แม่บ้านของตระกูลธราภักดิ์ตะโกนห้ามพวกเขาอย่างดัง แต่ถูกพวกเขาบังคับให้ไปอยู่ที่มุมกำแพง
พวกเขาซักถามแม่บ้านว่าไรยาอยู่ที่ไหน แม่บ้านตกใจยื่นนิ้วออกมาอย่างรวดเร็ว และชี้ไปที่ห้องนอนบนชั้นสอง
ดังนั้น คนกลุ่มนั้นก็รีบเข้าไป และบังคับนำตัวไรยาออกไป!
สุวิทย์และโศภิตาถูกคนกลุ่มนั้นสะบัดไปด้านข้างอย่างแรง อดไม่ได้กลัวจนหน้าถอดสี และกรีดร้องเพื่อจะต่อต้าน แต่อีกฝ่ายมีฝีมือดี พวกเขาสองคนซึ่งใช้ชีวิตอย่างหรูหรา ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย ไรยากรีดร้องและโดยลากออกไปทันที
อีกด้านหนึ่ง สาริศาเพิ่งตื่นนอน
เมื่อคืนเธอหลับสนิทมาก เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า รู้สึกมีพลังขึ้นมาก กวาดล้างความกลัดกลุ้มใจเมื่อวานออกไปแล้ว
ธนพัตรออยู่ที่ห้องอาหารตั้งแต่เช้าแล้ว สาริศาเดินเข้ามานั่งลง ใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กน้อย
ธนพัตกล่าวเบาๆว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะฟื้นตัวแล้ว”
สาริศาดื่มน้ำเต้าหู้คำใหญ่ และพูดว่า “อืม ฟื้นคืนชีพแล้ว! ฉันไม่สนใจแล้วว่าคนอื่นจะพูดอะไร ขอแค่คุณเชื่อใจฉัน ก็พอแล้ว”
ธนพัตมองไปที่สาริศา และมุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย และกล่าวว่า “ฉันช่วยคุณลางานสำนักพิมพ์เรียบร้อยแล้ว ฉันจะพาคุณไปอีกสถานที่หนึ่ง ”
สาริศางงงวยมาก สถานที่อะไร ทำไมธนพัตถึงให้ความสนใจมากขนาดนี้? หรือจะเกี่ยวกับงานแถลงข่าวหรือพิธีเปิดอีกแล้วเหรอ? ช่วงวิกฤตหัวเลี้ยวหัวต่อของข่าวลือในตอนนี้ มันจะดีจริงเหรอ? เธอไม่ต้องการสร้างปัญหาให้ธนพัต จึงไม่อยากไป
“ฉันไม่อยากไป”สาริศาพูด
ธนพัตเดาออกว่าสาริศากำลังคิดอะไรอยู่ “เธอต้องไป ไม่ต้องกังวล ไม่ใช่งานแถลงข่าวหรืออะไรพวกนั้น”
สาริศาขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าธนพัตกำลังจะทำอะไร แต่เมื่อเห็นเขายืนกราน จึงทานอาหารให้เสร็จแล้วขึ้นรถไปกับเขา
จนถึงตอนนี้ โทรศัพท์มือถือของสาริศายังคงปิดอยู่ ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าในอินเทอร์เน็ตเกิดเรื่องวุ่นวายเละเป็นโจ๊กแล้ว พล็อตเรื่องเปลี่ยนไป ทิศทางการโจมตีหันไปทางไรยาแล้ว
สาริศานั่งรถไปกับธนพัตมาถึงที่โกดังแห่งหนึ่ง นี่คือห้องเย็นเก่า ภายในมีสิ่งของวางอยู่อย่างรกรุงรัง สาริศาเข้าไปในห้องเย็น และตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจ
ธนพัตสังเกตเห็นอย่างหลักแหลม และถามว่า “หนาวเหรอ?ใส่เสื้อโค้ตของฉัน”
“ไม่ คุณจะเป็นหวัดได้”
“ใส่ไว้”
สาริศาเชื่อฟังธนพัต คลุมเสื้อโค้ตไว้บนตัว รู้สึกอบอุ่นขึ้นมากเลย
ผลักประตูเข้าไปสาริศาเห็นไรยาถูกมัดอยู่บนพื้น ถูกอุดปากไว้ ผมก็ยุ่งเหยิง
สาริศาตกใจมาก “ธนพัต เกิดอะไรขึ้นกับไรยาเหรอ?”
ไรยาจ้องมอง ไม่สามารถพูดได้ เมื่อเห็นธนพัตกับสาริศา ก็ตื่นตระหนกอย่างมาก
ธนพัตยิ้มอย่างเย็นชา กำลังจะเปิดปากพูด ทันใดนั้นก็มีคนบุกเข้ามา!
เห็นแค่ธีภพและโศภิตา วิ่งเข้ามาตรงหน้าพวกเขาอย่างหอบ รู้สึกเหมือนใช้แรงไปไม่น้อยที่วิ่งเข้ามา
สาริศายิ่งตกใจ! ไรยาถูกลักพาตัว? มีคนมาตั้งมากมาย แม้แต่โศภิตาก็มาด้วย
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ธนพัตก็ประหลาดใจเช่นกัน ที่พวกเขาบุกเข้ามาแบบนี้ แต่เขาก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็ว
เขาหัวเราะเยาะเขาและกล่าวว่า “ธีภพ คุณเห็นแก่ตัวจริงๆ ไรยาทำเรื่องเลวร้ายมากมายขนาดนั้น เพียงเพราะเธอตั้งท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณ คุณก็จะยกโทษให้เธอง่ายๆเช่นนี้เหรอ อย่าลืมนะ ตอนนั้นคุณก็เป็นหนึ่งในผู้ถูกกระทำเช่นกัน!”
ธีภพหน้าซีด
ใช่ ทำไมเขาจะไม่เกลียดไรยา! อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขารู้ว่าไรยากำลังตั้งท้องลูกของเขา แล้วเขาจะทำอย่างไรได้ล่ะ? ยังมีตัวเลือกอื่นอีกเหรอ? นั่นคือชีวิตเล็กๆ ชีวิตหนึ่งนะ!
ธีภพกล่าวด้วยสีหน้าซีดๆ “ธนพัต ช่างมันเถอะ ใครให้เธอเป็นหญิงตั้งครรภ์ล่ะ! ปล่อยเธอไปเถอะ ความจริงก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีก ตอนนี้สาริศาก็ยังสบายดีอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
สาริศาเพิ่งจะเข้าใจว่า ไรยาถูกมัดไว้ ธนพัตโกรธ คำวิงวอนของโศภิตาและธีภพ ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับตัวเอง! แต่ว่า คราวที่แล้วก็พูดชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ ต่อจากนี้ไปเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก ต่างคนต่างอยู่
พวกเขาต่างก็บอกว่าไรยาทำเรื่องที่ผิดและไม่สามารถให้อภัยได้เรื่องอะไร ทำไมถึงได้รุนแรงขนาดนี้ เธอทำให้ธนพัตไม่พอใจเหรอ?
ในเวลานี้สาริศายังคงคิดถึงเรื่องอื่นอยู่ ไม่ได้คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อสองปีก่อนเลย
สาริศาถามอย่างไม่ทันเหตุการณ์ว่า “ธนพัต ไรยาทำอะไรผิดเหรอ?”
ธนพัตมองไปที่ไรยา แล้วหันมามองสาริศา หลังจากนั้นพูดเสียงเบาๆว่า “คนที่ทำร้ายคุณเมื่อสองปีที่แล้ว ก็คือไรยา”
คือไรยา?
สาริศาแทบไม่เชื่อหูของเธอ! เป็นเวลากว่าสองปีแล้ว เธอได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมสายตาที่เย็นชา การนินทา และเกือบเสียตัวให้ชายอื่น ธีภพเลิกกับเธอ....... ทั้งหมดนี้ เป็นฝีมือของน้องสาวแท้ๆของตัวเอง!
สาริศารู้สึกราวกับว่าเธอถูกไฟฟ้าช็อต!
ชรัณที่ด้านข้างอธิบายว่า “ฉันได้ตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว เมื่อสองปีที่แล้ว ไรยาเป็นคนจัดการให้คนวางยาในไวน์ของคุณ และไรยาจงใจหาคนมาทำให้คุณด่างพร้อย ทำลายความบริสุทธิ์ของคุณ แล้วยังแอบถ่ายรูปคุณ เผยแพร่ภาพไปทั่ว ส่งให้ธีภพ และพูดเรื่องไม่ดีของคุณไปทั่วมหาวิทยาลัย!ทั้งหมดนี้ ไรยาเป็นคนทำ!”
สาริศามองไรยาที่อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากและกระอักกระอ่วนใจ เห็นสายตาที่เธอมองตัวเองด้วยความเกลียดชังถึงได้เชื่อว่านี่คือความจริง เป็นเช่นนั้นจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...