หลี่เหวินเชาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย พูดเสียงดังว่า “คนกากๆอย่างคุณกล้ามาชี้นิ้วสั่งผมเหรอ”
“วันนี้กูต้องให้บทเรียนมึงแทนพี่สาวกู”
หลินเฟิงเตะท้องของเขาด้วยขาเดียว
หลี่เหวินเชาบินออกไปเหมือนโดนระเบิด
“อา”
แฟนสาวตัวเล็กของหลี่เหวินเชากลัวจนหน้าซีด
วิ่งโซซัดโซเซไปยังข้างๆของหลี่เหวินเชา ถามด้วยความกลัว ที่รัก คุณเป็นอย่างไรบ้าง”
สีหน้าถังหว่านมีรอยยิ้มที่เย็นชา
เด็กชายคนนี้กล้าต่อสู้กับหลินเฟิงด้วย ช่างกล้าหาญเกิน
แต่สิ่งที่เธออยากรู้อยากเห็นมากคือ หลี่ฮุ่ยหรานที่หลินเฟิงพูดถึงเป็นใคร
“ไอเหี้ย”
หลี่เหวินเชาใบหน้าบิดเบี้ยว ที่ท้องมีความเจ็บปวดที่รุนแรง รู้สึกลําไส้เกือบจะถูกเตะจนด้วย
ดวงตาที่มืดมนจ้องไปที่หลินเฟิง “คุณ...คุณกล้าเตะผมเหรอ”
หลินเฟิงใจเย็นลง “แต่ก่อนคือเห็นแก่พี่สาวคุณ ผมจึงไม่ได้จริงจังกับคุณ”
“ตอนนี้ผมไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลหลี่อีกต่อไปแล้ว หากคุณยังกล้าหยาบคายต่อหน้าผมแบบนี้อีก ผมจะเอาคุณตาย”
มองดูสายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตของหลินเฟิง
หลี่เหวินเชาสั่น คําสบถที่อยากจะพูดถูกกลืนลงไป
หันหน้ามองไปที่ถังหว่านและตะโกน “นี่คุณมาทำอะไร กูมาใช้บริการที่นี่ถูกคนทำร้ายคุณในฐานะผู้จัดการล็อบบี้ก็แค่มองดูเฉยๆเหรอ”
ถังหว่านอึ้งสักพัก แล้วก็ส่ายหัวอย่างหมดหนทาง
ตัวเธอเองดูเหมือนผู้จัดการล็อบบี้มากจริงๆเหรอ
ในเมื่อเป็นอย่างนี้ก็ลองทำเป็นผู้จัดการล็อบบี้สักครั้งดีกว่า
เขาโบกมือ
ฉินอิ๋งเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมา พาหลี่เหวินเชาออกไป
“พวกคุณทำอะไรอยู่ ปล่อยผมนะ กูเป็นนายน้อยของตระกูลหลี่นะ”
หลี่เหวินเชาโกรธมาก ตะโกนเสียงดัง “กูไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่ พวกแกค่อยดูสิ”
ถังหว่านพูดอย่างดูถูก “ตระกูลหลี่อะไร ถึงแม้คุณปู่ของตระกูลคุณกำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉันก็ต้องเกรงใจมากๆ”
“นับว่าคุณเป็นใคร เอาเขาออกไปทิ้ง”
พนักงานรักษาความปลอดภัยทิ้งหลี่เหวินเชาออกไปนอกประตูของโรงแรมโดยตรงเหมือนทิ้งขยะ
หลี่เหวินเชาล้มลงย่างน่าสังเวช
ถังหว่านออกคำสั่งต่อทุกคนว่า “ต่อไปนี้หากผู้ชายนี้ยังมาสร้างปัญหาอีก ก็เตะเขาออกไปเลย”
“คุณหลิน เรื่องเมื่อกี้ฉันขออภัย ฉันรับรองว่าต่อไปจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก”
หลินเฟิงส่ายหัว “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ”
“ฉันพาคุณหลินไปที่ห้องดีกว่าค่ะ”
ถังหว่านพาหลินเฟิงเข้าไปในลิฟท์
หลังจากส่งเขาเข้าห้องด้วยตัวเอง และได้รายละเอียดการติดต่อของหลินเฟิงเรียบร้อยแล้วเธอกับฉินอิ๋งก็ออกไป
หลินเฟิงยืนอยู่ที่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มองเห็นทิวทัศน์เจียงโจวทั้งหมด
ไม่คิดว่าสามปีสั้นๆ ในที่สุดตัวเองกับหลี่ฮุ่ยหรานก็แยกทางกันแล้ว
ไม่ว่ายังไงตัวเองก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายของอาจารย์แล้ว
ต่อมาก็ควรมองอนาคต และบรรลุการวางแผนของตัวเอง
ในขณะนี้มีสายหนึ่งโทรเข้ามา
หลินเฟิงหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ไม่คาดว่าผู้ที่ติดต่อมาที่แสดงบนหน้าจอนั้นจะเป็นคุณปู่ของตระกูลหลี่ หลี่ไห่ซาน
เขากำลังลังเลไม่รู้ว่าจะรับหรือไม่รับสายดี
หลินเฟิงก็ไม่แน่ใจว่าคุณปู่ได้ยินข่าวที่ตัวเองหย่ากัยหลี่ฮุ่ยหรานหรือไม่
ลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดหลินเฟิงก็รับสาย
ไม่ว่าคนอื่นของตระกูลหลี่จะดูถูกเขาอย่างไร
อย่างน้อยคุณปู่หลี่ก็ถือว่าเขาเป็นหลานเขยมาตลอด
“ฮัลโหล ว่ายังไงครับ”
เสียงหัวเราะที่สดใสของคุณปู่หลี่ดังขึ้นจากปลายสาย “ฮัลโหล เสี่ยวเฟิง คุณอยู่ที่ไหน”
“ผม อยู่....ข้างนอกครับกำลังจัดการธุระบางเรื่อง คุณปู่มีอะไรไหมครับ”
ฟังน้ำเสียงคุณปู่ ดูเหมือนยังไม่รู้เรื่องที่ตัวเองหย่ากับหลี่ฮุ่ยหราน
เขาก็ไม่ได้พูดตรงๆ
“งั้นเหรอ คืนนี้คุณกับฮุ่ยหรานก็มาทานข้าวที่บ้านปู่สิ ปู่มีข่าวดีจะบอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี