“มันไม่ใช่แบบนี้! ไรยาไม่ได้ทำ!”ในขณะนั้น โศภิตาก็รีบออกมา บอกกับธนพัตและสาริศาว่า“ฉันเอง เป็นแผนการของฉันทั้งหมด! ถ้าพวกคุณอยากฆ่าก็ฆ่าฉันสิ”
ธีภพและไรยาตกตะลึง โศภิตากำลังคิดจะทำอะไร? ความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม่ เธอยอมเสียสละตัวเองเหรอ? แต่เธอทำแบบนี้มีประโยชน์เหรอ?
โศภิตาร้องไห้และกล่าวว่า “เมื่อสองปีที่แล้ว ฉันเห็นสาริศาคบกับผู้ชายที่โดดเด่นขนาดนั้น จึงอยากจะทำลายความสุขของเธอ ดังนั้น จึงนึกถึงวิธีวางยา เปิดห้อง และแอบถ่ายรูป ฉันรู้สึกว่ายังไม่บรรเทาความเกลียดชัง จึงจงใจไปกระจายข่าวที่โรงเรียน เพื่อทำให้ชื่อเสียงของสาริศาเสื่อมเสีย และไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมองหน้าคนอื่นได้อีกต่อไป ......ทั้งหมดนี้ฉันเป็นคนทำเอง!มันไม่เกี่ยวอะไรกับไรยาเลย!”
ธนพัตรู้ว่าโศภิตาแค่อยากเป็นแพะรับบาป เพื่อความสุขของไรยา คนเป็นแม่ก็ยอมสู้ตาย
เขากล่าวอย่างเย็นชา “พวกคุณสองแม่ลูกอยากคิดจะหนีความผิดแม้แต่คนเดียว!”
ไรยาพยายามดิ้นรน ราวกับว่าเธอต้องการจะพูด ธีภพเดินไปข้างหน้าแล้วหยิบของที่อุดปากเธอออก
ไรยาหายใจหอบอย่างหนัก ธีภพนวดหน้าอกของเธอ เพื่อที่เธอจะได้หายใจสะดวกมากขึ้น
โศภิตากล่าวว่า “ไม่ ไม่ ไม่ ฉันเอง ฉันเป็นคนทำ! ลูกสาวของฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วย! ฉันไม่อยากเห็นคนชั้นต่ำอย่างสาริศามีความสุข ฉันต้องการทำลายเธอ! เธอและแม่ของเธอควรจะตกนรก!”
ธนพัตไม่ต้องการให้โศภิตารับผิดแทนแล้วปล่อยไรยาไป ความอดทนของเขาลดลงเรื่อยๆ เขาไม่ต้องการที่จะเจรจากับคนอย่างโศภิตามากเกินไป สีหน้าที่หมดความอดทนก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อโศภิตาเห็นว่าคำวิงวอนของเธอไม่ได้ผล จึงรวบรวมความกล้า และชี้นิ้วไปที่สาริศา
โศภิตาตะโกน “สาริศา นังสารเลว! ถ้ารู้ว่าจะมีวันนี้ ฉันน่าจะหาผู้ชายสักสิบคนมาจัดการแก! ทั้งหมดเป็นความผิดของแก! แกยังยืนดูความน่าอายของพวกเราที่นี่อีก แกไร้ยางอายเกินไปแล้ว!สาริศา แกทำร้ายน้องสาวแท้ๆของแก แกต้องไม่ตายดี!แก——”
โศภิตายังไม่ทันพูดจบ ความโกรธเย็นชาในดวงตาของธนพัตก็ปะทุออกมา ชรัณที่อยู่ข้างๆรีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ผลักโศภิตาลงไปที่พื้น ทำให้เธอไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป
ในเวลานี้ สาริศารู้สึกว่าหัวใจของเธอเย็นชามาก!
ปกติแม่ลูกคู่นี้ปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชาและโหดเหี้ยมเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากแล้ว ทำไมถึงทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ได้! ทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ แย่งความสุขของเธอ และจะต้องผลักเธอลงนรกให้ได้ถึงจะพอใจ.......
ทำไมเธอถึงมีครอบครัวแบบนี้.......
สาริศาจ้องไปที่โศภิตา กล่าวด้วยเสียงสั่นเทาว่า “คุณเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันทำอะไรให้ พวกคุณถึงทำกับฉันแบบนี้ ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลธราภักดิ์เช่นกัน พวกคุณ.......พวกคุณ.......”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็สะอึกสะอื้น
จู่ๆไรยาก็หัวเราะเสียงดัง หัวเราะอย่างน่าขนลุก และน่ากลัวมาก
แผนการทั้งหมดของเธอล้มเหลว สาริศาไม่เพียงแต่ยืนอยู่ตรงนี้อย่างปลอดภัย และได้รับกับความรักจากธนพัตทุกอย่าง แล้วยังเปิดเผยความจริงที่ถูกตัวเองทำร้ายเมื่อสองปีก่อนด้วย
เธอถูกมัดไว้ เหมือนลูกแกะที่กำลังจะถูกฆ่า เป็นสภาพที่น่าตลกมาก คุกเข่าขอความเมตตา วินาทีนี้ไรยารู้สึกว่าตายเสียยังจะดีกว่า
ธีภพเพิ่งจะเข้าใจว่า ทำไมครั้งแรกที่เขารู้จักไรยา เธอก็แสดงออกบนใบหน้าของเธอว่าหลงใหลและสนใจมาก
สาริศาก็ตะลึงเช่นกัน ทันใดนั้นก็นึกถึงเมื่อตอนเด็ก ทั้งๆที่ไรยามีตุ๊กตาระดับไฮเอนด์ที่สวยงามมากมาย แต่กลับมาแย่งตุ๊กตาที่ฉีกๆขาดๆในมือของเธอ สาริศาร้องไห้เสียงดัง และจ้องมองตุ๊กตาที่ฉีกขาดที่ตามไรยากลับบ้านไป เพราะเรื่องนี้ทำให้สาริศาต้องร้องไห้เป็นเวลาหลายวัน
ตอนนี้ โตแล้ว เธอไม่แย่งตุ๊กตาที่ฉีกๆขาดๆของเธอ แต่แย่งแฟนของเธอและทำลายความสุขเดียวที่เธอมี!
สาริศาจ้องไปที่ไรยา ดวงตาและน้ำเสียงของเธอเย็นชาอย่างมาก“เมื่อสองปีที่แล้วธีภพเป็นแฟนของฉันแล้ว เธอมีสิทธิ์อะไร!”
“ฉันมีสิทธิ์อะไร?” ไรยาถามด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย “แล้วเธอมีสิทธิ์อะไร!? ภพรูปหล่อและโดดเด่นขนาดนั้น ลูกนอกคอกอย่าแกจะคู่ควรกับเขาได้อย่างไร?”
แสดงว่าในตอนนั้น หลังจากที่ไรยาตกหลุมรักธีภพตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ และผ่านความสัมพันธ์ รู้ว่าธีภพไม่ได้เป็นเด็กผู้ชายที่ไม่ใช่คนทั่วไป แต่เป็นลูกชายของตระกูลดังที่มีทรัพย์สมบัติมากมาย เธอจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร มีเหรอที่จะไม่อยากครอบครอง?
“ดังนั้น ดังนั้นเธอจึงวางแผนมาทำร้ายฉัน และแยกฉันกับธีภพออกจากกัน?”สาริศายังคงไม่อยากเชื่อเลยว่าไรยาจะทำแบบนี้กับตัวเอง “ฉันเป็นพี่สาวแท้ๆของเธอ แม้ว่าเธอจะเกลียดฉันรำคาญฉันก็ตาม อยากจะแย่งธีภพ แต่ก็ไม่ควรใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้มาจัดการกับฉัน เธอรู้ไหมว่าสิ่งนี้จะสร้างความเสียหายให้กับฉันมากแค่ไหน ไรยา!”
ธีภพก็มองไปที่ไรยาอย่างเย็นชา ถ้าไม่ใช่กลอุบายของไรยาในตอนนั้น ตอนนี้สาริศาก็คงจะเป็นภรรยาของเขาแล้ว แต่ตอนนี้เขาต้องเรียกเธอว่าอาสะใภ้
ไรยาหัวเราะอย่างเย็นชาอีกครั้ง และพูดว่า “ใช่ ฉันเป็นคนทำเอง!ฮ่าฮ่าฮ่า เธอถูกผู้ชายคนอื่นล่วงละเมิดแล้ว เธอสกปรกมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้จะพูดอะไรก็สายเกินไปแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...