หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 126

ธนพัตเปลี่ยนไปแล้ว เริ่มติดตามชีวิตความเป็นส่วนตัวของเขาแล้ว?

เมธาวินยืนครุ่นคิดอยู่ตรงนั้น 

ชรัณได้ผลักหลังของเขาไปทีหนึ่ง ให้เขารีบตอบคำถามของธนพัต

เมธาวินได้สติ ในที่สุดความคิดก็ปะติดปะต่อกันได้แล้ว

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวตอบ “ผู้หญิงที่ถูกวางยา? ไม่มีทาง ผู้หญิงแบบนี้ผมไม่มีทางแตะต้อง อย่างน้อยฉันก็เป็นผู้ชายสง่า ร่ำรวยเงินทอง รอบข้างมีสาวงามตั้งเท่าไหร่ที่เต็มใจอยากซบเข้ามาในอ้อมกอดผม ทำไมฉันจะต้องลงมือผู้หญิงที่ไม่เต็มใจด้วย ใช่ ฉันยอมรับว่าผมเป็นพ่อพวงมาลัย ดื่มเหล้าไม่เก่ง แต่ว่าความหล่อของฉันก็ไม่เบาเลยนะ!”

ด้วยฐานะและหน้าตาของเมธาวิน เขาไม่มีความจำเป็นที่จะไปทำมิดีมิร้ายต่อผู้หญิงที่ถูกวางยาจริง และเขาก็ไม่น่าจะเป็นคนแบบนั้น แต่ถ้าหากเขาดื่มเหล้าจนเมาล่ะ ดื่มจนไม่มีสติ หรือบางทีอาจจะเข้าผิดห้องล่ะ

ธนพัตถามอย่างแข็งกร้าว “นายคิดให้ดีก่อนที่จะตอบผม นายไม่เคยดื่มเหล้าจนเมาแล้วกลายเป็นสัตว์ร้ายเลยเหรอ”

เมื่อเผชิญกับคำถามที่จริงจังของธนพัต เมธาวินจึงตระหนักถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ คนเดียวที่เขาสามารถคิดเชื่อมโยงถึง ตอนนี้ก็เห็นจะมีแต่สาริศาเท่านั้น ที่สามารถทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ได้

เมธาวินยังคงถูกมัดไว้ ยืนแล้วถามขึ้น “ผู้หญิงที่นายบอกว่าถูกวางยา อย่าบอกนะว่าเป็นสาริศาพี่สะใภ้ของฉันนะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

ธนพัตไม่ตอบ ด้วยหน้าตาของสาริศา ฉับพลันทำให้เขาไม่รู้จะพูดอย่างไรดี เริ่มพูดจากตรงไหน อีกอย่าง เขาเองก็ไม่อยากจะเอ่ยถึงธีภพคนนี้ด้วย

ชรัณเห็นดังนั้น จึงได้แทรกเข้ามาช่วยธนพัตอธิบายให้กับเมธาวิน

ชรัณกล่าวสั้น ๆ กับเมธาวินว่า สาริศาประสบเคราะห์ร้ายตอนที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยเมื่อสองปีก่อน

เมธาวินได้ยินดังนั้นก็ตกใจช็อก ขณะเดียวกันก็รู้สึกเห็นใจผู้หญิงคนนี้  ไอ้บ้าเอ๊ย ใครมันบ้าและชั่วช้าเช่นนี้ ถ้าเขารู้เขาจะต้องไม่ปล่อยไอ้สารเลวนั่นอย่างแน่นอน!

ชรัณกล่าวว่าธนพัตได้ให้เขาไปสืบเรื่องที่สาริศาถูกวางยาเมื่อสองปีก่อนมาโดยตลอด และเขาก็ได้สืบย้อนไปถึงคืนนั้นและห้องนั้นของโรงแรมเซ็นจูรี่

แผนกต้อนรับของโรงแรมได้ให้เบาะแสที่สำคัญกับชรัณ

เช้าวันที่สองหลังเหตุการณ์เกิดขึ้น พนักงานกำลังทำความสะอาดห้องนั้นได้เจอกับผ้าเช็ดหน้าที่ปักด้วยเครื่องหมาย “M” ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นเหมือนกับผืนที่เมธาวินตัดขึ้นมามาก

ชรัณยิ้มพร้อมกล่าวขอโทษ “ดังนั้น คุณเมธาวินครับ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ที่ใจร้อนมัดคุณไว้ เนื่องด้วยคุณคือผู้ที่น่าสงสัยมากที่สุด”

เมื่อฟังอธิบายที่สมเหตุสมผลของชรัณ เมธาวินก็พยักหน้ารัว ๆ พร้อมกล่าวขึ้น “ไม่เป็นไร อันนี้เข้าใจได้ ๆ เข้าใจว่าเป็นหน้าที่ของนาย ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นเป็น ……”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เมธาวินจู่ ๆ ก็หยุดชะงักขึ้น เขาหันไปมองธนพัต ทั้งโมโหทั้งหงุดหงิด! หรือว่าที่ก่อนหน้านี้โรงงานผ้าเช็ดหน้าของเขาถูกซื้อและปิดตัวลงอย่างกะทันหันโดยไม่ทราบสาเหตุ จนทำให้เขาเสียหายอย่างหนัก ความจริงแล้วธนพัตชักใยอยู่เบื้องหลัง?

คิด ๆ แล้วก็คงจะเป็นอย่างนั้น มีเพียงธนพัตเท่านั้นที่มีความสามารถนี้ ลงมือกับโรงงานผ้าเช็ดหน้าของเขาในระยะเวลาเพียงสั้น ๆ ตอนนี้เห็นทีว่าหาตัวคนบงการที่อยู่เบื้องหลังเจอแล้ว!

ในเมื่อไม่ใช่เมธาวิน อย่างนั้นผ้าเช็ดหน้านี้เป็นของใคร

ชรัณก็ได้ถามตามขึ้น “ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นล่ะ ผ้าเช็ดหน้าที่สั่งทำพิเศษโดยปักเครื่องหมาย“M”นั่นล่ะ นั่นผลิตโดยโรงงานของนายนะ และก็เป็นตัวอักษร M ชื่อตัวอักษรแรกของนายนะ”

ฮะ? นี่แม้แต่ชรัณก็เริ่มสอบสวนเขาแล้วเหรอ นี่พวกเขาเห็นเขาเป็นผู้ต้องสงสัยตั้งนานแล้ว นี่ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน

เมธาวินกล่าว "ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นค่อนข้างคล้ายกับของฉันก็จริง ตัวอักษร M หมายถึงเมธาวินอย่างเดียวแค่นั้นเหรอ บางทีอาจจะเป็นมะม่วง แมน แมค มิ้งค์ ฯลฯ ก็ได้ ตัวอักษรนี้สื่อความหมายอย่างอื่นตั้งเยอะแยะ! นี่มันบ่งชี้อะไรไม่ได้เลย"

ธนพัตกล่าวตำหนิเมธาวินด้วยเสียงต่ำ ๆ “นายอย่ามาเล่นลิ้น นายรู้ความสามารถของฉันดี ไม่เพียงแต่สามารถปิดโรงงานผ้าเช็ดหน้าของนายได้! เมธาวิน ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นถ้าไม่ใช่ของนาย แล้วนายรู้ไหมว่าเป็นของใคร”

นานแล้วที่ไม่เคยเห็นธนพัตเป็นห่วงผู้หญิงคนหนึ่งแบบจริงจังเช่นนี้ เมธาวินอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ

ธนพัตในอดีต ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตด้วยการสวมหน้ากาก ไม่จำเป็นต้องใช้รถเข็นปกปิดความสามารถของตัวเอง เขาร่าเริง มีความสุข เต็มไปด้วยแสงจรัสเจิดจ้า เป็นเวลากับประสบการณ์ที่เปลี่ยนแปลงตัวเขา

วันนี้เมื่อสาริศาเดินเข้ามาในชีวิตของเขา ธนพัตก็กลายเป็นคนที่มีชีวิตชีวาขึ้น

ธนพัตเห็นความสำคัญของผู้หญิงคนนี้ ด้วยมิตรภาพ เมธาวินก็จะต้องตอบตามความเป็นจริง และช่วยเหลืออย่างเต็มที่

เมธาวินตอบกลับเขา “ฉันมีผ้าเช็ดหน้าตั้งมากมายหลายผืน แต่ละปีได้ส่งมอบให้กับเพื่อนฝูงและลูกค้าที่สำคัญ แต่ว่าที่ส่งมอบให้นั้นก็ล้วนสนิทกับฉัน ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น สำหรับผ้าเช็ดหน้าเมื่อสองปีก่อน เรื่องนี้นายต้องให้ฉันกลับไปคิดดูดี ๆ ก่อน ไปสืบค้นก่อน ธนพัตนายวางใจได้เลย เรื่องของนายก็คือเรื่องของฉัน ฉันจะต้องช่วยนายสืบเรื่องผ้าเช็ดหน้านี้ แล้วทำให้เรื่องราวผ้าเช็ดหน้านั้นกระจ่างชัดเจน!”