ใหญ่เหล่านี้เลยสักคน และก็ไม่จำเป็นที่จะต้องคุยกับพวกเขา

ในเวลานี้ หลี่ฮุ่ยหรานกับอีกสองคนก็เดินเข้ามาในงานเลี้ยง

เถ้าแก่หลายคนเมื่อเห็นดังนั้นก็หยิบแก้วไวน์เดินเข้าไปห้อมล้อมทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน