หลินเฟิงเพิ่งเดินออกจากประตูใหญ่ของตระกูลถัง โรลส์-รอยซ์คันหนึ่งขับมาจากข้างหลังและจอดอยู่ข้างๆเขา
ประตูรถเปิดออก ถังหว่านเดินลงมา “บ้านคุณหลินอยู่ที่ไหนคะ ให้ฉันไปส่งไหม”
หลินเฟิงคิดสักพักแล้วถอนหายใจ “ตอนนี้ไม่มีที่อยู่ คิดว่าจะพักที่โรงแรม”
ตัวเขาเองอยู่ที่เจียงโจวไม่ได้ซื้อบ้านไว้เลย เมื่อหย่ากับหลี่ฮุ่ยหรานแล้วเขาก็จะไม่กลับไปตระกูลหลี่อีก
“อึม...”
ถังหว่านอึ้ง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเยอะ “นี่พอดีเลย ตระกูลถังเรามีโรงแรมห้าสิบกว่าแห่งในเจียงโจว”
“ให้ฉันจัดการให้คุณหลินเถอะ เมื่อเสวียนหลิงโสมถึงแล้ว ก็พอดีส่งไปให้คุณเลย”
“ก็ได้”
หลินเฟิงคิดไปคิดมาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร
เขานั่งที่เบาะข้างหลังกับถังหว่าน ฉินอิ๋งเป็นคนขับรถ
เมื่อถึงประตูเขตวิลล่า ฉินอิ๋งก็จอดรถ
“เกิดอะไรขึ้น”ถังหว่านถาม
“ข้างหน้ามีรถคันหนึ่ง ไม่รู้ทำไมช้า”ฉินอิ๋งบ่น
หลินเฟิงมองไปข้างนอกผ่านหน้าต่างรถ เห็นมีชายสวมชุดสูทคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูห้องรักษาความปลอดภัย
“แจ้งคุณปู่ถัง ว่าหวางเส้าหลง นายน้อยของตระกูลหวางในเจียงโจวขอมาเยี่ยม”
พูดจบก็เอาเงินสดก้อนหนึ่งยื่นให้พนักงานรักษาความปลอดภัย
พนักงานรักษาความปลอดภัยพอเห็นแบบนี้ก็พูดอย่างเคารพว่า “ท่านรอสักพัก ผมจะรีบไปแจ้งคุณปู่ถังทันที”
หลินเฟิงพอได้ยินว่าเป็นหวางเส้าหลง เขาก็หรี่ตามองดูอย่างรอบคอบ
ในขณะนี้ฉินอิ๋งพูดว่า “ดูเหมือนว่าจะมาหาคุณปู่”
ถังหว่านพูดเบาๆว่า “ไม่ต้องสนใจพวกเขา”
สักพักหวางเส้าหลงก็ขึ้นไปบนรถ เห็นได้ชัดว่าได้รับอนุญาตจากคุณปู่แล้ว
พนักงานรักษาความปลอดภัยก็อนุญาตให้รถเขาเข้ามา
ที่นั่งข้างๆของหวางเส้าหลงมีผู้หญิงสวยหนึ่งคนนั่งอยู่ นั้นก็คือหลี่ฮุ่ยหราน
“ฮุ่ยหราน คุณวางใจเถอะ ครั้งนี้ผมได้นำเอาเห็ดหลินจือร้อยปีมาฝาก ได้ยินว่าคุณถังป่วยหนักอยู่บนเตียง”
หวางเส้าหลงพูดอย่างมั่นใจ “ครั้งนี้พวกเราได้เอาสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์มาให้เขา คุณปู่ถังจะต้องช่วยคุณเอาโครงการพัฒนาเขตซีเฉิงไว้แน่นอน”
หลี่ฮุ่ยหรานที่นั่งอยู่ที่นั่งข้างๆโล่งใจ และยิ่งรู้สึกซาบซึ้งใจกับหวางเส้าหลงมาก “คุณหวาง ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมาก”
หลังจากได้ยินข่าวที่จ้าวเทียนหวาหยุดความร่วมมือ เธอก็เอาแต่หน้านิ่วคิ้วขมวด
ไม่คิดว่าในเวลาที่สําคัญ คาดไม่ถึงว่าหวางเส้าหลงจะยอมเป็นสื่อให้เธอติดต่อกับตระกูลถัง
และยังซื้อเห็ดหลินจือร้อยปีราคาแพงมา และมอบให้ในนามของเธอ
นี่เป็นความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่มาก
“ฮุ่ยหราน คุณไม่ต้องเกรงใจนะ”
หวางเส้าหลงภาคภูมิใจมาก
“ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน ก็ควรช่วยกันนะ”
ดวงตาของหลี่ฮุ่ยหรานมีน้ำตาคลอ อดไม่ได้ที่จะซาบซึ้งใจ
ดูความกล้าหาญของคุณหวาง คุณนี่ช่างเป็นเพื่อนแท้จริงๆ
ทุกครั้งที่ตัวเธอเองเจอปัญหา คุณหวางก็เป็นคนแรกที่มาช่วยทันที
เมื่อเปรียบเทียบแล้ว คนรอบตัวที่ที่เธอรู้จักกลับตรงกันข้ามมาก
ที่คุณแม่ให้เธอหย่ากับหลินเฟิงอาจเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง
หวางเส้าหลงไม่คิดว่าเป็นการเสียเวลา รีบไปวิลล่าของคุณปู่ถัง
ในระหว่างที่รถสองคันขับมาเจอกันกัน สายตาของหลี่ฮุ่ยหรานมองออกไปข้างนอก
เธออึ้งไปทันที คนที่นั่งอยู่ในรถคันนั้น.....เหมือนจะเป็นหลินเฟิง
“ทำไม”หวางเส้าหลงรีบถาม
“เมื่อกี้ คนที่อยู่ในรถคันนั้น....เหมือนจะเป็นหลินเฟิง”หลี่ฮุ่ยหรานพูดด้วยเสียงเบา
“ฮ่า ๆ ๆ...”
หวางเส้าหลงหัวเราะ “ฮุ่ยหราน คุณอย่ามาล้อล้อเล่นนะ”
“ที่นี่คือเขตวิลล่ายู่หรงซานจวง คนกากๆอย่างสามีเก่าคุณมีสิทธิ์อะไรมาพักที่นี่ล่ะ”
หลี่ฮุ่ยหรางมองไปนอกหน้าต่าง เห็นด้วยคําพูดของหวางเส้าหลงมาก
เมื่อกี้ตัวเธอเองก็ดูเพียงครั้งเดียว มองหน้าคนนั้นไม่ค่อยชัดเจน
น่าจะแค่หน้าคล้ายๆมั้ง....
ในเวลานี้ ฉินอิ๋งได้ขับรถมาถึงโรงแรมเทียนอวี่ซึ่งเป็นโรงแรมที่หรูหราสุดในเจียงโจว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี