หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 153

สาริศาตกใจ พูดว่า “กระโปรงเจ้าหญิงเหรอชุดกระโปรงเจ้าหญิงอะไร”

ไรยาหัวเราะเยาะ พูดว่า “อย่ามาเสแสร้ง สาริศา เธอมันช่างสูงส่งขี้ลืมขนาดไหน”

สาริศาลืมไปแล้ว เธอไรยาจำได้แม่นยำ

ไรยาพูดอย่างไม่พอใจว่า “ตอนเด็กๆ ฉันซื้อกระโปรงดิสนีย์แบบลิมิเต็ดเอดิชั่นที่สวยมากๆ หนึ่งตัว เธออิจฉาฉัน มีครั้งหนึ่งพวกเราออกไปเที่ยวกันหมด ดังนั้นเธอก็เลยจงใจทำให้มันขาด! เรื่องสกปรกพวกนี้ เธอลืมแล้วเหรอ แต่ฉันจำได้แม่นเลย!”

สาริศาคิดอยู่นานมาก ถึงจะนึกออก เหมือนว่าจะมีเรื่องแบบนี้จริงๆ

ตอนที่สาริศายังเป็นเด็กน้อย มีครั้งหนึ่งกันยาป่วย ไม่สามารถดูแลเธอได้ ดังนั้นจึงเอาสาริศามาฝากไว้กับสุวิทย์ ให้สุวิทย์ดูแลเธอแทนชั่วคราว

มีวันหนึ่งไรยากลับมาบ้านด้วยความดีใจมาก ในมือมีชุดกระโปรงเจ้าหญิงดิสนี่ย์แบบลิมิเต็ดเอดิชั่นตัวหนึ่งในมือ สวยมากเป็นพิเศษ  สาริศาไม่เคยเห็นชุดกระโปรงที่สวยขนาดนี้มาก่อน เธออิจฉามาก

ในใจเด็กผู้หญิงทุกคนล้วนชอบเจ้าหญิง ตอนเด็กๆสาริศาเองก็ฝันอยากเป็นเจ้าหญิง

สาริศาพูดกับไรยาว่า อยากจะขอยืมใส่ชุดกระโปรงเจ้าหญิงสักครั้ง แต่ไม่ว่าพูดอย่างไรไรยาก็ไม่อนุญาต ยังด่าว่าสาริศาว่านังตัวดีไม่คู่ควรกับชุดกระโปรงเจ้าหญิงเลย น่าจะไปใส่ชุดขอทาน ขอข้าวกินมากกว่า!

สาริศาเสียใจมาก กลับห้องไปคนเดียว อาหารเย็นก็ไม่กิน

แต่ว่า สาริศาก็ยังคงชอบชุดกระโปรงเจ้าหญิงชุดนั้นมาก ดังนั้น พอดีตอนนั้น ไรยาออกไปเที่ยวกับครอบครัว เธอถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวเธออยากจะแอบลองใส่ชุดกระโปรงเจ้าหญิง

แค่ครั้งเดียว หลังจากใส่แล้ว ก็จะรีบเปลี่ยนชุดคืนกลับไปอย่างรวดเร็ว

แบบนี้ต่อให้ผีสางเทวดาก็ไม่มีทางรู้ได้

ดังนั้นในวันนั้น สาริศาจึงแอบสวมชุดกระโปรงเจ้าหญิงที่สวยงามชุดนั้น วิ่งไปบนถนนคนเดียว บนถนนไม่มีใครเลย เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเข้าไปอยู่ในโลกของเทพนิยายที่ไร้ผู้คนอย่างนั้น ตื่นเต้นอย่างมาก นั่นคือวันที่เธอมีความสุขมากวันหนึ่ง

แต่ทว่า……ต่อมาเหมือนจะเกิดเรื่องอะไรสักอย่าง ทำให้เธอทำชุดกระโปรงขาด หลังจากไรยากลับมาก็โมโหมาก ให้สุวิทย์กับโศภิตาทำโทษเธออย่างโหดร้าย

สาริศาขมวดคิ้วเล็กน้อย

เพราะว่าเป็นเรื่องที่นานมากแล้วจริงๆ ทั้งยังไม่ใช่เรื่องที่มีความสุขอะไร เธอจึงไม่อยากจำใส่ใจ ดังนั้นตอนนี้ความทรงจำจึงเลือนรางมากเป็นพิเศษ ถ้าไม่ใช่เพราะไรยาเอ่ยขึ้นมา เธอก็แทบจะจำไม่ได้แล้ว ตอนนี้นึกย้อนกลับไปก็จำรายละเอียดส่วนใหญ่ไม่ได้

อย่างเช่น สาเหตุที่ชุดกระโปรงขาด

สาริศายังพยายามนึก จู่ๆไรยาก็เอ่ยขึ้นมา ขัดจังหวะความคิดของเธอ

“สาริศา! เธออย่าคิดว่าเธอไม่พูดอะไร ก็จะปฏิเสธเรื่องนี้ได้! เธอมันก็เป็นนังตัวดีที่มีความอิจฉาริษยามาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็ยิ่งเก่งกล้าสามารถ จะแย่งผู้ชายของฉัน! แล้วยังทำบานล้มละลายอีก ในโลกนี้ทำไมถึงได้มีผู้หญิงที่ร้ายกาจอย่างเธอได้นะ!”

ในที่สุดสาริศาก็หมดความอดทน โต้กลับว่า “ฉันเคยบอกแล้ว ฉันไม่สนใจของของเธอ ชุดกระโปรงเจ้าหญิงขาดไปแล้ว ฉันขอโทษด้วยจริงๆ แต่ไม่ได้จงใจทำแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนั้น เธอก็ไม่ได้ปล่อยฉัน ไม่ใช่ให้ฉันล้างจานอยู่ที่บ้านเธอตั้งหลายวันเหรอ ไรยา เรื่องของตระกูลธราภักดิ์คราวนี้ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับฉัน”

แม้ว่าสาริศาจะไม่ยอมรับ แต่ไรยาก็ยังรู้สึกว่าเรื่องที่บริษัทถูกปิดเพื่อตรวจสอบนี้ จะต้องเกี่ยวข้องกับเธอแน่นอน

แต่เธอไม่อยากพูดอะไรกับไรยามาก ดังนั้นจึงไม่สนใจไรยาอีก แต่ไปจากบ้านตระกูลตระกูลธราภักดิ์ด้วยความรำคาญ

ระหว่างทาง สาริศาก็นึกถึงอีกเรื่องขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน

ตอนแรก ธนพัตเคยให้สาริศาดูภาพถ่ายใบหนึ่งเป็นผู้มีพระคุณในวัยเด็กของเขา ในภาพชุดที่เด็กผู้หญิงคนนั้นสวมใส่ เหมือนกับชุดกระโปรงเจ้าหญิงดิสนีย์ลิมิตเตดเอดิชั่นของไรยาเป๊ะเลย

ธนพัตไม่มีทีท่าจะปฏิเสธ “ใช่ ผมอยากจะให้บทเรียนพวกเขาบ้าง โดยเฉพาะไรยา”

สาริศารู้ว่าเขาอยากจะทวงคืนความยุติธรรมให้เธอ เรียกร้องแทนเธอ

เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ ดังนั้นเมื่อครู่จึงนั่งรอเธออยู่ที่ตรงช่องที่ลมแรง

เป็นครั้งแรกที่มีคนเต็มใจอยู่เป็นเพื่อนเธอ ปกป้องเธอ สาริศารู้สึกประทับใจมาก เธอจะไปตำหนิเขาได้อย่างไรกัน

แต่ว่าถ้าตระกูลธราภักดิ์พังพินาศลงจริงๆ ครอบครัวพวกเขาก็น่าสมเพชเวทนาเกินไปจริงๆ สาริศาเองก็เคยใช้ชีวิตอย่างยากลำบากมาก่อน คิดแล้ว ก็ใจไม่แข็งพอ

ธนพัตเห็นสาริศาที่ดูเหมือนจะมีท่าทีไม่พอใจ จึงถามว่า “คุณทำไม่ลงใช่มั้ย คุณอย่าใจดีกับศัตรูมากเกินไป ไม่เช่นนั้นศัตรูจะคิดว่าคุณอ่อนแอรังแกได้ง่ายเกินไป”

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว สาริศาจะทำอะไรได้อีก ไม่รับความหวังดีของธนพัต เธอจะไม่ใจร้ายใจดำเกินไปหน่อยเหรอ

เวลาธนพัตโกรธน่ากลัวมาก สาริศาเคยสัมผัสมาแล้ว

สาริศาถอนหายใจ “ช่างเถอะ ฉันรู้คุณทำเพื่อฉัน อีกอย่าง เรื่องของตระกูลธราภักดิ์ ฉันไม่เคยอยากจะยุ่งมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน คุณคิดจะทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ แต่ว่า……ให้บทเรียนกับพวกเขาก็แล้วไป ฉันไม่อยากให้คุณต้องเสียสละเพื่อฉันมากขนาดนั้น”

ธนพัตพยักหน้า

ธนพัตเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักประมาณตน อีกอย่างพวกอย่างคนตระกูลธราภักดิ์ ความจริงแล้วไม่อยู่ในสายตาเขาด้วยซ้ำ ถ้าไม่เพราะสาริศา เขาก็แทบไม่อยากจะสนใจคนในครอบครัวพวกเขาเลยด้วยซ้ำ

เขาขอแค่ต้องการให้คนบ้านนั้นเข้าใจ ผู้หญิงของเขาธนพัต ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะมารังแกได้ตามใจง่ายๆ